Aplikant radcowski nie może otrzymywać renty rodzinnej, ponieważ odbywanie aplikacji radcowskiej nie może być uznane za „studia w szkole wyższej” w rozumieniu art. 68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie wykładni jego orzeczenia zażalenie nie przysługuje.

1. Powiat może odpowiadać za naruszenie dóbr osobistych innych osób (fizycznych lub prawnych), którego dopucił się jego organ. 2. Starosta formułujšc w wypowiedziach prasowych opinię dotyczšcš powódki, naruszył odpowiednie proporcje pomiędzy dopuszczonš przez prawo w interesie publicznym krytykš jej poczynań, a zakresem ochrony jej dóbr osobistych. Nawet negatywna (subiektywnie) ocena zachowania powódki

Choć nie zawsze miejsce wykonywania usług przez zleceniobiorcę będzie miejscem prowadzenia działalności przez zleceniodawcę, to jednak ten zleceniobiorca, który wykonuje pracę w miejscach wynikających ściśle ze zleceń zleceniodawcy, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z tytułu wypadków przy pracy, bowiem w rozumieniu ustawy systemowej [art. 12 ust. 3] miejsca pracy wskazanego przez zleceniodawcę

Zadośćuczynienie przewidziane w przepisach art. 24 k.c. i art. 448 k.c. ma wypełnić przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a jej zrealizowanie wymaga, by wysokość zadośćuczynienia nie była symboliczna lecz satysfakcjonująca dla poszkodowanego, a więc ekonomicznie odczuwalna. Zadośćuczynienie nie spełnia zaś funkcji „represyjno-prewencyjnej” - prewencyjne i represyjne oddziaływanie na dłużnika powinno

Zobowiązanie podatkowe nie jest zobowiązaniem cywilnoprawnym, a sprawy dotyczące tych zobowiązań, z oczywistych względów, nie są „sprawami cywilnymi” w rozumieniu art. 1 k.p.c. W konsekwencji, sądy cywilne nie posiadają kompetencji do kontroli rozstrzygnięć wydawanych przez organy podatkowe ani też kompetencji do wiążącego orzekania w sprawach wymagających aktu tych organów.

Przez istnienie obawy rychłej śmierci [art. 952 k.c.] należy rozumieć poczucie testatora o rychliwym zgonie, oparte na rzeczywistych zdarzeniach, zagrażających bezpośrednio życiu. Sam stan chorobowy nieuchronne prowadzący do śmierci jest niewystarczający do przyjęcia przesłanki rychłej śmierci, jeżeli nie nastąpiło zdarzenie nagłe, które go wywołało.