Obowiązek sądu wynikający z przepisu art. 5 KPC nie może być rozumiany w ten sposób, iż w braku uprawnień ubezpieczonego do świadczenia objętego zaskarżoną decyzją organu rentowego sąd powinien ustalić, czy ubezpieczony spełnia warunki do innego świadczenia ubezpieczeniowego, o które przed organem rentowym nie występował.

Sąd drugiej instancji nie narusza art. 232 zdanie drugie KPC w sytuacji, gdy zebrany w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji materiał dowodowy był wystarczający do dokonania niewadliwych ustaleń faktycznych.

Jeżeli z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika w sposób oczywisty, że przyczyną odmowy przyznania renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy jest stwierdzenie braku inwalidztwa w związku z tym wypadkiem, to nie-podanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie stanowi uchybienia, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931 pkt 2 KPC).

Niedopuszczalne jest uzupełnienie kasacji przez wskazanie po terminie zakreślonym w art. 3944 KPC nowych zarzutów.

1. Powszechnie interpretuje się pojęcie "wody kopalnianej" jako wszelką wodę pochodzącą z wyrobisk górniczych i to nie tylko wydobywaną przy zastosowaniu systemu podziemnej eksploatacji złoża, ale również przy eksploatacji odkrywkowej czy systemem otworów wiertniczych. 2. W przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ brak jest jakichkolwiek ograniczeń

Roszczenia, których podstawę materialnoprawną stanowi art. 10 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 z późn. zm.), uzyskują przymiot wymagalności w dniu uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego tę nieważność.

1. Roszczenia, których podstawę materialnoprawną stanowi art. 10 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. 1991 r. Nr 34, poz. 149 z późn. zm.), uzyskują przymiot wymagalności w dniu uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego nieważność. 2. Zdarzenie w postaci „zatrzymania

Ustanowiony w art. 18 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ warunek wywiezienia lub przywiezienia towaru będącego przedmiotem czasowego przywozu lub wywozu w ustalonym terminie należy rozumieć łącznie jako jeden warunek, którego niedopełnienie powoduje przekształcenie się odprawy celnej czasowej w odprawę ostateczną, a podmiot, który dokonał czasowego przywozu

W myśl postanowień art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wartością celną towaru jest cena zapłacona za towar wraz z kosztami w niej nie ujętymi, a faktycznie poniesionymi przez kupującego, do których, zgodnie z pkt 2 tego przepisu, zalicza się także prowizję zapłaconą w związku ze sprzedażą.

Artykuł 10 prawa wekslowego nie wymaga szczególnej formy porozumienia wekslowego, może być ona osiągnięta także w sposób dorozumiany. W takim jednak wypadku z uwagi na specyfikę odpowiedzialności wekslowej musi to być przejaw woli, który w świetle okoliczności towarzyszących, w sposób dostatecznie zrozumiały i niewątpliwy wyraża wolę wywołania skutków prawnych objętych treścią tej czynności prawnej

W polskim prawie brak jest przepisów pozwalających na uprzywilejowane traktowanie podmiotów w stanie upadłości w zakresie udzielania ulg w postępowaniu podatkowym czy egzekucyjnym.

1. W granicach ustanowionych w art. 45 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nabywca majątku podatnika będzie odpowiadał za zaległości podatkowe podatnika, jeżeli nieruchomość nabył z wolnej ręki w wyniku postępowania upadłościowego. 2. Instytucja prawna dywidendy określona w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw

Wymaganie oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej (art. 3933 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) nie ma zastosowania w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku.

Zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji decyzję koncesyjną wydaje przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Wydanie decyzji jest uzależnione - zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy o radiofonii i telewizji - od porozumienia z Ministrem Łączności w zakresie warunków technicznych związanych z wykonywaniem koncesji /art. 37 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy/. Zajęcie

1. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji publikując na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./ listę wnioskodawców ubiegających się o koncesję, nie ogranicza się do wykazu podmiotów, które złożyły wnioski; informuje również o ich żądaniach, czyli stacjach nadawczych albo częstotliwościach lub kanałach, o które

Zasada jednopodmiotowości spółdzielczego prawa do lokalu, wynikająca z art. 215 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288/, nie obowiązuje od chwili śmierci członka spółdzielni do chwili działu spadku po nim.

Wątpliwości co do charaktery gry losowej albo zakładu wzajemnego rozstrzyga się decyzją administracyjną, wydaną na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650/, a nie decyzją w sprawie zatwierdzenia regulaminu takiej gry /art. 13 ust. 2 ustawy/.

Istnienie w księdze wieczystej prawomocnego wpisu hipoteki przymusowej wyklucza dopuszczalność badania w innym postępowaniu prawidłowości jego dokonania, także ze względu na ograniczenia wynikające z § 2 art. 29 w zw. z § 1 art. 29 prawa o postępowaniu układowym.