Niedopełnienie formalnego obowiązku przedstawienia dokumentów rozliczeniowych właściwemu organowi celno-skarbowemu w wyznaczonym terminie skutkuje utratą prawa do preferencyjnego rozliczenia VAT z tytułu importu na zasadach uproszczonych i wiąże się z koniecznością zapłaty podatku na zasadach ogólnych, wraz z możliwymi odsetkami, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. Przepisy te spełniają wymóg proporcjonalności

W przypadku procedury uproszczonej rozliczenia VAT z tytułu importu towarów, niespełnienie obowiązku przedstawienia dokumentów naczelnikowi urzędu celno-skarbowego w określonym terminie skutkuje utratą prawa do rozliczenia podatku na zasadach uproszczonych oraz obowiązkiem zapłaty tego podatku i odsetek na zasadach ogólnych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, które nie naruszają zasady proporcjonalności

Zawarcie umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru jej realizacji w reżimie pracowniczym, lecz wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi podstawę do stwierdzenia jej pozorności i wykluczenia tytułu do ubezpieczenia społecznego.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym naruszenie zasady rzetelnego procesu poprzez niedoręczenie uczestnikowi skargi oraz niewezwanie go do przedstawienia stanowiska przed posiedzeniem niejawnym stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania, jeżeli skutkowało to pozbawieniem strony możności obrony jej praw.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym zasadniczą rolę odgrywa zapewnienie stronie możliwości obrony jej praw, w tym poprzez odpowiednie informowanie o posiedzeniach niejawnych, co ma znaczenie dla zachowania gwarancji procesowych.

Pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw przed sądem przez brak zawiadomienia o terminie posiedzenia niejawnym wypełnia przesłankę nieważności postępowania sądowego zgodnie z art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

Zakwalifikowanie nieprawidłowości jako 'ciągłych' lub 'powtarzających się' w kontekście przepisów Rozporządzenia Rady nr 2988/95 może skutkować wydłużeniem terminu przedawnienia, co nie zawsze wymaga istnienia szkody rzeczywistej, lecz obejmuje również potencjalną szkodę dla interesów finansowych UE.

Przepisy artykułu 47 § 1 i 2 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2016 r., poz. 178 ze zm.) nie mają charakteru epizodycznego i nie zawierają ograniczenia temporalnego dotyczącego ich obowiązywania. Przepisy te mają charakter ustrojowy i obowiązują nadal, do czasu ewentualnego wyeliminowania ‎w sposób przewidziany prawem.

Dla zasadności decyzji administracyjnej dotyczącej zwrotu nienależnie pobranych środków konieczne jest posiadanie kompletnego materiału dowodowego potwierdzającego ostateczność i doręczenie decyzji zmieniającej zgłoszenie celne. Brak takiego materiału może skutkować uchybieniem postępowania sądowego i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Płatności nienależnie dokonane w wyniku pomyłki organu, której nie można było wykryć w zwykłych okolicznościach przez beneficjenta, mogą być zwolnione z obowiązku zwrotu zgodnie z rozporządzeniem 809/2014.

Przedawnienie dochodzenia należności z tytułu nienależnie pobranych refundacji wywozowych może nie nastąpić, jeśli skutecznie przerwano bieg terminu przedawnienia poprzez akty organu władzy, które spełniały wymogi proceduralne, a kompletność materiału dowodowego jest kluczowa dla zweryfikowania prawidłowości wydanych decyzji administracyjnych.

Jeżeli płatność została dokonana na skutek pomyłki organu administracyjnego, a błąd nie mógł zostać wykryty przez beneficjenta przy dołożeniu należytej staranności, to beneficjent nie jest zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranych płatności, zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 809/2014.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym wsparcia bezpośredniego nałożony na beneficjenta obowiązek wykrycia błędu przez stronę jest kluczowy dla ustalenia odpowiedzialności administracyjnej, a brak możliwości rozpoznania takiego błędu w zwykłych okolicznościach wyklucza nałożenie kar administracyjnych, jeżeli błąd wynika z działania organu.

W systemie płatności rolniczych obowiązek zebrania materiału dowodowego spoczywa na stronach postępowania, a organ nie jest zobowiązany do podejmowania wszechstronnych czynności dowodowych. Błędy związane z deklaracją powierzchni do płatności ekologicznych mogą być wykryte przez beneficjenta w zwykłych okolicznościach poprzez weryfikację faktycznego użytkowania gruntów.

Przedawnienie dochodzenia nienależnie pobranych środków z refundacji wywozowej nie może zostać skutecznie przerwane bez precyzyjnego wykazania aktami administracyjnymi, które konkretne czynności organu przerwały bieg przedawnienia. Kompletny i uporządkowany materiał dowodowy jest niezbędny do prawidłowej oceny legalności decyzji administracyjnej.

Organ administracji publicznej, wydając decyzję w sprawie zwrotu nienależnie pobranych środków, musi posiadać pełny i kompletny materiał dowodowy. Brak kluczowych dokumentów skutkuje niemożnością prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, co może prowadzić do uchylenia decyzji administracyjnej przez sąd.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym sąd jest zobowiązany do badania, czy kompletność materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy pozwala na dokonanie prawidłowej oceny decyzji administracyjnej, a uchybienia w tym zakresie mogą prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku.

Zastosowanie art. 24 ust. 3 ustawy SENT wymaga wykazania przez stronę spełnienia przesłanek ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, które muszą być rozpatrywane w odniesieniu do celów ustawy SENT oraz szczegółowego stanu faktycznego danej sprawy.

Organy administracyjne muszą zapewnić przekazanie pełnych i kompletnych akt sprawy do sądu administracyjnego, które stanowią całość materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym, w przeciwnym wypadku może dojść do uchylenia wyroku sądu I instancji z uwagi na niekompletność materiału służącego za podstawę rozstrzygnięcia sądu.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Klauzule indeksacyjne, które nie spełniają wymogu transparentności i pozwalają bankowi jednostronnie kształtować wysokość świadczeń stron, są abuzywne i skutkują nieważnością umowy. Z tych klauzul wynikają roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń, a prawo zatrzymania nie znajdzie zastosowania do świadczeń pieniężnych.

Sąd może ustalić wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste na podstawie wartości rynkowej nieruchomości określonej operatem szacunkowym, nawet jeśli strona kwestionuje ocenę infrastruktury i stan środowiskowy nieruchomości, o ile zarzuty nie znajdują potwierdzenia w materiałach dowodowych.

Zatrzymanie części wynagrodzenia podwykonawcy, mimo nazywania go kaucją gwarancyjną, nie stanowi o jego charakterze prawnym jako kaucji; do jego prawnej kwalifikacji konieczne jest przekazanie tej kwoty na rachunek uprawnionego, by pełniła funkcję zabezpieczającą.

Dla celów klasyfikacji taryfowej, proces identyfikacji towaru mieści się w sferze ustaleń faktycznych, co powinno być uwzględnione w zarzutach skargi kasacyjnej dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego.