Dopóki ustawodawca nie dostosuje brzmienia art 3941 k.p.c. do wyroku TK o sygn. SK 38/09, dopóty brak podstawy normatywnej dla uznania dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu drugiej instancji oddalającego wniosek o wyłączenie sędziego złożony w postępowaniu przed sądem drugiej instancji.

Wynikająca z art. 98 § 1 k.p.c. podstawowa zasada, nakładająca z reguły obowiązek zwrotu kosztów na stronę przegrywającą, nie obowiązuje w postępowaniu nieprocesowym [sprawa o zniesienie współwłasności], ponieważ w tym przedmiocie art. 520 k.p.c. stanowi inaczej.

Odpowiedź na skargę kasacyjną, wniesiona po upływie przewidzianego w art. 3987 § 1 k.p.c. ustawowego terminu, nie stanowi odpowiedzi na skargę kasacyjną, a jedynie pismo procesowe. Nie ma powodów, aby inaczej traktować spóźnioną odpowiedź na apelację.

Prawomocne wyroki, nowe okoliczności faktyczne i środki dowodowe, które powstały po uprawomocnieniu się wyroku nie stanowią podstawy wznowienia postępowania [art. 403 § 2 k.p.c.]

Sąd drugiej instancji w ramach przewidzianego w art. 373 k.p.c. postępowania kontrolnego w stosunku do postępowania przeprowadzonego przez sąd pierwszej instancji bada - poza dopuszczalnością apelacji pod względem przedmiotowym, podmiotowym oraz zachowania przepisanego terminu i wymagań formalnych - także orzeczenia wydane przez sąd pierwszej instancji w toku postępowania międzyinstancyjnego. Chodzi

1. Dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny, a także przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu. 2. Przekaz za pośrednictwem Internetu, jeżeli spełnia wymogi określone w treści art. 7 ust. 2 pkt. 1 pr. pr., jest prasą a interwał czasowy w jakiej się pojawia determinuje to czy jest to dziennik w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt. 2 pr. pr., czy też czasopismo w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt

Obowiązek pracodawcy uprzedniego zasięgania opinii okręgowej izby radców prawnych i dokonywania oceny pracy radcy prawnego w razie rozwiązania z nim za wypowiedzeniem stosunku pracy (art. 16 i art. 19 ustawy o radcach prawnych) - nie dotyczy sytuacji, w której przyczyną rozwiązania stosunku pracy jest reorganizacja (likwidacja) stanowiska pracy radcy prawnego, nie łącząca się z negatywną oceną jego