Nie do przyjęcia jest ażeby spór dotyczący zagadnienia własności samochodu mógł być rozstrzygnięty przez niekompetentny do tego organ administracji państwowej prowadzący postępowanie administracyjne o rejestrację określonego pojazdu mechanicznego. Brak jest bowiem w przepisach ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41/ i wydanym na jej podstawie rozporządzeniu

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ podmiotami zagranicznymi uprawnionymi do uczestnictwa w spółkach są m.in. "osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą". Z braku istnienia w tej ustawie definicji bądź określenia pojęcia "miejsce zamieszkania" oraz w rezultacie dokonanego

Opłatą manipulacyjną dodatkową przewidzianą w par. 20 pkt 4 lit. "b" rozporządzenia Ministra Współpracy z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357/ obciąża się stronę tylko wówczas, gdy nie dotrzymała ona warunku określonego wyraźnie w decyzji o odprawie celnej czasowej, innego niż termin likwidacji odprawy celnej czasowej.

Brak w aktach osobowych pracownika odpisu pisma o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia nie świadczy o tym, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło bez zachowania formy pisemnej i bez podania na piśmie przyczyny rozwiązania umowy o pracę. Spełnienie tych warunków przez zakład pracy może być wykazane innymi środkami dowodowymi.

1. Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej między innymi poprzez tworzenie gospodarstw

Na podstawie art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/ ze zwolnienia od cła przywozowego korzystają towary sprowadzane przez spółkę w zakresie jej przedmiotu działalności gospodarczej, ustalonego indywidualnie na podstawie dawniej wydanego zezwolenia na podjęcie działalności przez spółkę z udziałem zagranicznym.

Skoro zgromadzenie wspólników spółki z o.o. nawet przekraczając swoje kompetencje przeznaczyło cały czysty zysk na rozwój spółki, a nie do podziału między wspólników, to nie powstał w ogóle obowiązek podatkowy wspólników w zakresie podatku dochodowego od dywidendy.

Zasada swobody umów, ustanowiona w art. 353[1] Kc, powoduje, że kształtowanie cen towarów i usług sposobami pozaumownymi może się odbywać tylko na podstawie i w granicach zakreślonych przez ustawy.

Adwokata nie wolno przesłuchiwać jako świadka co do faktów, o których dowiedział się jako obrońca udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę (arg. ex art. 161 pkt 1 k.p.k.). W innych wypadkach adwokat może odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy określony w art. 6 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz. 124 z późn. zm

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów wprowadzonych na polski obszar celny na czas oznaczony, niezależnie od sposobu wprowadzenia na ten obszar.

W przypadku odprawy czasowej /dawnej warunkowej/ o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ obowiązek uiszczenia należności celnych powstaje w pierwszym dniu po upływie terminu wywozu towaru z kraju lub przywozu towaru do kraju.

Artykuł 51 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ daje podstawę do orzekania przez właściwy organ o wydaniu pozwolenia na wywóz towarów za granicę jedynie w wypadku, gdy złożenie wniosku nastąpiło nie później niż 30 dni przed przewidywanym dostarczeniem towaru do miejsca odprawy celnej.

Decyzje organu celnego I instancji, które doprowadziły do wadliwego rozstrzygnięcia co do istoty sprawy wbrew prawu nie mogą być zaakceptowane z punktu widzenia wymogów sprawiedliwości. Uchybienie w zakresie wymiaru cła w jawnie wadliwych pod względem prawnym decyzjach celnych nie może być uznane za nabycie prawa w dobrej wierze przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, zwłaszcza wielokrotnego

Prawo twórcy pracowniczego projektu wynalazczego do odrębnego wynagrodzenia za dostarczenie dokumentacji przydatnej do stosowania projektu wynikające z art. 106 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (jednolity tekst: Dz. U. z 1984 r., Nr 33, poz. 177 ze zm.), nie było uzależnione od tego czy twórca dostarczoną dokumentację opracował osobiście.

Rozpoznanie sprawy ze stosunku pracy przez jednego sędziego bez udziału ławników narusza art. XII przepisów wprowadzających kodeks postępowania cywilnego a w konsekwencji powoduje nieważność postępowania. Skutkiem tego uchybienia jest uchylenie orzeczenia wydanego przez tak obsadzony sąd i zniesienie postępowania dotkniętego nieważnością.

Zachowanie terminu do wniesienia podania o wznowienie postępowania celnego ocenia się tylko na podstawie przepisu art. 148 Kpa w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ i wobec tego wykluczone jest w tej kwestii odwoływanie się do przepisów Prawa celnego określających wymogi związane z dokumentem celnym.

1. Organ drugiej instancji, wykonując zawarty w art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ nakaz umorzenia postępowania "w sprawie" nie może ograniczyć się tylko do umorzenia postępowania odwoławczego /art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa/, lecz musi uchylić zaskarżoną decyzję organu pierwszej

1. Uchwały organów samorządu adwokackiego w sprawie przeniesienia siedziby wykonywania zawodu adwokata do innej miejscowości, zarówno w zespole adwokackim, jak i indywidualnie, mają charakter decyzji administracyjnych w rozumieniu art. 1 par. 2 pkt 2 w zw. z art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa oraz podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego stosownie do art. 196 par. 1 i 2 Kpa. 2. Plan rozmieszczenia