Zmiana przepisów regulujących działalność specjalnej strefy ekonomicznej nie wpływa automatycznie na moc wiążącą wcześniej wydanych decyzji administracyjnych.

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul umownych w umowie kredytu, możliwość dalszego wykonywania umowy powinna być oceniana indywidualnie, a rażące naruszenie interesu konsumenta nie zawsze musi wiązać się z poniesieniem szkody po stronie konsumenta.

Ocena abuzywności postanowień umowy kredytu mieszkaniowego nie może być dokonywana ani w świetle takich okoliczności jak np. kryzys ekonomiczny z końca 2008 r. czy pandemia Covid-19, ani wejście w życie ustawy antyspreadowej. Wejście w życie ustawy antyspreadowej nie sanowało abuzywności klauzul w umowach zawartych kilka lat wcześniej, ponieważ ustawodawca nie zawarł w ustawie tej regulacji tego rodzaju

1. Osoby prowadzące działalność gospodarczą lub zawodową uzyskują status konsumenta w kontekście umów, jeżeli konkretna czynność prawna dokonana przez nie z przedsiębiorcą nie jest związana bezpośrednio z ich działalnością. 2. Postanowienia umowne, które pozwalają bankowi swobodnie kształtować kurs waluty obcej, są niedozwolonymi postanowieniami umownymi, naruszającymi interesy konsumenta i rażąco

1. Artykuł 471 k.c. jest generalnym przepisem dotyczącym odpowiedzialności kontraktowej i nie wystarczy jego jedynie ogólne przywołanie do wykazania naruszenia konkretnych postanowień umownych. 2. Art. 23 ust. 1 u.z.r. jest przepisem służącym wyłącznie ustaleniu wartości przejmowanych instrumentów finansowych w oparciu o kurs ich notowań, a nie służy do określenia ich liczby dla potrzeb zaspokojenia

Zakłady szkodliwe dla środowiska, takie jak porty lotnicze, mają obowiązek zrównoważenia swojego wpływu na środowisko z korzyściami dla społeczeństwa. Powinny aktywnie uczestniczyć w procesie tworzenia obszarów ograniczonego użytkowania, oceniając wpływ swojej działalności na środowisko i szacując szkody, które mogą wyrządzić. W razie naruszenia praw przez takie zakłady, poszkodowani mają prawo do

Interpretacja art. 40 ust. 1 ustawy nowelizującej k.p.k. z 2013 roku powinna uwzględniać, że termin „wydanie orzeczenia” odnosi się do wydania orzeczenia prawomocnego. Tylko prawomocny wyrok uniewinniający może stanowić podstawę do dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia na zasadach wskazanych w rozdziale 58 k.p.k. W przypadku, gdy orzeczenie uniewinniające zostanie uchylone, nie stanowi ono podstawy

W kontekście art. 913 § 1 Kodeksu cywilnego, sąd może, na żądanie jednej ze stron, zamienić wszystkie lub niektóre uprawnienia objęte treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę odpowiadającą wartości tych uprawnień, jeśli między stronami wytworzą się stosunki uniemożliwiające im pozostawanie w bezpośredniej styczności. W przypadkach wyjątkowych, zgodnie z art. 913 § 2 Kodeksu cywilnego, sąd może również

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według własnego uznania, o ile jego treść lub cel nie sprzeciwia się naturze stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zasada ta znajduje odniesienie również do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Co więcej, w ramach

Dla uznania działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości za działalność gospodarczą istotne i decydujące znaczenie mają okoliczności faktyczne towarzyszące tej działalności. Okoliczności te muszą wskazywać na zaangażowanie gospodarcze podmiotu dokonującego czynności oraz wskazywać, że wystąpił pewien zorganizowany zespół czynności, świadczący o profesjonalnym charakterze tych działań. Oznacza

Przekształcenie jednoosobowego przedsiębiorcy w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością nie skutkuje zmianą podmiotu, lecz przedmiotu działalności, co wiąże się z powstaniem nowego podmiotu prawa handlowego.

Odesłanie ustawowe zawarte w art. 94 ust. 1 pkt 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej nie stanowi normatywnej podstawy stosowania art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej w sprawie kontroli przewozu towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. Kontrola ta nie jest kontrolą celno-skarbową w rozumieniu

1. Prawo do płatności rolnośrodowiskowej jest prawem o charakterze publicznoprawnym, kształtowanym decyzją administracyjną, a zatem nie może być przedmiotem obrotu cywilnoprawnego. Jest ono ściśle związane z działalnością rolniczą, służy realizacji określonych celów dotyczących gospodarstwa rolnego, stąd też przeniesienie tego prawa na inny podmiot możliwe jest tylko w tych przypadkach, w których przepisy

Z treści art. 2 pkt 8 ustawy SENT wynika, że przewoźnikiem jest określona tym przepisem osoba wykonująca przewóz towarów, nie zaś osoba wyłącznie umownie do tego zobowiązana, natomiast przewozu faktycznie niewykonującą. Ustalenie to znajduje potwierdzenie w rezultatach wykładni systemowej, uwzględniającej ustawową definicję "przewozu towarów". Skoro przewóz towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy

Pojęcie "interes publiczny", o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, stanowi generalną klauzulę odsyłającą prawa administracyjnego. Stosowanie tej klauzuli wiąże się z realizacją określonej polityki państwa. Jest oczywiste, że treść kryteriów "interesu publicznego" - jako kategorii otwartej - wymaga konkretyzacji

Prawidłowa wykładnia art. 2 ust. 1 ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw, odnośnie do celów grupy powinna uwzględniać regulacje wynikające z art. 27 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich

Pojęcie "interes publiczny", o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, stanowi generalną klauzulę odsyłającą prawa administracyjnego. Stosowanie tej klauzuli wiąże się z realizacją określonej polityki państwa. Jest oczywiste, że treść kryteriów "interesu publicznego" - jako kategorii otwartej - wymaga konkretyzacji