Orzeczenia
Nałożenie na komorników sądowych obowiązku zapłaty podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika
Nałożenie na komorników sądowych obowiązku zapłaty podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika
Zakres ochrony prawnej wierzyciela w postępowaniu upadłościowym
Brak możliwości odwołania się od decyzji sądu w kwestii wniosku o wyłączenie sędziów w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna
Prawo do żądania odszkodowania od gminy za niedostarczenie lokalu socjalnego
Odrzucenie środka odwoławczego z powodu nieuiszczenia opłaty
Brak prawa do zaskarżenia postanowienia w przedmiocie kosztów procesu zasądzonych po raz pierwszy przez sąd drugiej instancji
Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności
Brak możliwości wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania
Konieczność zawarcia umowy na piśmie przez wykonawcę robót budowlanych z podwykonawcą pod rygorem nieważności
Od momentu wejścia w życie Konstytucji istnieje materialna podstawa roszczeń z tytułu szkody wyrządzonej niezgodnym z prawem orzeczeniem sądu. W konsekwencji, przed wprowadzeniem szczegółowej regulacji wynikającej z art. 4171 § 2 k.c. poszkodowany mógł poszukiwać ochrony prawnej na podstawie art. 417 k.c. w związku z art. 77 ust. 1 Konstytucji.
Zwrot wniosku o ogłoszenie upadłości z powodu braków formalnych lub nienależycie opłaconego bez wezwania o uzupełnienie
Zasada ne bis in idem znajduje zastosowanie po dokonaniu przez Trybunał oceny celowości prowadzenia postępowania i orzekania w kwestii, która została już jednoznacznie i ostatecznie rozstrzygnięta. Stwierdzenie przesłanki ne bis in idem prowadzi do umorzenia postępowania z powodu zbędności orzekania.
Do naruszenia prawa lub wolności konstytucyjnej nie dochodzi wtedy, gdy niemożność realizacji określonych praw czy wolności (w niniejszej sprawie - uzyskania przez skarżącą rozstrzygnięcia poprzedzonego merytorycznym rozpoznaniem sprawy przez sąd) wynika z zaniechań samej skarżącej - dobrowolnej rezygnacji z dochodzenia roszczeń w drodze procesu cywilnego po zwrocie pozwu.
Mając na uwadze specyfikę wznowienia postępowania na podstawie art. 4011 k.p.c., konieczność zagwarantowania prawa do sądu właściwego oraz prawa do zaskarżania orzeczeń, konieczne wydaje się rozszerzenie zakresu przedmiotowego tego przepisu.
W świetle art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) zbędność orzekania stanowi podstawę do umorzenia postępowania, które na etapie wstępnego rozpoznania skargi konstytucyjnej przyjmuje formę odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Trybunał Konstytucyjny - jako sąd nad prawem - nie może odnosić się do procesu stosowania prawa, przedmiotem kontroli może być jedynie treść przepisu.
Gdy zachodzą podstawy do odmowy nadania biegu skardze konstytucyjnej - jako niespełniającej wymogów formalnych - mają one, co oczywiste, pierwszeństwo przed kontrolą merytoryczną i stwierdzeniem podstaw do umorzenia postępowania.