Nabywanie nieruchomości, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1991 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ następuje w drodze cywilnoprawnej i w ramach takiej umowy może nastąpić zaliczenie wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie ceny sprzedaży lub opłat za użytkowanie wieczyste.

1. W rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia, jako przesłanki skargi, musi być zjawiskiem faktycznym i realnym, a nie hipotetycznym i niepewnym. 2. Z konstrukcji przepisu art. 62 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wynika,

Nabywanie nieruchomości, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej i w ramach takiej umowy może nastąpić zaliczenie wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie ceny sprzedaży lub opłat za użytkowanie wieczyste.

Przekazać sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu do rozpoznania w składzie trzech sędziów.

W postępowaniu o podział majątku wspólnego (art. 566 i 567 k.p.c.) sąd może objąć podziałem wchodzące w skład tego majątku prawo najmu lokalu mieszkalnego.

Jeżeli postępowanie karne zakończone prawomocnym skazaniem wznowiono z powodu ujawnienia nienależytej obsady sądu (art. 474 § 2 k.p.k. w zw. z art. 388 pkt 2 k.p.k.), a następnie – po wznowieniu – umorzono ze względu na niemożność jego dalszego prowadzenia wynikającą z przedawnienia (art. 481 § 3 k.p.k. w zw. z art. 11 pkt 6 k.p.k.), nie ma podstaw do żądania odszkodowania na zasadach określonych w

Krajowa Sekcja Pożarnictwa NSZZ „Solidarność” jako struktura branżowa tego związku zawodowego nie jest uprawniona do przedstawiania Sądowi Najwyższemu zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości (art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.).

Prezes Izby Aptekarskiej nie jest organem tejże Izby i nie jest osobą uprawnioną do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Dopuszczalne jest zarejestrowanie związku zawodowego, którego nazwa jest zbliżona do nazwy innego związku zawodowego, jeżeli tylko nazwa ta pozwala na identyfikację tego związku.

Osoby, które w następstwie wyborów nowych władz, przestały pełnić funkcje przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego związku zawodowego, nie są upoważnione do występowania w imieniu tego związku przed sądem, w tym także do wnoszenia skargi o wznowienie postępowania.

Postanowienia, które nie podlegały zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie podlegają zaskarżeniu do tego Sądu jeżeli zostały wydane i doręczone przed wejściem w życie tej ustawy.

1. Jeżeli rewizję wniósł radca prawny, który nie może być pełnomocnikiem procesowym strony (art. 97 § 1 k.p.c.), do rewizji tej, gdy jest podpisana przez samą stronę, nie ma zastosowania art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.), ale tryb postępowania przewidziany w art. 16 ust. 1 i 3 tej ustawy. 2. Pełnomocnikiem osoby fizycznej

Federacja Związków Zawodowych Pracowników PKP nie jest ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nt 55, poz. 234 ze zm.).

Użycie w nazwie stowarzyszenia słów 'biegły sądowy' lub dopuszczenie w postanowieniach jego statutu, aby członek będący biegłym sądowym używał tego tytułu w działalności ekspertskiej na zlecenie podmiotów spoza organów wymiaru sprawiedliwości i organów ścigania stanowi naruszenie przepisu § 14 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. (Dz.U. nr 89, poz. 443), dotyczący tzw. kasacji epizodycznej, ogranicza ten środek jedynie do prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie sądowe, niezależnie od tego, czy wydane zostały przez sąd pierwszej czy drugiej instancji. Takim orzeczeniem nie jest jednak żadną miarą prokuratorskie postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania, gdyż

Od decyzji organu administracji uchylającej decyzję organu I instancji celem ponownego rozpatrzenia sprawy nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Wskazania lokalizacyjne - w przeciwieństwie do decyzji administracyjnej - nie mają cech jednostronnego rozstrzygnięcia sprawy o wiążących konsekwencjach obowiązującej dla indywidualnie określonego podmiotu normy prawnej, rozstrzygnięcia podjętego przez organ administracji publicznej w sferze stosunków zewnętrznych; są one jedynie kończoną w postępowaniu lokalizacyjnym fazą procesu inwestycyjnego, mają

Przez środek odwoławczy, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy rozumieć nie tylko środek służący od rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji określony "odwołaniem" ale każdy inny, spełniający podobną funkcję.

Nie jest możliwe ponowne złożenie skargi w tej samej sprawie w sytuacji kiedy przy niezmienionym stanie faktycznym i prawnym zapadł już w tej mierze prawomocny wyrok. Oceny tej nie zmienia fakt, że wyrok nie rozstrzygnął sprawy co do istoty /pod względem merytorycznym/, a jedynie przesądził kwestię związaną z "milczeniem władzy".

1. Środkiem odwoławczym od postanowienia o ustanowieniu kuratora na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) jest rewizja. 2. Kuratela ustanowiona na podstawie przepisu wymienionego w punkcie pierwszym ustaje z mocy prawa z chwilą zakończenia pobytu w szpitalu psychiatrycznym osoby, dla której została ustanowiona.