Skargę wniesioną do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez adwokata lub radcę prawnego bez jednoczesnego uiszczenia wpisu sąd odrzuca na podstawie art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i przy uwzględnieniu

Dla uznania danej gry za grę losową decydujące znaczenie ma spełnienie trzech warunków: nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, istnienie regulaminu oraz zależność wyniku od przypadku /art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./. Nie ma natomiast znaczenia dla określenia charakteru gry, czy los

1.W postępowaniu antydumpingowym w szczególny sposób określa się legitymację czynną do wszczęcia postępowania /art. 20 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych /Dz.U. nr 157 poz. 1028/. Sprawdzenie, czy wnioskodawca ma legitymację czynna, do wystąpienia z wnioskiem stanowi pierwszą przesłankę wszelkich dalszych ustaleń postępowania

Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do nieodpłatnego nabycia akcji w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym (art. 2 pkt 5 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.) nie wlicza się okresu zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, z którym stosunek pracy został rozwiązany

Przy stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu (art. 100 k.p.c.) należy ocenić ostateczny wynik sprawy, a więc porównać roszczenia dochodzone z uwzględnionymi, a nie rozliczać koszty odrębnie w zakresie cofniętego powództwa i odrębnie względem żądań rozpoznanych merytorycznie. Rozdzielenie kosztów nie musi wynikać z ich szczegółowego, rachunkowego rozliczenia i powinno polegać na zasądzeniu różnicy

Na osobie domagającej się rejestracji spoczywa ciężar udokumentowania prawa własności do pojazdu stanowiącego przedmiot rejestracji. Innymi słowy, zarejestrowany może być jedynie pojazd, co do którego uregulowana jest kwestia prawa własności.

Agencja Celna, która dokonała zgłoszenia celnego towaru w imieniu importera jest osobą zgłaszającą w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 23 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ i w myśl art. 209 par. 3 Kodeksu celnego także dłużnikiem, na którym spoczywa obowiązek zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego /art. 3 par. 1 pkt 3/. Skoro Agencja Celna jako zgłaszająca

W sprawie o wyrejestrowanie pojazdu /art. 79 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, która jest inną sprawą administracyjną niż sprawa o zarejestrowanie pojazdu, właściwość organu ustala się według miejsca zamieszkania strony zgodnie z ogólnymi regułami sformułowanymi w art. 21 par. 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Korzystający z procedury składu celnego ma interes prawny w kwestionowaniu decyzji organu celnego, mocą której na podstawie art. 65 par. 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ uznano zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości długu celnego.