Adwokat, stosownie do art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, wnosząc skargę winien wnieść przypadającą od skargi opłatę stałą. Naklejenie na skardze znaków opłaty skarbowej nie jest dokonaniem wpisu sądowego

Minister Obrony Narodowej działając w ramach uprawnienia przewidzianego w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. 1992 nr 5 poz. 19/ nie załatwia sprawy w formie decyzji administracyjnej. "Zarządzenie" przez tegoż Ministra przydzielenia lokalu mieszkalnego w budynku przeznaczonym na zakwaterowanie stałe żołnierzy osobie, która nie posiada prawa do osobnej

W związku z tym, że stronie kasacja nie przysługuje od orzeczenia, które uprawomocniło się w pierwszej instancji, nie przysługuje ona również od niezaskarżalnego wyroku sądu rejonowego w sprawach o wykroczenia.

Postanowienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego w postaci opróżnienia budynku, wydane przed dniem 1 października 1995 r., nie może być zaskarżone do sądu administracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Uzasadnione przewidywanie poprawy stanu zdrowia osoby chorej psychicznie, w następstwie leczenia jej w szpitalu psychiatrycznym, uzasadnia przyjęcie jej do szpitala bez wymaganej zgody, ale jedynie wówczas, gdy osoba ta jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych (art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego - Dz.U. Nr 111, poz

Udzielenie rekomendacji, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, następuje w ramach funkcji administracji publicznej zleconych właściwym stowarzyszeniom; rekomendacja jest przejawem współuczestnictwa w wydawaniu decyzji /art. 106 par. 1 Kpa/, a więc

Jeżeli w kasacji nie wymieniono uchybień wskazanych w art. 463a § 1 k.p.k., to w rachubę wchodzi zastosowanie przepisu art. 105 k.p.k., w związku z czym należy wezwać wnoszącego kasację do usunięcia tego braku, polega on bowiem na tym, że „pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym”, przewidzianym „w przepisach szczególnych”, a „brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu” (arg. ex. art.

W trybie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ strona nie może skutecznie domagać się wymierzenia kary grzywny organowi, który nie wykonał orzeczenia sądu administracyjnego - o ile skarga, w wyniku której wydano to orzeczenie, została wniesiona do sądu przed dniem wejścia w życie tej ustawy.

Tryb i sposób przeprowadzenia konkursu na naczelną pielęgniarkę Zakładu Opieki Zdrowotnej, a nawet aprobata komisji konkursowej nie odpowiada cechom żadnego z aktów podlegających kontroli sądowoadministracyjnej. W rezultacie tryb i sposób przeprowadzenia konkursu nie mogą być skutecznie zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Uchwała rady gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu regulowanego nie jest aktem generalnym z zakresu administracji publicznej, wydawanym na podstawie upoważnienia ustawowego, ma cechy działania jawnego, skierowanego także do nieokreślonej liczby podmiotów usytuowanych na zewnątrz gminy /zarządzających lokalami, w których obowiązują stawki czynszu regulowanego/ W zakresie ustalania stawek czynszu

Termin trzyletni, w którym może być zgłoszone „odpowiednie żądanie” na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. – Dz.U. z 1993 r. nr 36, poz. 159), biegnie od dnia 23 maja 1991 r. i upłynął z dniem 23 maja 1994 r.

Ciężar dowodu co do istnienia okoliczności uzasadniających ewentualne zwolnienie od kosztów spoczywa na stronie ubiegającej się o to zwolnienie. Sam fakt przebywania przez oskarżonego w zakładzie karnym nie stwarza domniemania, iż nie jest w stanie wyłożyć opłaty od kasacji.

1. Wstępnej kontroli warunków dopuszczalności kasacji dokonuje sąd odwoławczy (art. 467 § 2 k.p.k.), ale spełniając tę właśnie rolę działa on nie jako sąd „odwoławczy”, ale jako sui generis sąd pierwszoinstancyjny. Rolę sądu odwoławczego w tym układzie procesowym pełni Sąd Najwyższy. 2. Ustawa nie zastrzega, że art. 409 k.p.k. dotyczy jedynie decyzji zamykających drogę do wydania wyroku przez sąd pierwszej

1. Zamyka drogę do wydania wyroku (in concreto – do wydania wyroku w postępowaniu kasacyjnym) taka i tylko taka decyzja, która zamyka tę drogę „bezwarunkowo”, czyli decyzja kształtująca taką sytuację, w której pewne jest, że wydanie wyroku w danym postępowaniu nie nastąpi. Prawidłowość czy nieprawidłowość ocen sądu nie może determinować dopuszczalności lub niedopuszczalności (ustalanej wszak „in abstracto

Stroną pozwaną w procesie o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni dotyczącej wyboru rady nadzorczej może być jedynie spółdzielnia. W razie przystąpienia części członków do procesu, w charakterze interwenientów ubocznych po stronie pozwanej spółdzielni, nie są oni uprawnieni do zaskarżenia – wbrew woli spółdzielni – wyroku uchylającego zaskarżoną uchwałę.

Likwidator stowarzyszenia prowadzącego działalność gospodarczą obowiązany jest zgłosić do sądu wniosek o ogłoszenie upadłości, gdy, jego zdaniem, majątek stowarzyszenia nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.

Pełnomocnik strony nie jest ograniczony co do kierunku czynności podejmowanych w imieniu swojego mocodawcy i stąd też każda czynność, nawet niekorzystna dla reprezentowanego, podjęta w granicach umocowania, wywołuje dla niego skutki, w tym również niekorzystne. Dotyczy to także zaniechania podjęcia czynności, a w szczególności wniesienia środka odwoławczego czy uchybienia terminowi z tym środkiem związanemu

Artykuł 215 § 1 kk w powiązaniu z art. 120 § 3 kk nie pozwala na wyłączenie sprawcy kradzieży z grona osób, na rzecz których działa przyjmujący lub ukrywający rzecz uzyskaną za pomocą kradzieży, pod warunkiem, że przyjęciu lub pomocy w ukryciu rzeczy towarzyszy zamiar przysporzenia korzyści majątkowej choćby tylko sprawcy kradzieży.

Wprowadzone przez ustawę z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) nowe kwotowe uregulowanie wartości mienia stanowiącej podstawę rozgraniczenia przestępstwa od wykroczenia, nawet jeżeli powoduje, iż poszczególne czyny, gdyby oceniać je oddzielnie, stanowiłyby

Zgodnie z art. 208 Kpa sąd może orzekać jedynie o zwrocie kosztów skarżącemu przez organ w razie uwzględnienia skargi. Jest to uregulowanie wyczerpujące. Również obecnie obowiązujący art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przewiduje orzeczenie przez sąd zwrotu kosztów tylko na rzecz skarżącego przez organ i tylko w razie uwzględnienia

Do terminów dotyczących wniesienia skargi stosuje się przepisy ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego /a nie art. 65 par. 2 Kpa/. Skierowanie więc pisma procesowego do podmiotu niewłaściwego nie spełnia warunku zachowania terminu, chyba że podmiot ten w terminie określonym dla danego pisma