Zasadą ogólną jest bezpośrednie działanie prawa, to z samej tej zasady nie można wyprowadzać domniemania, że wobec braku konkretnej wypowiedzi ustawodawcy, przepis, zwłaszcza materialnoprawny może mieć zastosowanie z mocą wsteczną. Należy podkreślić, że granice jego zastosowania w czasie wyznacza zasada lex retro non agit.
Zasadą ogólną jest bezpośrednie działanie prawa, to z samej tej zasady nie można wyprowadzać domniemania, że wobec braku konkretnej wypowiedzi ustawodawcy, przepis, zwłaszcza materialnoprawny może mieć zastosowanie z mocą wsteczną. Należy podkreślić, że granice jego zastosowania w czasie wyznacza zasada lex retro non agit.
Wzgląd na ekonomię postępowania i ochronę interesu indywidualnego oraz wymaganie właściwego ukształtowania postępowania nakładają na sąd obowiązek umożliwienia biorącym w nim udział osobom stosownej modyfikacji żądania.
Podkreślić należy, że błędna wykładnia prawa materialnego może polegać na nieprawidłowym odczytaniu normy prawnej wyrażonej w przepisie, mylnym zrozumieniu jego treści lub znaczenia prawnego, bądź też na niezrozumieniu intencji ustawodawcy.
Art. 139 ust. 1 u.g.h. ma charakter typowo fiskalny. Stanowi wyraz autonomii państwa członkowskiego w sferze kształtowania polityki podatkowej i przewiduje opodatkowanie działalności w zakresie organizacji gier hazardowych na automatach.
Gdy z pozwem występuje lider konsorcjum budowlanego, sąd powinien ustalić, czy pozostali jego członkowie mogą być powodami, i z urzędu wezwać ich do uczestnictwa w sprawie.
Wyraźne rozróżnienie przez ustawodawcę przesłanek podmiotowych w postaci świadomości dłużnika pokrzywdzenia aktualnych wierzycieli (art. 527 k.c.) i zamiaru dłużnika pokrzywdzenia wierzycieli przyszłych (art. 530 k.c.) prowadzi do wniosku, że ustawodawca wymaga dla uwzględnienia skargi na podstawie art. 530 k.c. wykazania przez powoda celowego dążenia dłużnika do pokrzywdzenia wierzycieli przyszłych
Na Portalu Podatkowym Ministerstwa Finansów jest dostępny formularz interaktywny powiadomienia CBC-P. Resort zachęca do jego składania drogą elektroniczną.
PROBLEM Jestem zatrudniony na umowę o pracę w firmie „A” – tutaj jest odprowadzany pełny ZUS. Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą „B”, z której odprowadzam ubezpieczenie zdrowotne. Jestem też jednym z trzech udziałowców spółki z o.o. „C” i pełnię funkcję prezesa w jej zarządzie. Tutaj nie opłacam żadnych składek. Dziś założyłem nową spółkę z o.o. „D”. Jestem właścicielem 100% udziałów i również
Jeśli sąd pierwszej instancji wyda postanowienie o wznowieniu postępowania i rozpozna merytorycznie sprawę, a apelujący na podstawie art. 380 k.p.c. nie wniesie o rozpoznanie tego niezaskarżalnego orzeczenia, to sąd drugiej instancji traci możliwość odrzucenia skargi o wznowienie postępowania. Postanowienie o wznowieniu postępowania jest orzeczeniem niezaskarżalnym. W grę wchodzi jego kwestionowanie
Nowelizacja ustawy o komornikach sądowych i egzekucji zawiera korzystne zmiany w zasadach pobierania wynagrodzeń przez komorników. Przykładowo, wszczęcie egzekucji świadczeń niepieniężnych nie będzie już uzależnione od uiszczenia przez wierzyciela całej opłaty stałej, ale opłaty tymczasowej w wysokości równej 10% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
BCC przypomina, iż zgodnie ustawą z 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz.U. z 2017 r., poz. 648), grupy kapitałowe mają obowiązek składać informację o grupie podmiotów – tzw. raport Country-by-Country. W przypadku grup, których sprawozdawczy rok obrotowy pokrywał się z rokiem kalendarzowym i zakończył się 31 grudnia 2016 r., termin na przekazanie powiadomienia Szefowi
Pracownik, który zawarł z pracodawcą porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę za odszkodowaniem, nie może na podstawie art. 88 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli jedynie w części dotyczącej wysokości odszkodowania. Uchylenie się od skutków prawnych wadliwego oświadczenia woli powoduje zawsze bezskuteczność (nieważność) całej czynności prawnej. Niedopuszczalne
Z art. 411 pkt 1 k.c. wynika, że osoba wykonująca świadczenie nienależne, która wie, że nie ona jest zobowiązana do jego wykonania, nie może żądać zwrotu świadczenia, chyba że, m.in. działa ona w celu uniknięcia przymusu. Pojęcie przymusu, o jakim mowa w art. 411 pkt 1 k.c., nie może być przy tym interpretowane w sposób zawężający. To nie tylko zagrożenie egzekucją świadczenia, ale także stworzenie