Zaniedbania osób, którymi posłużyła się strona (pełnomocników, pracowników kancelaryjnych) powoduje, że nie można uznać braku jej winy w uchybieniu terminowi.

W trybie skargi na bezczynność organu nie można zwalczać postanowienia o zawieszeniu postępowania przez organ, albowiem w tym celu należy wykorzystać środki przewidziane w Kodeksie postępowania administracyjnego, a w szczególności stronie przysługuje prawo do złożenia wniosku do organu o podjęcie postępowania.

Możliwość przypisania wystawcy czeku bez pokrycia przestępstwa określonego w art. 61 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo czekowe (Dz. U. 1936 r. Nr 37 poz. 283) zachodzi jedynie wtedy, gdy zapłata czeku nie nastąpiła, wskutek czego posiadacz czeku poniósł szkodę.

Zwolnienie z opłat za użytkowanie wieczyste ustawowo przyznane jednostkom badawczo-rozwojowym /art. 18a ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych - Dz.U. 1991 nr 44 poz. 194 ze zm./, jako prawo podmiotowe, nie może w drodze czynności prawnej zostać rozszerzone na krąg innych podmiotów. Okoliczność nie naliczenia opłaty za 1997 r. z tytułu użytkowania wieczystego gruntów nabytych

Podstawą wznowienia postępowania nie jest urzędowa informacja uzyskana przez stronę po wydaniu wyroku, która jedynie potwierdza okoliczności znane stronie i ujawnione w poprzednim postępowaniu.

Zakwalifikowanie sprawy jako niespełniającej warunków z art. 476 KPC, przy uznaniu cywilnoprawnego charakteru roszczenia, uzasadnia przekazanie sprawy do wydziału cywilnego, a nie odrzucenie pozwu, czy przekazanie innemu organowi w trybie art. 464 § 1 KPC.

Porozumienie, w wyniku którego poczta powstrzymuje się w ciągu określonego czasu doręczenia pełnomocnikowi procesowemu strony pism sądowych nie wywołuje żadnych skutków prawnych.

Wynajmujący nie będący właścicielem rzeczy najętej może domagać się naprawienia szkody wynikłej z nieuwzględnienia przez najemcę obowiązku zwrotu rzeczy tylko wówczas, gdy przysługiwało mu uprawnienie do dysponowania rzeczą po zakończeniu najmu.

Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie mogą stanowić podstawy prawnej, a przepisy prawa celnego nie przewidują kompetencji organu celnego do kojarzenia, według swej woli, podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą na własny rachunek i we własnym imieniu w zespoły, stosownie do rodzaju części mających stanowić wyrób kompletny lub gotowy - w celu uznania ich za jeden zbiorowy

Niewykazanie, że faktura nie była wiarygodna, uniemożliwiało organom celnym określenie wartości celnej sprowadzonego samochodu w trybie określonym przepisami art. 28-30b ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./. Organy celne mają bowiem prawo do ustalania wartości celnej towaru w trybie wyżej określonym dopiero wówczas, gdy wykażą istnienie przesłanek określonych

Zmiana przeznaczenia tych pomieszczeń z piwnic na sklep, a więc zmiana dotychczasowego korzystania z rzeczy stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu i zgodnie z art. 199 Kc wymaga zgody wszystkich współwłaścicieli lub rozstrzygnięcia Sądu. Bez zgody współwłaścicieli lub sądu organ nie może wydać decyzji zezwalającej na zmianę użytkowania.

Dopuszczalność drogi sądowej zależy od okoliczności faktycznych przytoczonych przez powoda jako podstawa roszczenia, nie jest natomiast warunkowana wykazaniem istnienia tego roszczenia; nie jest także uzależniona od zarzutów pozwanego ani zastosowanego przez niego sposobu obrony.

Przepisy art. 1 ust. 1, art. 4 i art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.) nie są przeszkodą w wypowiedzeniu radcy prawnemu warunków pracy z zaproponowaniem innego stanowiska.

Jeżeli powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej uzależnione jest wyłącznie od woli stron, to takie zastrzeżenie jako objęte treścią czynności prawnej, nie może być kwalifikowane jako warunek w rozumieniu art. 89 k.c.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 1995 r. SA/Kr 2869/94 /Prokuratura i Prawo 1997 nr 5 poz. 48/, do kosztów transportu towarów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, zalicza się wszelkie koszty poniesione przez importera, związane z przemieszczeniem towaru do granicy państwa. Do kosztów

Waloryzacja świadczenia pieniężnego według procentu składanego jest sprzeczna z art. 3581 § 3 KC.

Jeżeli toczy się postępowanie karne o popełnienie czynu stanowiącego przyczynę rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP, to sąd pracy powinien zawiesić postępowanie, gdy dochodzi do wniosku, iż pracownik nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 177 § 1 pkt 4 w związku z art. 11 KPC).

Zarzut skarżących, iż do wartości celnej przedmiotowego towaru nie mogły być doliczone objęte fakturą dodatkową koszty magazynowania, używania telefonów i przygotowania dokumentacji nie może być również uznany za trafny, gdyż świadczenia te w istocie były elementami kosztów zakupu towaru, warunkowały możliwość ich nabycia, stanowiły faktycznie składnik wartości /ceny/ transakcyjnej i z mocy art. 26

Sytuacja w jakiej strona skarżąca-importer nie byłaby w stanie sprzedać na terenie Polski wszystkich sprowadzonych płyt kompaktowych nie wyłącza traktowania opłat na rzecz podmiotu dysponującego do nich prawami z zakresu własności intelektualnej jako opłat licencyjnych, gdyż jest to normalne ryzyko handlowe ponoszone przez każdy podmiot uczestniczący w obrocie gospodarczym. Istnienie tego ryzyka rzutowało

Przewidziane w art. 65 KC w związku z art. 300 KP reguły wykładni oświadczeń woli stron mają odpowiednie zastosowanie do umów o pracę. W razie wątpliwości decydujący jest zgodny zamiar stron i cel umowy o pracę także wtedy, gdy dosłowne jej brzmienie byłoby korzystniejsze dla pracownika.

Wniesienie skargi o wznowienie postępowania po upływie 3-miesięcznego terminu od dowiedzenia się o podstawie wznowienia (art. 407 KPC) oraz nieuzupełnienie jej braków formalnych mimo wezwania sądu (art. 410 w związku z art. 130 KPC) uzasadnia odrzucenie skargi, a następnie oddalenie zażalenia na postanowienie odrzucające skargę o wznowienie.

1. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być rozwiązany na mocy porozumienia stron, bez konieczności podjęcia odrębnej decyzji właściwego organu uczelni wyższej (art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym, Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.). 2. Przepis art. 4771 § 11 KPC nie ma zastosowania w postępowaniu apelacyjnym.