Postanowienie kończące postępowanie, wydane przez Sąd II instancji, jest zaskarżalne kasacją tylko wtedy, gdy kończy sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd.

Według art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązanie wygasa przez zapłatę podatku. Nie zawsze musi to jednak oznaczać, że postępowanie w sprawie przyznania ulgi /umorzenie należności/ staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa. Strona, która nie występuje o umorzenie postępowania i nie cofa wniesionego odwołania

Postanowienie o odmowie uznania stopnia wojskowego, podejmowane na podstawie par. 4 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja 1992 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu postępowania oraz organów właściwych do uznawania stopni wojskowych /Dz.U. nr 43 poz. 188/, jest wydawane w postępowaniu administracyjnym. Może podlegać ono zaskarżeniu z mocy art. 16 ust

Badanie zasadności podstawy domagania się wznowienia postępowania nie następuje na posiedzeniu niejawnym, tylko na rozprawie (art. 411 zd. 2 i art. 412 KPC) i może prowadzić do ewentualnego oddalenia skargi, ale nie do jej odrzucenia.

W przepisach postępowania administracyjnego nie ma podstaw do uznania, że w aktach sprawy można pozostawić oryginał wydanej decyzji, a stronie /stronom/ doręczyć li tylko wypis, bądź odpis decyzji. Doręczenie odpisu decyzji, której oryginał pozostawiony w aktach sprawy odpowiada wymogom art. 107 par. 1 Kpa, nie spełnia wyrażonego w art. 109 par. 1 tego kodeksu obowiązku doręczenia decyzji przez organ

Nie opłacona i podlegająca wpisowi stałemu skarga na decyzję administracyjną wniesiona przez radcę prawnego banku podlega - bez wezwania do uiszczenia należnego wpisu - odrzuceniu na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U.

Organ gminy, któremu z mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie służą żadne środki odwoławcze od rozstrzygnięć organu nadzoru, powinien zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wnieść do organu nadzoru wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ze wszystkimi przewidzianymi

Badanie dopuszczalności zaskarżenia, w drodze kasacji, postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 5191 kpc) obejmuje także możliwość żądania zmiany tego postanowienia – przez zainteresowanego wnoszącego kasację – w trybie określonym w art. 679 kpc.

1. Jeśli władanie nieruchomością przez Skarb Państwa jak właściciel" wywodzi się z decyzji administracyjnej, której nieważność, ze względu na sprzeczność z prawem, została później stwierdzona ze skutkiem ex tunc, to faktu i okresu takiego władania Skarb Państwa nie może zaliczać do czasu posiadania, o jakim mowa w art. 172 k.c. 2. W razie uwzględnienia kasacji zasadą jest uchylenie zaskarżonego orzeczenia

Stosownie do regulacji przepisów art. 403 par. 2 Kpc, mających zastosowanie w sprawie podstawy do wznowienia postępowania sądowego jest wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ każdy, czyj interes prawny lub uprawnienia został naruszony uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Magister prawa, który nie wykonuje zawodu wymienionego w art. 3932 § 2 KPC nie jest uprawniony do wniesienia kasacji.

Od orzeczenia sądu drugiej instancji, wydanego przed dniem 1 lipca 1996 r. kasacja nie przysługuje.

Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji oddalającego rewizję lub orzekającego co do istoty sprawy przed dniem wejścia w życia ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

W przypadku skorzystania przez stronę z możliwości przewidzianej w art. 127 par. 3 i par. 4 Kpa, otwiera się dla strony droga do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego już bez obowiązku wzywania organu do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Wniosek o ściganie złożony przed dniem 1 stycznia 1996 r. stał się – z chwilą wejścia w życie art. 5 § 3 zdanie 2 kpk – „odwołany”, ale oświadczenie o jego cofnięciu dokonane przed tym terminem wcale nie stało się skuteczną czynnością procesową i nie przeistoczyło się w „cofnięcie wniosku”, o którym mowa w tym przepisie. Przewidziane w nim oświadczenie o cofnięciu wniosku o ściganie można złożyć także

Stosownie do art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ sąd może na wniosek strony lub z urzędu wstrzymać wykonanie określonego aktu /decyzji, postanowienia/ organu administracji, ale dotyczy to aktu zaskarżonego.

W sytuacji bezczynności organu w sprawach stwierdzenia choroby zawodowej Sąd, zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, uwzględniając skargę, może orzec jedynie o obowiązku wydania decyzji w przedmiotowej sprawie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o stwierdzeniu tej choroby