Uprawnienia obwodowych inspektorów sanitarnych PKP jako organu I instancji i okręgowych inspektorów sanitarnych PKP jako organu odwoławczego, wynikające z par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ odnoszą się do tych pracowników kolejowych, którzy zachorowali na chorobę zawodową w czasie pracy na kolei.

Przeniesienie do uchwały rady gminy w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych i zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych przepisów ustawowych o warunkach wydawania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, cofania i wygasania tych zezwoleń oraz zakazów sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych i nadanie tym przepisom charakteru bezpośredniej regulacji

1. Ustanowiona przez radę gminy, w uchwale wydanej na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, zasada, że punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie może być usytuowany bliżej niż 100 m od wskazanych w uchwale rodzajów obiektów, oddziaływuje na kwestię wydawania zezwoleń na sprzedaż napojów

1. W przypadku braku szczegółowego uzasadnienia stanowiska zakładów służby zdrowia co do rozpoznania choroby zawodowej lub nie zakwalifikowania schorzenia jako choroby zawodowej organ Inspekcji sanitarnej ma obowiązek zażądania od tych zakładów, z powołaniem się na uregulowanie zawarte w par. 7 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65

1. Określony w preambule i przepisach ogólnych ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ cel i zadania, wynikające z art. 1 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1, 2 i 4 tej ustawy nie uległy zmianie po nowelizacji art. 12 i art. 18 dokonanej ustawą z dnia 17 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu

Przepisy Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie upoważniają inspektora sanitarnego do ustalenia w decyzji, który z zakładów pracy, w jakich zatrudniony był chory jest odpowiedzialny za powstanie choroby zawodowej.

Organem właściwym do powołania komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi i dokonywania zmian w jej składzie /art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm. w związku z art. 1 pkt 22 lit. "a" ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy

W myśl zasady ochrony godziwie nabytych praw – okres ubezpieczenia rolniczego w rozumieniu dotychczasowych przepisów należy traktować jako okres ubezpieczenia, o którym jest mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (j.t. Dz.U. z 1993 r., nr 71, poz. 342). Dotyczy on bowiem także systemu ubezpieczenia społecznego rolników.

Organy samorządu aptekarskiego, stosownie do art. 1 i art. 7 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich /Dz.U. nr 41 poz. 179/ mają interes prawny do występowania w każdym postępowaniu administracyjnym, którego celem jest udzielenie lub cofnięcie koncesji na prowadzenie apteki.

1. Nowelizacja ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, ustawą z dnia 17 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 40 poz. 184/ nie zmieniła zasad handlu alkoholem określonych w pierwszej ustawie, zdecentralizowała tylko ustalenie liczby punktów sprzedaży

1. Liczba punktów sprzedaży napojów alkoholowych musi wynikać z programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych na terenie gminy opracowanego z uwzględnieniem aktywnej realizacji celu ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ oraz jej art. 1-2 jako ogólnych przepisów odnoszących się i do rady gminy. 2.

1. Komunalizacja terenu nie stanowi przeszkody do przyznania osobie, której przysługuje prawo dożywotniego użytkowania działki gruntu, prawa własności tej działki /art. 118 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników - Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 ze zm./. 2. Przekazanie działki dożywotniego użytkowania na własność dożywotnika lub zstępnego osoby uprawnionej nie stanowi podziału

Rada gminy rozstrzyga samodzielnie, stosownie do art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. /Dz.U. nr 84 poz. 426/ i art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ w celu zapewnienia porządku publicznego /art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie terytorialnym/ o tym, jakie obiekty lub miejsca uzasadniają, ze względu na

W przepisie art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230/ chodzi tylko o takie obiekty bądź miejsca, w których ze względu na ich charakter można regulaminem określić sposób korzystania z nich. Zakaz w tego rodzaju miejscach bądź obiektach może być wprowadzony jedynie przez organ, który w myśl odrębnych przepisów

1. W świetle par. 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ złożenie przez podatnika oświadczenia o rozpoczęciu przerwy w wykonywaniu działalności gospodarczej spowodowanej chorobą jest wystarczające

Po zakończeniu umowy najmu lokalu przez Spółdzielnię i po wygaśnięciu udzielonego na jej rzecz zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, skarżąca spółka jako odrębny podmiot, samodzielnie zawiera umowę najmu lokalu i samodzielnie ubiega się o udzielenie jej zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych - w wypadkach uzasadnionych jeżeli nie spowoduje ta sprzedaż zakłóceń w funkcjonowaniu działalności

Jeżeli sprawca wypadku komunikacyjnego nie zawarł obowiązkowej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej – Dz.U. nr 59, poz. 344), zaś poszkodowany powód zawarł z zakładem ubezpieczeń dobrowolną umowę auto-casco, może on dochodzić roszczeń

Skoro przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ ustanawia jedyny wyjątek od zasady, to jak każde rozwiązanie wyjątkowe musi być stosowany ściśle. Nie może być stosowany jako wskazówka

1. Art. 23 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa /Dz.U. 1983 nr 30 poz. 143 ze zm./ nie ma zastosowania do spraw, o których mowa w art. 20 ust. 12 w zw. z art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. 2. Ze świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa

1. Przyznaniu działki na własność uprawnionego w trybie art. 118 ust. 2a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 ze zm./ nie stoi na przeszkodzie przekazanie tej działki na własność gminy w trybie art. 15 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz

Nie są "miejscami masowych zgromadzeń" /art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ miejsca, w których odbywają się targi, aczkolwiek zaliczają się do "miejsc zgromadzeń ludności" w świetle par. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 10 października 1972 r. w sprawie wymagań

W przypadku zbiegu przepisów dwóch ustaw: art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53 ze zm./ oraz art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/, rozstrzygnięcie konfliktu następuje stosownie

Ustawodawca zezwala wprawdzie w art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344/ na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w wekslach, lecz kontekst tego przepisu nie pozostawia wątpliwości co do tego, że chodzi wyłącznie o weksle wystawione przez Skarb Państwa.

Warunek zakomunikowania stronie znanego organowi z urzędu faktu /art. 77 par. 4 Kpa/ wyczerpania limitu punktów sprzedaży /art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ spełnia też doręczenie stronie notatki służbowej wyjaśniającej stan prawny dotyczący ustalania limitu oraz zawierającej wyciąg z rejestru