Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Kupno gruntów na rzecz Rady Miejskiej nie jest sprawą z zakresu administracji publicznej. 2. Z mocy art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ rada gminy może podjąć uchwałę o nabycie nieruchomości gruntowych. Nabycie to następuje w drodze cywilnoprawnych oświadczeń woli, co wyklucza możliwość traktowania zaskarżonych uchwał jako

Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sadu Administracyjnego.

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy, organ nadzoru nad działalnością komunalną, prowadzi zawsze z urzędu a nie na wniosek osób trzecich. 2. Pismo organu nadzoru zawiadamiające o braku podstaw prawnych do ingerencji w postaci stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy,nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym, ani też decyzją administracyjną. 3. Brak reakcji organu

l. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy organ nadzoru nad działalnością komunalną prowadzi zawsze z urzędu, a nie na wniosek osób trzecich. 2. Brak reakcji organu nadzoru na pismo żądające stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy nie jest "bezczynnością organu", uzasadniającą dopuszczalność wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art.

Oba rodzaje sporów o właściwość przewidziane w art. 216b Kpa - w brzmieniu określonym przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 24 maja 1990 r o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ - łączą się bezwzględnie tylko ze sprawami, do których mają zastosowanie przepisy tego kodeksu.

W razie śmierci osoby, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, jej uprawnienie określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) przechodzi na małżonka tylko wtedy, kiedy małżeństwo trwało w chwili śmierci uprawnionego.

Jeżeli obowiązujące przepisy nie przewidują kompetencji organów do wydania decyzji administracyjnej, przeto skarga na bezczynność tych organów nie przysługuje.

Niepodjęcie uchwały w sprawie z zakresu administracji publicznej przez organ do tego uprawniony nie uzasadnia wniesienia skargi w trybie art. 216 par. 1 Kpa.

Roczny termin do stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy /art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ odnosi się do samej możliwości orzekania o nieważności uchwały; wniesienie skargi przez organ nadzoru /bądź podmiot uprawniony na podstawie art. 101 ust. 1 tej ustawy/ przed upływem tego terminu nie wyłącza skutków przedawnienia orzekania

Z punktu widzenia art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) umorzenie postępowania „z braku dowodów winy” na podstawie przepisów kodeksu wojskowego postępowania karnego z 1945 r. należy traktować jak umorzenie postępowania z powodu, o którym obecnie

Głównym kryterium ustalenia właściwości terytorialnej sądów jest miejsce popełnienia przestępstwa. Zmiana tej właściwości nie powinna być zbyt szeroko praktykowana przez nadużywanie stosowania art. 27 k.p.k., który ma charakter przepisu wyjątkowego. Argument, że oskarżony pracuje na terenie działalności danego sądu w charakterze policjanta i przy wykonywaniu czynności służbowych styka się bezpośrednio

1. Uchwała Rady Warszawy w sprawie opłat za pobór wody i odprowadzanie ścieków, podjęta na podstawie par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234/ nie jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej. 2. O zakwalifikowaniu danego aktu jako

Sąd, stosownie do treści art. 89 k.k., może zwolnić skazanego na karę dodatkową zakaza prowadzenia pojazdów mechanicznych od reszty kary, po upływie połowy okresu, na który je orzeczono, nie wcześniej jednak niż po roku jednakże, zgodnie z art. 45 k.k., okres ten nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności.

1. Akty administracyjne przesądzające o uzyskaniu lub pozbawieniu uprawnień egzaminatora nie są decyzjami administracyjnymi bowiem są pozbawione jednej z zasadniczych cech decyzji w sensie materialnoprawnym - wydania jej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa. 2. Powołanie lub odwołanie osoby mającej uprawnienia egzaminatora do pełnienia funkcji egzaminatora kandydatów na kierowców

1. W sprawach ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze, o których mowa w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie ma zastosowania przepis 202 par. 2 Kpa. 2. Stronami postępowania sądowego wszczętego skargami wniesionymi na podstawie art. 93 ust. 1 i art. 98 ust. 1 powołanej ustawy mogą być jedynie gmina oraz organ nadzoru.

Od dnia 27 maja 1990 r. przyznawanie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia należy do zadań własnych gminy.

Niedopuszczalna jest skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie wojewódzkiego komisarza wyborczego o przeprowadzeniu referendum /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym - Dz.U. nr 110 poz. 473/.

Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków

Istotą obu rodzajów sporów wymienionych w art. 216b par. 1 Kpa jest zaistnienie przeszkody eliminującej możność prowadzenia postępowania administracyjnego, a do zadań sądu administracyjnego należy usunięcie tej przeszkody przez wskazanie organu, który ma sprawę załatwić /art. 216b par. 2 Kpa/.