Ocena, czy kandydat daje rękojmię należytego wykonywania zawodu adwokata /art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ wiąże się z jego dotychczasowym zachowaniem, a nie posiadaną wiedzą prawniczą. Jeżeli zatem nie zostanie ustalone, iż brak umiejętności stosowania prawa i wiedzy prawniczej wiąże się z określonym zachowaniem kandydata, np. wadliwym

Zameldowanie małoletniej wnuczki u dziadków na pobyt stały, dotyczące miejsca pobytu w znaczeniu faktycznym, nie narusza art. 26 Kc i nie powoduje zmiany prawnego miejsca zamieszkania dziecka, którym w dalszym ciągu jest miejscowość, w której zamieszkują rodzice dziecka, nie zaś konkretne mieszkanie.

Wyłączenie odpowiedzialności przedsiębiorstwa z uwagi na przewidzianą w art. 435 k.c. wyłączną winę osoby trzeciej wymaga identyfikacji tej osoby.

Przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy publikacji zagranicznych sprowadzanych i gromadzonych przez biblioteki objęte wykazem ustalonym na podstawie art. 16 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji

W świetle przepisu art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ nie może być stroną w sprawie o uzyskanie zgody właściwego organu administracji państwowej do wydania zezwolenia na dalsze wykonywanie rzemiosła po zmarłym rzemieślniku osoba, która nie jest zaliczana do krewnych w linii zstępnej albo nie jest współmałżonkiem.

Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/ ma zastosowanie do wszystkich rodzajów dotychczasowych mieszkań funkcyjnych, wymienionych w art. 4 tej ustawy /w tym do dozorców i palaczy centralnego ogrzewania/.

1. Wyrażenie zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości na podstawie art. 179 par. 1 Kc jest klasycznym uznaniem administracyjnym. Z uwagi na brak jakichkolwiek ustawowych wymogów jakie muszą być spełnione aby można było odmówić zgody, zakres kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego zawężony jest do badania, czy przy wydawaniu decyzji o odmowie wyrażenia

Decyzja administracyjna odmawiająca wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła /art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ powinna zawierać rozstrzygnięcie wyważające obydwa interesy, to jest interes społeczny i słuszny interes obywatela /art. 7 Kpa/. Samo napisanie w uzasadnieniu decyzji, że odmówiono wydania zezwolenia, gdyż przepis

1. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawierają zakazu wszczęcia przez organ administracji, w toku postępowania odwoławczego, postępowania o stwierdzenie nieważności innej decyzji, dotyczącej strony wnoszącej odwołanie, i wydanie decyzji w przedmiocie stwierdzenia jej nieważności. Nie ma też zakazu łączenia takich postępowań. 2. Zgodnie z art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r

Z oceny Sądu Administracyjnego nie jest wyłączone stosowanie art. 5 Kc w sytuacji dotyczącej wydania przez właściwy organ administracji państwowej decyzji mającej w istocie charakter przygotowawczy do sporządzenia umowy cywilnej.

Kiedy organ administracji państwowej korzysta z fakultatywnej możliwości cofnięcia uprawnienia, istotne znaczenie ma ujemna działalność handlowa, dająca prawo do wdrożenia odpowiedniego postępowania egzekucyjnego, zastosowania sankcji przewidzianych w prawie o wykroczeniach lub prawie karnym czy podatkowym.

Do art. 73 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, który z mocy art. 56 stosuje się odpowiednio do roszczeń o refundację dodatkowych kosztów poniesionych w celu zabezpieczenia nowo wznoszonego budynku przed wystąpieniem szkód górniczych, nie znajduje zastosowania przepis art. 117 par. 3 Kc.

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku zawiadomienia urzędu skarbowego /w przewidzianym terminie/ o zatrudnieniu dodatkowych osób, który powoduje utratę warunków do zwolnienia od podatków, to traci prawo do zwolnienia poczynając od roku podatkowego, w którym utracił te warunki /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 1984 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego

1. Jeżeli strona żąda wznowienia postępowania z tej przyczyny, że bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu /art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa/, to organem właściwym do rozstrzygnięcia o tym żądaniu /w myśl art. 150 par. 2 Kpa/ jest organ wyższego stopnia tylko wówczas, gdy było to wynikiem zamierzonego działania organu prowadzącego poprzednie postępowanie w celu uniemożliwienia tej stronie wzięcia

1. Przepis art. 60 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie uprawnia Naczelnej Rady Adwokackiej do uchylenia uchwały okręgowej rady adwokackiej o wpisie na listę aplikantów adwokackich. 2. Przepis art. 14 ust. 1 wyżej powołanej ustawy nie uprawnia Ministra Sprawiedliwości do zaskarżenia uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej uchylającej uchwałę okręgowej rady

Uwzględniając odwołanie od decyzji określonej art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ Minister Sprawiedliwości zarządzając wpis na listę adwokatów, jest uprawniony do wyznaczenia siedziby.

1. W postępowaniu dotyczącym przyjęcia adwokata do zespołu adwokackiego - w sprawach nie uregulowanych w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ - stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Od uchwały okręgowej rady adwokackiej nie uwzględniającej odwołania adwokata od uchwały zebrania zespołu odmawiającej przyjęcia do zespołu adwokackiego

Par. 46 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 51 poz. 327 ze zm./ jako wyprzedzający powstanie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być interpretowany jako przepis szczególny w rozumieniu art. 196 par. 3 Kpa.

Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie dają organom administracji państwowej podstawy do wydawania decyzji uprawniających do prowadzenia pojazdów na ściśle oznaczony czas lub dokonywania zmiany już wydanych decyzji przez wprowadzenie ograniczeń czasowych ważności prawa jazdy.

Unieważnienie przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego świadectwa racjonalizatorskiego, przewidziane w art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości, stanowi wiążącą w postępowaniu cywilnym przesłankę do przyjęcia, iż objęty świadectwem projekt nie jest projektem racjonalizatorskim w rozumieniu art. 83 tej ustawy.

Przekazanie gospodarstwa rolnego przez dotychczasowego właściciela Państwu nie powoduje rozwiązania umowy dzierżawy nieruchomości rolnej wchodzącej w skład tego gospodarstwa z jej dzierżawcą. Zgodnie z art. 678 par. 1 w związku z art. 694 Kc w takim wypadku Państwo wstępuje w stosunek dzierżawy na miejsce dotychczasowego właściciela /wydzierżawiającego/ i może wypowiedzieć umowę dzierżawy w sposób

Spory dotyczące wysokości czynszów najmu za mieszkania zakładowe, ustalonych według stawek podwyższonych, są rozpatrywane przez terenowe organy administracji państwowej /art. 2 par. 3 Kpc w zw. z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe - Dz.U. nr 40 poz. 230/.

Spadkodawca może na podstawie testamentu skutecznie powołać do dziedziczenia gospodarstwa rolnego osobą spośród spadkobierców uprawnionych do dziedziczenia tego gospodarstwa na zasadach ogólnych określonych w art. 1063 k.c.