Charakter apelacji pełnej znajduje umocowanie w art. 378 § 1 k.p.c., stwierdzającym, że sąd drugiej instancji „rozpoznaje sprawę", a nie sam środek odwoławczy, co ma miejsce np. w wypadku skargi kasacyjnej (por. np. 39813 § 1 k.p.c.). Dokonanie przez sąd drugiej instancji ustaleń faktycznych umożliwia temu sądowi - stając się zarazem jego obowiązkiem ustalenie podstawy prawnej wyroku, a więc dobór

1. Uszczerbek właściciela, związany z pogorszeniem nieruchomości tylko w następstwie zbudowania na niej i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych (gazowych), jest rekompensowany świadczeniem, jakie może on uzyskać za obciążenie jego prawa służebnością przesyłu. Wynagrodzenie za ustanowienie służebności powinno równoważyć wszelki uszczerbek związany z trwałym obciążeniem nieruchomości. 2. Wydana

Ciężar udowodnienia (onus probandi) pozwala rozstrzygnąć sprawę merytorycznie, także wówczas, gdy sąd nie zdołał w ogóle (w pewnej części) wyjaśnić stanu faktycznego sprawy. Wówczas konsekwencje procesowe tego ponosi strona, na której dowód spoczywał. Jeżeli natomiast istotne fakty zostaną ustalone, to podlegają one ocenie z punktu widzenia przepisów prawa materialnego, niezależnie od tego, która ze

Ocena kwestii związanych z ochroną praw autorskich oraz innych praw intelektualnych powinna opierać się na wyjaśnieniach faktycznych oraz spójnych opinii biegłych sądowych, a nie na nieuzasadnionych próbach ponowienia dowodów lub zdobywania kolejnych opinii w celu podważenia wcześniejszych ustaleń sądu.

Art. 75 Prawa przewozowego dotyczy legitymacji do dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań umownych w zakresie wskazanym w tym przepisie. W jego świetle uprawnionym do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych z umowy przewozu przesyłek towarowych jest nadawca bądź odbiorca. To, której z tych osób przysługuje wspomniane uprawnienie, zależy od ustalenia, której z

Organ odpowiedzialny za ustalanie kosztów za usuwanie i przechowywanie pojazdów powinien dysponować rzetelnymi danymi dotyczącymi faktycznych kosztów związanych z tymi działaniami. Brak takich danych może prowadzić do nieprawidłowego określenia wysokości opłat, co z kolei może wpłynąć na nieprawidłowe funkcjonowanie systemu usuwania i przechowywania pojazdów oraz naruszenie przepisów prawa.

Zgodnie z art. 130a ust. 6 p.r.d., ustalanie wysokości opłat za usuwanie pojazdów z dróg oraz ich przechowywanie na parkingu powinno być poprzedzone szczegółową kalkulacją, uwzględniającą wytyczne ustawodawcy i umożliwiającą ocenę rzeczywistej wielkości kosztów. Wysokość kosztów powinna być adekwatna do roku kalendarzowego, na który uchwała zostanie podjęta, a uchwała powinna być uzasadniona, umożliwiając

Interpretując art. 130a ust. 6 prd, należy uznać, że zwrot "biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu" stanowi dyrektywę techniczną, określającą standardy podjęcia uchwały na podstawie upoważnienia zawartego w tym artykule, którą rada powiatu musi uwzględnić przy podejmowaniu uchwał, stanowiących

Wysokość kosztów, o których mowa w art. 130a ust. 6 p.r.d., powinna być tak skalkulowana, aby można było ocenić ich rzeczywistą, a nie tylko hipotetyczną, wielkość, która powinna być równa lub niewiele wyższa od wpływów. Ponieważ uchwała w przedmiocie ustalenia opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów jest podejmowana na kolejny rok kalendarzowy, to jedynym wyznacznikiem mogą być tu dane z lat ubiegłych

Skoro w art. 130a ust. 6 ustawy – Prawo o ruchu drogowym ustawodawca posłużył się zwrotem "koszty usuwania pojazdów na obszarze danego powiatu" a nie sformułowaniem "koszty usuwania pojazdów ponoszone przez powiat" – to przedmiotowe koszty w zasadzie nie mogły obejmować kosztów obsługi zadania usuwania pojazdów, w tym np. kosztów administracyjnych związanych z funkcjonowaniem straży miejskiej i zatrudnianiem

Nie budzi wątpliwość traktowanie pakietów socjalnych jako źródeł indywidualnych roszczeń pracowniczych w ramach konstrukcji z art. 393 k.c., gdy pakiet socjalny zawierany był z udziałem inwestora oraz pracodawcy (po jednej stronie) albo gdy pracodawca następczo – bezpośrednio lub pośrednio – wyrażał wolę realizacji zobowiązań wynikających z pakietu wynegocjowanego bez jego udziału. Co prawda nie wyjaśniono

1. Zaakceptowanie wyniku oceny okresowej powoduje, że w procesie o ochronę dóbr osobistych zakres zainteresowania sądu koncentruje się wokół nieprawdziwości przytoczonych faktów, błędów logicznych wnioskowania, niezgodności z zasadami nauki lub wiedzy i doświadczenia zawodowego, formy wypowiedzi, a nie sfery zastrzeżonej dla swobody ocen, niepoddającej się testowi kryterium prawdy lub fałszu. Do oceny

Na stronie chcącej skorzystać z przewidzianego w art. 484 § 2 k.c. miarkowania kary umownej w sporze sądowym, ciąży powinność złożenia oświadczenia woli stosownej treści, a więc sfomułowania postulatu obniżenia kary umownej, wskazania przesłanki przewidzianej w art. 484 § 2 k.c., uzasadniającej ten postulat oraz faktów i dowodów świadczących o istnieniu tej przesłanki. Wniosek dłużnika powinien być

W przypadku umów cesji wierzytelności zawartych w okresie obowiązywania postanowienia zabezpieczającego, skuteczność takich umów oraz późniejszych czynności prawnych, w tym oświadczeń o potrąceniu, zależy od dokładnej analizy treści i celu postanowienia zabezpieczającego oraz od tego, czy umowy te wchodzą w zakres zaciąganych zobowiązań, dla których wymagana jest zgoda określonych wspólników.

Nie budzi wątpliwości możliwość zastosowania art. 788 § 1 k.p.c. w przypadku przejścia obowiązku wynikającego ze stosunku hipoteki na nabywcę nieruchomości, w razie jej zbycia przez dłużnika rzeczowego, w przypadku gdy jego obowiązek wynikający ze stosunku prawnego hipoteki został stwierdzony w tytule egzekucyjnym.