Zasiłek z tytułu pozostawania bez pracy dla osób po urlopach wychowawczych - art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 i Dz.U. 1990 nr 9 poz. 57/ - może być przyznany, jeżeli zarejestrowały się one w rejonowym biurze pracy w okresie 180 dni od ustania stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego z innego tytułu.

1. Przepis art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ reguluje wyłącznie konsekwencje już zaistniałego rozwiązania z urzędnikiem państwowym mianowanym stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2, nie stanowi zaś samodzielnej podstawy prawnej do wydawania decyzji o rozwiązaniu takiego stosunku, ani też nie może być traktowany

Norma art. 361 § 1 k.p. dotyczy wyłącznie jednostronnego skrócenia przez zakład pracy trzymiesięcznego wypowiedzenia i nie obejmuje wypadków, gdy skrócenie okresu wypowiedzenia następuje w drodze porozumienia stron, nawet wtedy, gdy inicjatywa zawarcia takiego porozumienia wychodzi od pracodawcy. Oświadczenie woli zakładu pracy o skróceniu okresu wypowiedzenia w trybie art. 361 § 1 k.p. może być złożone

1. Przez wykonywanie pracy podporządkowanej w czasie określonym w art. 15 ust. 1 pkt 2 /in principio/ ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ nabywa się prawo do zasiłku niezależnie od tego, czy pracodawca uiszczał składki z tytułu ubezpieczenia społecznego pracownika. 2. Artykuł 15 ust. 1 pkt 2 in fine powyższej ustawy odnosi się tylko do prac /działalności/ wykonywanych

1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2

1. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, stanowi wyjątek od zasady ogólnej, wyrażonej w przepisie ust. 1 tego artykułu; jest więc - w odniesieniu do art. 15 ust. 2 - przepisem szczególnym i nie może być interpretowany w sposób rozszerzający; tym bardziej niedopuszczalne jest stosowanie analogii. Z brzmienia art. 15 ust. 2 wynika w sposób

Okres zatrudnienia w zakładzie podlegającym wyliczeniu (połączeniu) należy przy obliczaniu dodatku za staż pracy zaliczyć do stażu estradowego pracy bez względu na to, czy przy połączeniu doszło do rozwiązania i nawiązania nowego stosunku pracy. Istotne jest bowiem, aby doszło do zatrudnienia „w tym samym składzie pracy”, a nie w ramach „tego samego stosunku pracy.”

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez zakład pracy wskutek niezwrócenia pracownikowi dokumentów złożonych przez niego w związku ze stosunkiem pracy nie powinno być wyższe niż takie samo roszczenie związane z niewydaniem świadectwa pracy albo opinii. Nie powinno więc przekraczać wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy dłuższy niż 6 tygodni (art. 99 § 2 k.p.). Przy czasowym powierzeniu

1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.

Ze sformułowania "nie jest właścicielem lub posiadaczem", użytego w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. "b" ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, wynika, że stosowane w tej ustawie określenie "bezrobotny" nie obejmuje osoby, która jest właścicielem gospodarstwa rolnego, bez względu na to, czy gospodarstwo to jest w jej posiadaniu, czy też w posiadaniu innej osoby, a także

1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami

O jedynym żywicielu rodziny w rozumieniu art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ można mówić wówczas, gdy chodzi o osobę, która ma na swym wyłącznym utrzymaniu co najmniej jednego członka swej rodziny i to takiego, który sam - ze względu na wiek, stan zdrowia, brak jakiegokolwiek majątku lub dochodów, itp. - utrzymać się nie może.

Pracownikowi w okresie wypowiedzenia przysługują te same uprawnienia – łącznie z uprawnieniem do wynagrodzenia w określonej wysokości – co i innym pracownikom zakładu pracy. Jeśli więc wszystkim pracownikom zakładu przyznane zostały podwyżki wynagrodzeń, a pominięto tylko powoda, z tej tylko racji, iż znajduje się w okresie wypowiedzenia, należy to traktować jako nieuzasadnioną szykanę i naruszenie

Chociaż przepis art. 127 k.p. nie odsyła – gdy idzie o odpowiedzialność za mienie powierzone pracownikowi z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się – do art. 116 k.p., nie oznacza to, że ciężar wykazania faktu powstania szkody i jej wysokości nie obciąża zakładu pracy i że w jakiejś mierze może był on przerzucony na pracownika.

Odprawa wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy ... (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 18 ze zm.), po przywróceniu do pracy, podlega zaliczeniu na poczet wynagrodzenia, o jakim mowa w art. 47 § 1 k.p.

Roszczenie o ponowne nawiązanie stosunku pracy wynika z nowej, wprowadzonej przez ustawę z 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. art. 32, poz. 172 ze zm.), podstawy prawnej, w związku z czym nie należy w rozumowaniu ani w toku postępowaniu dowodowego stosować analogii do reguł

Okoliczność, że rozwiązanie stosunku pracy następuje w trybie wypowiedzenia zmieniającego, a nie w drodze wypowiedzenia definitywnego, ma jedynie znaczenie dla oceny, czy przyczyny z art. 1 ust. 1 ustawy z 28.XII.1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) stanowią

Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 i z 1990 nr 9 poz. 57/ nie przewidują możliwości rewaloryzowania ostatnio pobieranego wynagrodzenia za pracę dla ustalenia wysokości zasiłku dla bezrobotnych na zasadzie art. 15 ust. 2 tej ustawy.

1. Analizując rozwiązanie umowy o pracę przez porozumienie stron nie można oderwać się od okoliczności faktycznych i przyczyn tego rozwiązania. Jeżeli u podstaw oferty pracownika zmierzającej do rozwiązania stosunku pracy przez porozumienie stron leży niewywiązywanie się lub nienależyte wywiązywanie się zakładu pracy z obowiązków umowy o pracę, to pracownik może na ogólnych zasadach (art. 471 k.c.

„Brak wolnych etatów” w zakładzie pracy nie stanowi okoliczności uniemożliwiającej zatrudnienie w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172 ze zm.), gdyż jest okolicznością zależną od zakładu pracy i możliwą do przezwyciężenia

Przez zawarte w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) sformułowanie, że przyczyny wymienione w art. 1 ust. 1 tej ustawy „stanowią wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy”, należy rozumieć sytuację, w

W myśl art. 8 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19) odprawa pieniężna przysługuje w razie rozwiązania stosunku pracy, co oznacza, że prawo do tej odprawy powstaje w momencie rozwiązania stosunku pracy, a nie np. w chwili, w której miał się kończyć bieg okresu wypowiedzenia

Przepis art. 14 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) odnosi się do pracowników przechodzących do zakładu pracy powstałego w wyniku przekształcenia organizacyjno-prawnego dotychczasowego zakładu pracy lub jego części, co oznacza, że jego

Przyznanie pracownikowi w przepisie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19) prawa do wskazania wynagrodzenia w zwalniającym go zakładzie pracy jako stanowiącego jego „podstawowe źródło utrzymania” nie oznacza dowolności w wyborze