Jeżeli jako podstawę kasacji wskazano naruszenie przepisów prawa procesowego (art. 3931 pkt 2 KPC), zaś w jej uzasadnieniu przytoczono zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego (art. 3931 pkt 1 KPC) to zarzuty te nie mogą być wzięte pod uwagę przez Sąd Najwyższy i stanowić przesłanki jego wyroku.

1. W sprawie dotyczącej ustalenia istnienia (nieistnienia) stosunku prawnego lub prawa, kasacja jest dopuszczalna bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) 2. Przepis § 17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1991 r. w sprawie urlopów wychowawczych (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 76, poz. 454 ze zm.) nie mógł być podstawą „przeniesienia” nauczyciela do pracy

Podstawę skargi kasacyjnej może stanowić tylko zarzut naruszenia prawa materialnego lub procesowego, co oznacza, iż wykluczony jest zarzut oparty na odmiennej ocenie faktów przez skarżącego, jeżeli przy dokonywaniu jej przez sąd nie doszło do uchybień natury procesowej (mieści się ona w granicach sędziowskiej oceny dowodów i oceny faktów) i zarzut tego typu nie jest stawiany.

Kasacja nie może być oparta na zarzucie, że orzeczenie Sądu Najwyższego, na które powołał się sąd w zaskarżonym wyroku, nie zostało opublikowane.

Przewidziany w ogólnych warunkach ubezpieczenia auto-casco wymóg, aby pojazd był zabezpieczony w sposób przewidziany w jego konstrukcji, należy odnosić tylko do sytuacji, gdy pojazd ten został opuszczony przez kierowcę i pasażerów.

Do roszczeń Agencji Rynku Rolnego ze sprzedaży dokonanej w zakresie ustawowej jej działalności ma zastosowanie dwuletni termin przedawnienia z art. 554 kc.

1. Gwarant nie jest zobowiązany do zapłaty sumy gwarancyjnej w sytuacji, gdy w następstwie przejęcia długu zabezpieczony gwarancją dług obciąża inny podmiot niż wymieniony w umowie. 2. Ryzyko gwaranta nie może obejmować okoliczności nie przewidzianych w umowie stron.