Skazanie przedsiębiorcy wykonującego przewozy taksówką za przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu stanowi wystarczającą podstawę do obligatoryjnego cofnięcia licencji, bez konieczności uprzedniego pisemnego ostrzeżenia, zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym.

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego do CHF, kształtujące jednostronnie i abuzywnie koszty zobowiązania kredytobiorcy, prowadzą do nieważności umowy, gdy ich eliminacja nie pozwala na utrzymanie zamierzonego charakteru umowy.

Wyeliminowanie z umowy kredytu hipotecznego klauzul indeksacyjnych abuzywnych prowadzi do jej nieważności, co uprawnia konsumentów do żądania zwrotu nienależnie uiszczonych świadczeń na rzecz banku, niezależnie od statusu umowy po usunięciu klauzul niedozwolonych.

Stwierdzenie nieważności umowy kredytu denominowanego w CHF zawiera abuzywne postanowienia dotyczące ustalania kursów walut. Klauzule te, nieuzgodnione indywidualnie z konsumentem, naruszają dobrosąsiedzkie zasady kontraktowe i są niewiążące, co skutkuje obowiązkiem zwrotu świadczeń wpłaconych na ich podstawie.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, które nie są jasno i jednoznacznie sformułowane, skutkują nieważnością umowy ex tunc. Umowa nie może być utrzymana bez abuzywnych klauzul. Stwierdzona nieważność umowy uzasadnia wzajemny zwrot świadczeń.

Art. 21 ust. 2 ustawy SENT wymaga ustalenia wartości brutto towaru zgłoszonego i przewożonego; brak fizycznej obecności towaru zgłoszonego nie uzasadnia przyjęcia jego wartości jako 0. Kara pieniężna musi być obliczana jako 46% rzeczywistej różnicy wartości obu towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J.J., potwierdzając, że wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym wymogów konstrukcyjnych uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 92a ust. 1 i 6 u.t.d.

Przewoźnik, który nie przedstawi środka transportu do kontroli zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy SENT, może zostać ukarany karą pieniężną, przy czym odmowa odstąpienia od kary wymaga wykazania braku ważnego interesu publicznego. Automatyczność zgłoszeń SENT uzasadnia przesyłkę numeru referencyjnego i wezwania.

W uzasadnionym wypadku ujawnienia naruszeń z lp. 1.5 i lp. 2.11 załącznika nr 3 do Ustawy o Transporcie Drogowym, przewoźnik jest obowiązany zgłosić pojazd do licencji, a naruszenia te podlegają niezależnemu ukaraniu.

Naruszenie obowiązku podania prawidłowego numeru rejestracyjnego w zgłoszeniu SENT uzasadnia nałożenie kary, a odstąpienie od niej wymaga uzasadnionych przesłanek interesu publicznego lub przewoźnika.

Skarga kasacyjna M. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu kary pieniężnej za przewóz bez zezwolenia jest bezzasadna; działalność skarżącego spełniała kryteria działalności gospodarczej w transporcie drogowym.

Klauzule przeliczeniowe zawarte w umowie kredytu indeksowanego do CHF są abuzywne (art. 3851 k.c.), co powoduje ich niewiążący charakter, a ich wyeliminowanie skutkuje upadkiem umowy w całości.

Niewykonanie obowiązku prawidłowego uzupełnienia zgłoszenia SENT przez przewoźnika kwalifikuje do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy SENT, a brak wykazania wyjątkowych okoliczności wyklucza odstąpienie od kary z uwagi na ważny interes publiczny.

NSA oddalił skargę kasacyjną w sprawie kary nałożonej za naruszenie przepisów SENT, potwierdzając, że poprawność danych zgłoszenia jest kluczowa niezależnie od skutków podatkowych i że uchylenia nałożonej kary nie uzasadniają ani interes publiczny, ani interes przewoźnika.

Prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) nie przysługuje stronie, która może potrącić wzajemne świadczenia pieniężne, w szczególności w kontekście nieważnych umów kredytowych z klauzulami abuzywnymi.

Dla skuteczności zmiany umowy zawartej w formie aktu notarialnego wymagana jest zachowanie tej samej formy notarialnej, a udowodnienie dokonania płatności ciąży na stronie, która tego dowodzi. Uchybienia w zakresie dowodzenia autentyczności podpisu mają kluczowe znaczenie i mogą stanowić podstawę do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Przepisy dotyczące wymogów odległościowych elektrowni wiatrowych z art. 4 ust. 1 ustawy o inwestycjach nie są przepisami technicznymi wymagającymi notyfikacji Komisji Europejskiej, a ich ocena pod kątem marginalizacji użytkowania turbin oraz zgodności z celami krajowymi energetyki odnawialnej leży w kompetencji sądów krajowych i administracji publicznej.

Pojęcie "data udzielenia patentu" w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 469/2009 oznacza publikację ogłoszenia o udzieleniu patentu, nie zaś doręczenie decyzji, co determinuje termin złożenia wniosku o dodatkowe prawo ochronne.

W przypadku umownego zniesienia współwłasności nieruchomości rolnej polegającego na przyznaniu własności nieruchomości rolnej jednemu ze współwłaścicieli lub przez jej podział w naturze między dotychczasowych współwłaścicieli dochodzi do nabycia nieruchomości rolnej w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 2569 ze

Stwierdzenie abuzywności klauzul waloryzacyjnych w umowie kredytu hipotecznego skutkuje nieważnością umowy, nawet jeśli konsument może dochodzić zwrotu świadczeń. Skarga kasacyjna banku została oddalona jako bezzasadna.

Podmiot urządzający gry hazardowe bez koncesji może ponosić odpowiedzialność zarówno na gruncie prawa administracyjnego, jak i karnego skarbowego, ponieważ sankcje te pełnią różne funkcje i nie naruszają zasady ne bis in idem.

Oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy było uzasadnione. NSA uznał, że decyzja Urzędu Patentowego była prawidłowa, a zarzuty naruszenia prawa materialnego i proceduralnego w skardze kasacyjnej nie miały podstaw.

NSA oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając właściwe uchylenie decyzji Urzędu Patentowego przez WSA z uwagi na naruszenie przepisów postępowania; ocena renomy znaków pozostaje w kompetencji Urzędu.

Kara pieniężna za błędne dane dotyczące kategorii pojazdu nie podlega odstąpieniu pod art. 189f k.p.a., gdyż jest deliktem jednoczynowym. Organ prawidłowo utrzymał karę, odnosząc się do wielości naruszeń w ramach jednej kontroli jako do osobnych deliktów skutkowych.