1. W sprawach ze skarg na bezczynność organów administracyjnych Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy /prawny i faktyczny/ istniejący w chwili zamknięcia rozprawy /art. 316 par. 1 Kpc w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. W obecnym stanie prawnym z dwu możliwych skarg - na bezczynność organu

1. Za uprawnionego przewoźnika międzynarodowego /par. 5 rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług - Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ może być uznany jedynie podmiot gospodarczy posiadający koncesję wydaną na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania transportu międzynarodowego /Dz.U. nr 75 poz. 332/. 2. Przepis art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 KP ustala się według wynagrodzenia brutto.

1. Wykluczenie członka ze spółdzielni w okresie wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę jest w skutkach prawnych zrównane z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. 2. Pobranie przez członków zarządu spółdzielni, w przewidywaniu odwołania z pełnionych funkcji, zaliczek na zabezpieczenie przyszłych wynagrodzeń bez zgody organu statutowo właściwego do dokonania czynności prawnych

1. Jeżeli strona w treści udzielonego pełnomocnictwa procesowego lub w inny jednoznaczny sposób nie wskazała, któremu z ustanowionych przez nią pełnomocników należy dokonywać doręczeń, to wyboru dokonuje przewodniczący lub sąd. 2. Zaniechanie dokonania przez adwokata, będącego pełnomocnikiem strony, czynności procesowych przysługujących lub obciążających tę stronę, nie rodzi – zastrzeżonego w art.

Uchylenie przepisu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, traktującego obsługę prawną podmiotów gospodarczych w zakresie ich działalności gospodarczej jako działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do ewidencji, uzasadnia wydanie decyzji administracyjnej na podstawie art. 162 par. 1 pkt 1 Kpa, stwierdzającej wygaśnięcie tego wpisu

1. Do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ tj. do 1 października 1995 r. oraz do spraw, w których skargi zostały wniesione do Sądu przed tym dniem, zastosowanie miały w postępowaniu sądowym w sprawach zawieszenia postępowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego - por. art. 211 Kpa, tj. m.in. art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc

Wpis do ewidencji działalności gospodarczej podlega wykreśleniu w przypadku zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro zatem wykreślenie wpisu do ewidencji nastąpiło zgodnie z wnioskiem skarżącego, trudno w tej sytuacji mówić o naruszeniu przez organ administracji państwowej prawa, a tym bardziej o rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Nie ma podstaw prawnych do odmowy wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, która w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie wymaga zgłoszenia.

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, nie spełnione w terminie, może być waloryzowane na podstawie art. 3581 § 3 KC w związku z art. 300 KP.

Okoliczność, że inwalidztwo z tytułu wypadku przy pracy było czasowe i został wyznaczony termin badania kontrolnego nie ma prawnego znaczenia dla biegu terminu przedawnienia roszczeń uzupełniających.

Zarówno raport, jak i opinia, sporządzone przez biegłych rewidentów, nie mają charakteru twórczego /w rozumieniu prawa autorskiego/ ze względu chociażby na to, że opracowane zostały zgodnie z powszechnie obowiązującymi wszystkich biegłych rewidentów zasadami sporządzania opinii i raportów, a indywidualna jest jedynie treść w takim zakresie, w jakim dotyczy konkretnego zakładu.

1. Spółka zadysponowała zyskiem po zlikwidowanym przedsiębiorstwie tworząc kapitał zapasowy i przeznaczając go na prowizje, nagrody, co świadczy o nieodpłatnym przejęciu środków pochodzących z niepodzielnego zysku przedsiębiorstwa. Dla celów podatkowych sam ten fakt wystarcza do przyjęcia, iż spółka otrzymała nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Jednolity Dokument Administracyjny SAD sam w sobie nie jest decyzją administracyjną. Decyzją administracyjną jest jedynie ta część tego dokumentu, która wynika z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ i tylko ta część Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD może być korygowana w trybie art. 155 Kpa.

Jeżeli leasingobiorca umowy zwanej umową leasingu operacyjnego w okresie około roku czasu uiszcza leasingodawcy raty przekraczające ogółem wartość pojazdu, które następnie - po nabyciu pojazdu za symboliczną w stosunku do tej kwoty wartość - zostają zaksięgowane w poczet tej wartości, to taka umowa jest umową pozorną.

Skarżące przedsiębiorstwo było koncesjonowanym przewoźnikiem drogowym oraz posiadało dowody stwierdzające wykonanie usług przewozu międzynarodowego. Spełniało więc zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe warunki niezbędne, w świetle powołanych przepisów rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175

Złożenie przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego do depozytu kierownika urzędu rejonowego, rządowej administracji ogólnej /par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów - Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ świadczy jedynie o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, co nie zwalnia właściciela pojazdu

Funkcjonariusz straży przemysłowej, który wykonuje służbę w stanie po użyciu alkoholu, ciężko narusza podstawowe obowiązki pracownicze (art. 52 § 1 pkt 1 KP), choćby nie zostały ujawnione szczególne następstwa tego naruszenia.

Sądy powszechne są uprawnione do badania zgodności stosowanych przepisów ustawowych z Konstytucją.

Rada gminy /miasta/ nie ma upoważnienia ustawowego do podjęcia uchwały zawierającej przepisy powszechnie obowiązujące ustalające zasady korzystania z ulicy /art. 30 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.