Osoby fizyczne nie mogą być podmiotami obowiązków, wynikających z ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/.

Przedstawienie Sądowi Najwyższemu w trybie art. 391 k.p.c. zagadnienia prawnego wymaga należytego ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Cofnięcie rewizji nadzwyczajnej, uznane przez Sąd Najwyższy za dopuszczalne, powoduje umorzenie postępowania z rewizji nadzwyczajnej.

Jeżeli organ rentowy wydał decyzję, odmawiającą przyznania renty z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie oceniając uprawnień wnioskodawcy do świadczenia pracowniczego sąd, w razie uwzględnienia odwołania, powinien w nierozpoznanym przez organ rentowy zakresie zobowiązać ten organ do wydania decyzji w wyznaczonym terminie albo orzec co do istoty sprawy. (art. 47714 § 3 k.p.c.)

Dla uchylenia uchwały Krajowej Rady Notarialnej po upływie 6 miesięcy od jej wydania niezbędne jest, aby uchwała taka rażąco naruszała prawo.

1) Art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 69, poz. 407) pozwalający na odmienną niż wynikająca z powszechnie obowiązujących przepisów regulację w zakładowych porozumieniach płacowych wysokości nagrody jubileuszowej, zasad ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do tej nagrody, a

Orzeczenie o obowiązku zwrotu kwoty nienależnej i o obowiązku wpłaty kwoty dodatkowej, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach, następuje niezależnie od okoliczności, które spowodowały pogorszenie jakości towaru lub usługi.

1. Spółka akcyjna jest osobą prawną inną niż gminy i prowadzenie przez nie działalności gospodarczej na własny rachunek i we własnym imieniu nie jest równoznaczne z prowadzeniem takiej działalności przez osobę prawną, będącą akcjonariuszem spółki. 2. Nie jest komunalną osobą prawną spółka akcyjna, w której kapitał akcyjny gminy wynosi mniej niż 50 procent. 3. Spółka akcyjna utworzona na podstawie uchwały

1. Wraz z uchyleniem ustawy z dnia 29 czerwca 1983 r. o poprawie gospodarki przedsiębiorstwa państwowego oraz o jego upadłości (Dz. U. Nr 36, poz. 165) odpadła podstawa do wydania z mocy jej art. 46 rozporządzenia przez Radę Ministrów, a tym samym moc obowiązującą utraciło także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zaspokojenia przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych

Ustanowiona w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ zasada wymiaru cła, według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu dokonania zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących, nie pozbawia strony możliwości żądania skorygowania tego wymiaru we właściwym trybie przez organ celny.

1. Kierownik urzędu tylko wtedy obowiązany jest zasięgać opinii zakładowej organizacji związkowej w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym. który nie jest członkiem związku zawodowego z własnej woli lub nie może należeć do związku z racji zajmowania kierowniczego stanowiska, gdy urzędnik taki wcześniej zwróci się do związku zawodowego w trybie art. 7 ust. 2 ustawy

1. Osoba fizyczna i spółka cywilna są odrębnymi podmiotami gospodarczymi mającymi samodzielną pozycję prawną w obowiązującym systemie prawnym. 2. Zmiany stanu faktycznego i prawnego, o których mowa w art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ podlegające zgłoszeniu organowi administracyjnemu, mogą odnosić się tylko do tego samego konkretnego podmiotu

1. Obowiązujący system prawny nie przewiduje możliwości, aby wykonujący ustawy minister upoważniał do wydawania aktów prawnych o charakterze normatywnym podległych mu pracowników niższej rangi. 2. "Decyzji" nr GN-Z-12/91 z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie ustalenia marż handlowych w obrocie importowanymi środkami farmaceutycznymi /nie publ./, wydanej "z upoważnienia Ministra Finansów", nie można uznać

1. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej /art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ powinien zgłosić podmiot, który ją dotychczas prowadził i jej zaprzestał. 2. Zgłoszenie organowi ewidencyjnemu rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników spółki cywilnej nie wystarcza do uznania, że

l. Nie może spowodować natychmiastowego rozwiązania spółki cywilnej jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników, jeżeli drugi /lub pozostali/ na to się nie zgadza, zwłaszcza gdy oświadczenie to zostało skierowane nie do wspólnika, ale do organu ewidencyjnego. 2. Jeśli organ ewidencyjny wszczął postępowanie w sprawie wykreślenia spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie

Sąd orzekając o zwrocie kosztów procesu nie bada, czy w umowie określającej wysokość wynagrodzenia za czynności adwokackie uwzględniono charakter i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany zakład pracy (§ 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości – Dz.U. nr 48, poz. 220).

Treść normatywna art. 482 k.c. nie daje podstaw do różnicowania „zaległych odsetek” ze względu np. na tytuł prawny ich naliczania.

Nie jest 'rażącym naruszeniem prawa' w rozumieniu art. 417 § 1 k.p.c. niezastosowanie przez sąd przepisu uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, gdy Sejm uznał orzeczenie Trybunału za zasadne.

Przed upływem 5 lat od daty podjęcia przez walne zgromadzenie spółdzielni (zebranie przedstawicieli) uchwały w przedmiocie przeniesienia części funduszu zasobowego na fundusz członkowski (waloryzacja udziałów członkowskich), nie jest możliwe wypłacenie zwaloryzowanych udziałów członkowskich (art. 5 ust. 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w spółdzielniach

1. W sprawie z powództwa pracownika o roszczenie ze stosunku pracy sąd rejonowy-sąd pracy nie może odmówić rozpoznania powództwa wzajemnego zakładu pracy o roszczenie z zakresu pracowniczej odpowiedzialności materialnej, jeżeli są spełnione warunki przewidziane w art. 204 k.p.c. 2. Wyrażenie przez pracownika, na podstawie art. 91 k.p. w umowie o wspólnej odpowiedzialności materialnej, zgody na potrącanie