Podważenie przez Sąd drugiej instancji prawidłowości postanowienia Sądu pierwszej instancji o przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego w drodze podejmowanej w ramach art. 373 k.p.c. kontroli zachowania ustawowych wymagań co do tego środka, powinno sprowadzać się do sytuacji, gdy w okolicznościach sprawy zachodzi ku temu dostatecznie pewna podstawa.

Wystąpienie ścisłego związku pomiędzy powstaniem zaległości podatkowej a ujemnymi dla podatnika - wierzyciela skutkami ugody bankowej, zawartej w trybie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 18 poz. 82 ze zm./, mieści się w pojęciu wypadków gospodarczo lub społecznie uzasadnionych w rozumieniu art. 31 ust. 1 ustawy

Sąd nie może przyjąć na podstawie formularza potwierdzenia odbioru, że doręczenie pisma sądowego w trybie art. 139 k.p.c. było skuteczne, jeżeli doręczyciel nie wskazał w tym formularzu przyczyny uniemożliwiającej doręczenie właściwe lub zastępcze.

Wprawdzie to strona dokonująca obrotu towarowego z zagranicą jest odpowiedzialna za prawidłowe zgłoszenie towaru do odprawy celnej obejmujące również prawidłowe określenie wartości celnej towaru, to jednak w szczególnych przypadkach uzasadnionych okolicznościami sprawy, strona może domagać się ustalenia rzeczywistej wartości celnej towaru, który zgłosiła do odprawy celnej. Żądanie to nie jest sprzeczne

Nie można zaakceptować takiej sytuacji aby na podstawie informacji urzędniczej dochodziło do naruszenia przepisów prawa materialnego.

Deklaracja, że dostawa towaru była realizowana na warunkach CIF oznacza, że koszty transportu zawarte są w cenie importowanego towaru. Oznacza to, że w takim przypadku taka dostawa nie powinna być obciążona innymi kosztami.

Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita płatność dokonana lub mająca zostać dokonana przez kupującego dla sprzedającego, lub na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub mające być dokonane jako warunek sprzedaży towarów kupującemu, albo płatności dokonane lub mające być dokonane przez kupującego osobie trzeciej celem spełnienia zobowiązania

Ani zasada niedziałania prawa wstecz, ani - tym bardziej - wprowadzanie przepisów bez /lub z czysto dekoracyjną, siedmiodniową/ vacatio legis, całkowicie niewystarczającą w wypadku realizowanych transakcji gospodarczych o dużym zakresie, nie są zasadami konstytucyjnymi nie doznającymi wyjątków. Jednakże stanowienie przepisów zrywających z tymi zasadami powinno być traktowane jako wyjątek, uzasadniony

Osoba wprowadzająca towar na polski obszar celny, która składa nieprawdziwe oświadczenie w deklaracji, o której mowa w § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie sposobów i warunków wykonywania kontroli celnej (Dz.U. Nr 154, poz. 1007 ze zm.), co do zaistnienia warunków sprecyzowanych w treści § 1 ust. 1 pkt 3 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18

Kasacja zarzucająca naruszenie art. 8 KP przez wadliwe ustalenie podstawy faktycznej istotnej dla zastosowania tego przepisu nie ma usprawiedliwionej podstawy.

Uczestnikiem postępowania w sprawie o przysposobienie może być ojciec osoby mającej być przysposobioną, który został pozbawiony władzy rodzicielskiej.

Unieważnienie na skutek powództwa prokuratora uznania dziecka przez mężczyznę, który nie jest jego ojcem biologicznym, nie narusza prawa do życia prywatnego i rodzinnego, o jakim traktuje art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Sąd w postępowaniu rejestracyjnym (art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe - Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) nie jest właściwy do rozstrzygnięcia sporu o prawo do tytułu prasowego (art. 21 prawa pasowego).

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności /art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, wyznaczają granice korzystania z rzeczy, stanowią podstawę do ograniczenia swobody w wykonywaniu prawa własności /art. 140 kodeksu cywilnego/, co nie

Skarżąca Spółka nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych, a więc nie była "Przedsiębiorstwem maklerskim" w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /t.j. Dz.U. 1994 nr 50 poz. 239/, a więc zawierane przez nią umowy kupna papierów wartościowych nie były zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie

1. Od wyroku sądu antymonopolowego, uchylającego decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, kasacja jest dopuszczalna. 2. Od postanowień sądu antymonopolowego, także kończących postępowanie, kasacja nie przysługuje.

Na postanowienie sądu pierwszej instancji oddalające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji zażalenie nie przysługuje, a od postanowienia sądu drugiej instancji odrzucającego zażalenie na to postanowienie kasacja jest niedopuszczalna.

Dłużnikami są osoby, które nabyły lub posiadają towar podlegający należnościom celnym przywozowym, które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły dowiedzieć się, że w dniu jego nabycia lub wejścia w posiadanie był to towar wprowadzony na polski obszar celny nielegalnie.

Upływ miesięcznego terminu do wniesienia kasacji, przewidzianego w art. 3934 k.p.c., oblicza się według zasad określonych w art. 112 k.c. w związku z art. 165 § 2 k.p.c.

"Uznanie" za wiarygodną oceny technicznej niekorzystnej dla importera stanowi dowolną ocenę dowodów, która może mieć wpływ na wynik sprawy.

Jeżeli po dokonaniu odprawy celnej, jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie, ujawnią się nowe okoliczności faktyczne dotyczące stanu towaru, to żaden przepis prawa nie ogranicza roszczeń strony o skorygowanie wydanej decyzji uwzględniającej ten nowy stan. Ciężar udowodnienia, iż stan towaru w dniu dokonania odprawy celnej był inny, spoczywa na importerze, skoro z faktu tego wywodzi dla siebie