Działalność polegająca na gospodarowaniu przez Agencję Mienia Wojskowego mieniem Skarbu Państwa powierzonym i użyczonym, której celem jest zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Działania Agencji Mienia Wojskowego polegające na gospodarowaniu lokalami mieszkalnymi przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

W zakresie gospodarowania nieruchomościami mieszkaniowymi przeznaczonymi na zaspokojenie ustawowych uprawnień żołnierzy zawodowych, działania podjęte przez Agencję Mienia Wojskowego nie mogą być utożsamiane z prowadzeniem działalności gospodarczej, co ma istotne konsekwencje dla ustalania wysokości opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Agencja Mienia Wojskowego, zarządzająca nieruchomościami mieszkalnymi dla żołnierzy zawodowych, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Gospodarowanie nieruchomościami Skarbu Państwa przez Agencję Mienia Wojskowego w celu zaspokojenia ustawowych uprawnień żołnierzy zawodowych nie stanowi działalności gospodarczej, a więc nie podlega opłatom wynikającym z przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności jako przedsiębiorca.

Prowadzenie przez Agencję Mienia Wojskowego zadań w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa nie jest tożsame z prowadzeniem działalności gospodarczej, a tym samym nie uzasadnia kwalifikacji czynności Agencji jako działalności gospodarczej w świetle obowiązującego prawa, co ma znaczenie przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Działalność Agencji Mienia Wojskowego na gruncie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa przeznaczonym na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa i nie może być tak traktowana przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

W przypadku gospodarowania przez Agencję Mienia Wojskowego nieruchomościami mieszkalnymi przeznaczonymi dla żołnierzy, działalność ta nie jest równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczej, stąd przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie mogą być zastosowane stawki przewidziane dla przedsiębiorców.

Agencja Mienia Wojskowego nie może być uznana za przedsiębiorcę w kontekście gospodarowania lokalami mieszkalnymi przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy, a tym samym działania takie nie mogą być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu prawa cywilnego i administracyjnego, co wpływa na zasady ustalania opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Działania Agencji Mienia Wojskowego związane z gospodarowaniem nieruchomościami Skarbu Państwa przeznaczonymi dla żołnierzy zawodowych nie mogą być uznawane za działalność gospodarczą w kontekście ustalania opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Złożenie przez wierzyciela wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko zmarłemu dłużnikowi może stanowić oczywiście niecelowe wszczęcie postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 30 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych.

Taryfa obowiązuje przez okres, na jaki została zatwierdzona. Tylko ten okres może zostać skrócony przez organ regulacyjny w nadzwyczajnych przypadkach przewidzianych w art. 24j ustawy. Przepis art. 24g ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków reguluje sytuację szczególną – gdy nowa taryfa na kolejny okres 3 lat z różnych przyczyn nie wejdzie w życie przed upływem 3-letniego

Działalność Agencji Mienia Wojskowego związana z gospodarowaniem mieniem Skarbu Państwa na potrzeby zakwaterowania żołnierzy zawodowych nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, nawet jeżeli niektóre aspekty tej działalności mogą nosić cechy działalności gospodarczej.

Działalność Agencji Mienia Wojskowego związana z gospodarowaniem nieruchomościami mieszkalnymi przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, która nie ma charakteru zarobkowego, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów prawa.

Agencja Mienia Wojskowego, gospodarująca nieruchomościami Skarbu Państwa powierzonymi i użyczonymi dla zakwaterowania żołnierzy zawodowych, nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców i tym samym nie jest przedsiębiorcą, co skutkuje brakiem podstaw do uznania jej za zobowiązaną do wnoszenia opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności

Agencja Mienia Wojskowego, zarządzająca nieruchomościami mieszkalnymi przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, nie realizuje zadania prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Czy wniesienie mienia przez Fundatorów oraz przez Przyszłych beneficjentów do Fundacji w postaci wskazanej w przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, po dokonaniu „przekształcenia” w fundację rodzinną w rozumieniu ustawy o fundacji rodzinnej, będzie dla Fundacji stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, ze zm.)?

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości po 1 stycznia 2016 r. wymaga oceny niewypłacalności na podstawie przepisów obowiązujących po tej dacie, które określają niewypłacalność jako utratę zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Organy podatkowe zobowiązane są do przeprowadzenia postępowania dowodowego w oparciu o aktualne przepisy prawa materialnego, a nie te, które obowiązywały

Roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zbrodni lub występku ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie odpowiedzialnej do jej naprawienia.