Roszczenie z tytułu szkody na osobie jest przedawnione w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 80, poz. 53), jeżeli do dnia 10 sierpnia 2007 r. nie tylko upłynął termin 10-ciu lat określpny w art. 442 § 1 zdanie drugie, k.c., ale również przed tą datą ujawniła się szkoda (roszczenie stało się wymagalne).

Jeżeli strona neguje mechanizm obliczenia wysokości zasądzonego odszkodowania, wskazując na konkretne przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. z 1997 r. Nr 2, poz. 14) oraz rozporządzenia Ministra

Możliwość łączenia w jednym postępowaniu (w jednej sprawie) różnych roszczeń - w tym także takich, których oddzielne rozpoznanie wymagałoby różnych składów sądu (jednoosobowego lub ławniczego) - została przesądzona w dwóch uchwałach Sądu Najwyższego z 4 lutego 2008 r., II PZP 14/08, OSNP 2009, Nr 17-18, poz. 218) oraz z 20 marca 2009 r., I PZP 8/08, OSNP 2009, nr 17-18, poz. 219), z których wynika,

1. Instytucja sprostowania wyroku nie może być wykorzystywana do eliminowania błędów merytorycznych w rozstrzygnięciu sprawy. Sprostowanie nie może dotyczyć na przykład rozmiaru świadczenia. Tego rodzaju błąd zawarty w sentencji wyroku, chociażby niezgodny z wolą składu orzekającego, powinien być wyeliminowany w trybie zaskarżenia - przede wszystkim apelacją, a w przypadku wyroku sądu drugiej instancji