Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ sporadyczne dokonywanie czynności wynajmu lokalu albo wydzierżawienie urządzeń.

Omyłkowe udzielenie fachowemu pełnomocnikowi procesowemu (radcy prawnemu) zbędnego i błędnego pouczenia, co do przysługiwania kasacji od postanowienia o odrzuceniu kasacji, nie może go zwalniać od dostosowania swoich czynności do wymagań wynikających z jednoznacznej normy prawnej, jaką jest szczególny przepis art. 39318 kpc.

Wartość handlowa nie jest związana z wartością celną, lub ilością przedmiotów importowanych do Polski. Wartości handlowej nie można utożsamić z wartością użytkową towaru, gdyż trudno sobie wyobrazić importowanie dóbr pozbawionych jakiejkolwiek wartości użytkowej.

W sytuacji, gdy z akt sprawy wynika, że data doręczenia orzeczenia stronie skarżącej, wyprzedza datę wysłania tego orzeczenia przez sąd, przed podjęciem postanowienia o odrzuceniu kasacji jako spóźnionej (art. 3934 KPC), sąd drugiej instancji obowiązany jest przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia rzeczywistego terminu odbioru orzeczenia przez stronę wnoszącą kasację.

Przepis art. 56 ust. 7 zdanie drugie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509) nie stanowi dla właściciela lokalu podstawy prawnej do wystąpienia z roszczeniem o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu z osobą, której właściciel ma zamiar wypowiedzieć umowę.

Zaoferowanie w toku egzekucji przez wierzyciela lokalu mieszkalnego w miejsce lokalu, który zgodnie z tytułem wykonawczym powinien mu być wydany przez dłużnika, nie jest spełnieniem obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego w rozumieniu art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.), do jakiego został on uprawniony

Wypowiedzenie najmu lokalu mieszkalnego może nastąpić również przez doręczenie najemcy wniesionego przez pełnomocnika procesowego pozwu o opróżnienie tego lokalu, powołującego się na okoliczności wymienione w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.).

Podmiotem na którym ciąży obowiązek dostarczenia i zgłoszenia towaru do miejsca odprawy celnej i w konsekwencji uiszczenia cła była skarżąca spółka, bowiem upoważnienie przez podmiot gospodarczy osoby, która nie wywiązała się z zobowiązania - którym był przewoźnik - nie zwalnia importera od obowiązku uiszczenia cła.

Samo oznaczenie w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD towaru, jako "artykułów reklamowych", nie może być uznane za równoznaczne z wnioskiem o zwolnienie od cła z tego powodu, że przeznaczenie towaru do celów reklamy nie stanowi wystarczającej przesłanki do zwolnienia od cła.

Jeżeli zasądzone zostało odszkodowanie, a nie przywrócenie do pracy, to kasacja jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia jest wyższa niż pięć tysięcy zł.

Na tle przepisów kodeksu postępowania cywilnego o kasacji (art. 392 – 39320@TEZA TEKST = ) nie można przyjąć, że możliwe jest odrzucenie kasacji w zakresie jednej z jej podstaw lub zarzutów zgłoszonych w ramach tej samej podstawy w sytuacji, gdy ze względu na inną jej podstawę lub zarzuty, zgłoszone w jej ramach, kasacja jest dopuszczalna.

Z brzmienia art. 48 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wynika, że to na stronie, nie zaś na organie administracji państwowej prowadzącym postępowanie spoczywa obowiązek wykazania, że obrotu towarowego z zagranicą dokonał inny podmiot.