Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do

Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności może być poddana ocenie zgodności z zasadami współżycia społecznego, jednak dla stwierdzenia na podstawie art. 58 § 2 k.c. nieważności takiej umowy wymagane byłoby wykazanie okoliczności szczególnych, innych niż wiedza sprzedawcy o nieprzysługiwaniu mu prawa własności.

Brak bonifikaty w razie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności niektórych rodzajów nieruchomości Skarbu Państwa świadczyłby o niedopuszczalnej nierówności podmiotów uprawnionych do przekształcenia.

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do

Złożenie wniosku o wyłączenie wszystkich sędziów sądu apelacyjnego nie jest wyłącznie czynnością procesową związaną z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, gdyż w istocie wniosek taki uruchamia postępowanie o charakterze ustrojowym, a nie procesowym. Prawo żądania wyłączenia sędziego jest konstytucyjną gwarancją prawa do bezstronnego sądu; ograniczenia w zakresie realizacji tego prawa są niedopuszczalne