1. Upoważnione na podstawie art. 87 par. 1 Kpc w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ do występowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w charakterze pełnomocnika procesowego są jedynie osoby uprawnione do udzielania pomocy prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16

Przewidziana w przepisie art. 26 § 1 k.k.w. szczególna możliwość uchylenia lub zmiany postanowień odnosi się wyłącznie do orzeczeń wykonawczych, tj. do orzeczeń wydawanych w toku postępowania wykonawczego na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego. Przepis ten nie stwarza zatem podstaw do reformowania takich postanowień, które wydaje się w tym postępowaniu – w odniesieniu do określonych kwestii

1. Podstawą prawną decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/ jest przepis prawa powierzający organowi administracji państwowej załatwienie sprawy w tej formie prawnej. 2. Pismo wyjaśniające Banku PKO dotyczące dotacji na wypłatę premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe nie jest decyzją administracyjną.

Adwokat może być pełnomocnikiem strony w postępowaniu cywilnym tylko wówczas, gdy - pomijając wykonywanie zawodu przez adwokata w obsłudze prawnej i w formach przewidzianych w art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 41, poz. 324 ze zm.) - wykonuje zawód w zespole adwokackim, indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem (art. 4 ust. 1 i 3 z dnia 26 maja 1982 r.

Odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących przeniesienia własności nieruchomości nie może stanowić podstawy ustanowienia hipoteki ustawowej na nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste.

Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych podejmuje decyzje w sprawach „wpłat” zakładów pracy na ten Fundusz, stosując przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm).

Jeżeli sąd wysłuchuje na posiedzeniu upadłego, syndyka, wierzyciela lub członka rady wierzycieli - gdy nie było obowiązku przeprowadzenia rozprawy - zachodzi przypadek wysłuchania w rozumieniu art. 73 Prawa upadłościowego, a wydane w wyniku takiego wysłuchania postanowienia nie są postanowieniami wydanymi na podstawie rozprawy; w związku z tym powinny być one zawsze doręczane z urzędu (art. 76 § 2

1. Istota postępowania upadłościowego nie wyłącza stosowania przepisów kodeksu postępowania cywilnego regulujących właściwość komornika w sprawie o egzekucję z nieruchomości (art. 921 § 1 k.p.c). 2. Szacunek poszczególnych składników majątkowych, dokonany przez syndyka przy objęciu masy upadłości, nie może zastępować opisu i oszacowania nieruchomości przewidzianego w art. 942-951 k.p.c.

Szczególna ochrona przed wypowiedzeniem warunków pracy i płacy przewidziana w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.) obejmuje również pracownika, który został wybrany do zarządu organizacji związkowej w okresie biegnącego wypowiedzenia. Ochrona ta może zostać uchylona w razie likwidacji działu pracy tego pracownika (art. 43 § 1 i 3 k.p.).

Minister Finansów jako organ wyższego stopnia w stosunku do Izby Skarbowej /art. 17 pkt 3 Kpa/ jest właściwy do rozpatrzenia zażalenia na niezałatwienie przez izbę skarbową w określonym terminie sprawy /art. 37 par. 1 Kpa/; w pojęciu załatwienie sprawy nie mieści się rozpoznanie zażalenia, o którym mowa w ostatnio cytowanym przepisie.

Na ostateczne postanowienie organu odwoławczego w przedmiocie odmowy wyłączenia spod egzekucji administracyjnej zajętej rzeczy - osobie trzeciej przysługuje jedynie uprawnienie do wystąpienia z powództwem przeciwegzekucyjnym do sądu powszechnego.

Pojęciu "domownik", zawartemu w art. 43 Kpa ustawodawca nie nadał żadnego specyficznego znaczenia, a zatem, zgodnie z wykładnią językową należy przypisać mu takie znaczenie, jakie ma w języku potocznym.

Skierowanie do wojewody pisma z wnioskiem o stwierdzenie nieważności uchwały rady gminy nie spełnia warunku przewidzianego w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ a polegającego na wezwaniu rady gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.

Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem nie jest dopuszczalna na podstawie zarzutu sprzeczności orzecznictwa z innymi wyrokami w podobnych sprawach.

1. Wniosek o ściganie tylko wówczas wywołuje skutki, o jakich mowa w art. 5 § 3 k.p.k., gdy jego złożeniu towarzyszy rzeczywista wola ścigania sprawcy przestępstwa uzewnętrzniona swobodnie podjętą decyzją. 2. Pouczenie o braku możliwości cofnięcia wniosku o ściganie nie jest w świetle art. 5 § 3 i 4 k.p.k. obligatoryjne. Brak takiego pouczenia, a także pouczenia o znaczeniu wniosku o ściganie dla możliwości

Wymogu dokonania wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ nie spełnia skierowanie skargi równocześnie do sądu administracyjnego i do rady gminy.

Artykuł 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368: zm. Dz.U. nr 104 poz. 515/ nie przewiduje skarg na bezczynność organów w sprawach rozstrzyganych w drodze uchwał gminy.

Art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, który określa zakres kontroli sądowej, nie upoważnia do wniesienia skargi na środki dowodowe w sprawie.

W razie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, sąd administracyjny wyznaczy termin do złożenia tej uchwały.

Czy przepis art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ stosuje się do obiektów budowlanych wzniesionych ponad pięć lat wstecz przed jej wejściem w życie, co do których zachodzą przesłanki do nakazania ich rozbiórki na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ w związku z art. 103 ust. 2 i art

Skarga na bezczynność organu w sprawie, w której nie ma podstaw do wydania decyzji administracyjnej jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu z mocy art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.