Wniesienie przez podatnika majątku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci aportu powoduje nabycie przez tę spółkę majątku podatnika w rozumieniu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ nie zawierają przepisów któreby ograniczały uprawnienie podatnika w okresie kiedy przysługiwało mu zwolnienie od podatków określone tym aktem prawnym

Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Przelew wierzytelności nastąpił bowiem w drodze umowy sprzedaży o jakiej mowa w art. 510 par. 1 Kc; nabywcą jest uprawniony podmiot świadczący usługi bankowe; obrót wierzytelnościami

Obowiązek solidarnego uiszczenia należnej opłaty przez obie strony umowy pożyczki /art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie może zostać wyłączony w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej między stronami.

Przy ustalaniu wielkości powierzchni mieszkalnej przypadającej na osobę /art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz.U. nr 103 poz. 446/ nie bierze się pod uwagę uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej przysługującego kandydatom do spółdzielni mieszkaniowych

Obrót wierzytelnościami nie jest umową zawartą w wykonywaniu działalności gospodarczej przez bank. Od umowy sprzedaży wierzytelności zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ pobiera się opłatę skarbową.

Zgoda właściwego organu administracji na zrzeczenie się użytkowania wieczystego nieruchomości nie następuje w drodze decyzji administracyjnej w świetle art. 2b ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 7 października 1992 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy

Użyte w taryfie celnej określenie "dodatek cukru" oznacza cukier zawarty w produkcie, a nie cukier, który został do takiego produktu dodany w sensie fizycznym.

Prezes zarządu banku działającego w formie spółki akcyjnej, w której Skarb Państwa nie ma udziału, nie pełni „funkcji publicznej” w rozumieniu art. 239 § 1 k.k., chyba że wykonuje czynności na podstawie art. 46 i 53 prawa bankowego.

I. Dopuszczalne jest zażalenie strony na postanowienie sądu umarzające postępowanie, wydane na skutek cofnięcia pozwu przez pełnomocnika tej strony. II. Rozstrzygnięcie zawarte w sentencji orzeczenia w stosunku do osób nie będących stronami w tej sprawie, nie podlega sprostowaniu w trybie art. 350 § 1 i 3 k.p.c.

Decyzja Ministra Sprawiedliwości o powołaniu na stanowisko notariusza osoby, która spełnia warunki określone w art. 11 i 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/, jest wydawana w ramach uznania administracyjnego.

Marża umowna znajduje - zgodnie z art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ - pod kontrolą producenta. Zwiększenie marży bez zgody producenta oznacza, że sprzedawca osiąga kwotę nienależną w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Obowiązek ustanowiony w art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ i w stanowiącym wykonanie tego przepisu par. 3 w zw. z par. 1 ust. 1 zarządzenia nr 72 Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku informowania przez jednostkę gospodarczą /sprzedawcę/ izb skarbowych o zamiarze podwyższenia ceny umownej /Dz.Urz. Cen

Obrót i dochody z każdej spółki w tym także spółki cywilnej powinny być ustalone w odrębnych decyzjach przez właściwy dla tej spółki organ podatkowy przy udziale organu spółki jako strony postępowania. Obrót i dochód ze spółki nie mogą być ustalane dopiero w decyzjach dotyczących wymiaru poszczególnym wspólnikom podatku dochodowego. Organ podatkowy właściwy dla wymiaru wspólnikowi podatku dochodowego

Zwrot należności celnych w warunkach ustanowionych w art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, jako wyjątek od zasady obowiązku celnego ustanowionej w art. 4 tego prawa, nie może być interpretowany rozszerzająco. Zwrot tych należności przysługuje "producentowi towaru" a nie "producentowi usługi".

Świadome znaczne zaniżenie w zgłoszeniu celnym wartości celnej towaru, w oparciu o którą dokonano wymiaru cła, stanowi nie tylko uchybienie kupieckiej rzetelności, ale także uzasadnia stwierdzenie nieważności takiej decyzji organu celnego jako wymierzającej cło z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Przewidziany w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ termin nie jest terminem przedawnienia, lecz zakazem orzekania po upływie 2 lat. Przedawnienie dotyczy egzekwowania już wymierzonych należności celnych, zgodnie z art. 83 ust. 3, 4 i 5 prawa celnego.

W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1992 r. III AZP 22/92 - OSNCP 1993 z. 6 poz. 94, przy ustalaniu czy pokój stanowi nadwyżkę w rozumieniu par. 9 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w odniesieniu do osoby samotnej, oprócz 10 m kw., należy uwzględnić drugą taką normę "przysługującą

Cywilistyczne zasady obliczania odszkodowania za utratę zarobku stosuje się także do osób, co do których pojęcie wynagrodzenia sensu stricto nie może mieć zastosowania, np. do żołnierza służby zasadniczej. Zatem hipotetyczne możliwości zarobkowe poszkodowanego, a nie wysokość żołdu, powinny stanowić kryterium określenia wysokości należnego odszkodowania.

1. Przerzucenie na obywatela negatywnych skutków długotrwałości postępowania związanego z badaniem konstytucyjności aktów normatywnych jest sprzeczne z zasadą demokratycznego państwa prawnego wyrażoną w art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, pozostawionym w mocy przez Ustawę Konstytucyjną z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej