Gdy następcza niedopuszczalność skargi jest skutkiem zmiany stanu prawnego, do rozstrzygnięcia o kosztach wywołanego nią postępowania nie ma zastosowania zasada odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 § 1 k.p.c.), w którym nie ma strony przegrywającej.

Możliwość doliczenia posiadania poprzednika prawnego przy ustalaniu wymagań co do czasu posiadania samoistnego potrzebnego do zasiedzenia prawa, zgodnie z art. 176 § 1 k.c. może dotyczyć tylko okresu posiadania przez poprzednika prawnego. Nie ulega wątpliwości, że z art. 176 k.c. wynika, iż doliczyć można tylko okres samoistnego posiadania. Na tle art. 176 k.c. doliczać można tylko okres posiadania

Nietezowany

Odmowa zamieszczenia przez zarząd ogłoszenia, o którym mowa w art. 4021 k.s.h., gdy z inicjatywą zwołania walnego zgromadzenia akcjonariuszy spółki publicznej występują akcjonariusze, na podstawie art. 399 § 3 k.s.h., oznacza niezwołanie przez zarząd walnego zgromadzenia, w rozumieniu art. 594 § 3 k.s.h.

Przepis art. 49 ust. 4 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r., Nr 167, poz. 1191 ze zm.) w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 112, poz. 769) nie stanowi podstawy pobrania przez komornika opłaty egzekucyjnej od wierzyciela

Od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych wniesionej do sądu po dniu 22 grudnia 2009 r. pobiera się opłatę w wysokości przewidzianej w art. 34 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach

W wypadku orzeczeń od których skarga nie przysługuje, odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem można domagać się bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia w postępowaniu ze skargi, chyba że strona nie skorzystała z przysługujących jej środków (art. 4241b k.p.c.).

Bez względu na to, czy umowy menedżerskie zostaną zawarte w ramach działalności gospodarczej, czy też poza nią, przychody z tytułu ich wykonywania będą zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i opodatkowane według jednakowych zasad. Zasady te wyłączają możliwość kwalifikowania przychodów z umów menedżerskich, nawet tych, które są zawierane w ramach działalności gospodarczej, jako

Objęcie nieruchomości w posiadanie w związku z podjęciem przez Radę Ministrów samoistnej uchwały o odpłatnym przekazaniu nieruchomości, nie pozwala na przypisanie wnioskodawcy statusu posiadacza nieruchomości w dobrej wierze.

Skarżący formułując wymagany przez art. 3984 § 1 pkt 3 k.p.c., wniosek może użyć dowolnych określeń, byle tylko wynikało z nich w sposób nie budzący wątpliwości, czy domaga się on uchylenia zaskarżonego orzeczenia, czy też uchylenia i zmiany, i w jakim zakresie uchylenie to lub uchylenie i zmiana powinno nastąpić.

Rozpoznając sprawę w okolicznościach przewidzianych w art. 514 § 2 k.p.c., sąd nie wzywa osób zainteresowanych do udziału w sprawie, w tym także - uczestników postępowania w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku. Stroną (uczestnikiem) takiego postępowania jest bowiem tylko wnioskodawca i on mógłby wnieść skutecznie środek odwoławczy w postaci apelacji. Nie ma przy tym znaczenia to, że doręczenie zaskarżonego

Umocowanie do reprezentowania przed „sądami” uprawnia ustanowionego pełnomocnika do występowania w imieniu strony także przed Sądem Najwyższym.

Przychody podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskane na podstawie umów o zarządzanie lub podobnych należą do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. także wtedy, gdy umowy te zawierane są w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę nie mającą osobowości prawnej, której

Roszczenie przewidziane w art. 76 ust. 1 prawa wekslowego z dnia 28 kwietnia 1936 r. (Dz. U. Nr 37, poz. 42 ze zm.) nie jest roszczeniem wekslowym. Do roszczenia tego nie ma zastosowania przepis art. 409 k.c.