Sąd I instancji zasadnie uznał, że działania skarżącego i powiązanych z nim osób ukierunkowane na sztuczne uzyskanie wyższych płatności były sprzeczne z zamierzeniami unijnych programów wsparcia rolniczego, co skutkowało prawidłową odmową przyznania wnioskowanych płatności.

Stworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania płatności ONW stanowi podstawę do uchylenia decyzji przyznającej płatności, uzasadnia wznowienie postępowania oraz przywrócenie postępowania w granicach prawomocnie umorzonego.

Sztuczne stworzenie warunków dla uzyskania płatności rolno-środowiskowych uzasadnia uchylenie decyzji przyznających płatności, gdy działanie beneficjenta było ukierunkowane na osiągnięcie korzyści w sprzeczności z celami wsparcia. Sąd potwierdza ustalenia organów, uznając skargę za bezzasadną.

Sąd potwierdził prawidłowość odmowy przyznania płatności z powodu sztucznego stworzenia warunków przez skarżącego, uznając działania ARiMR i decyzje WSA za zgodne z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż odmowa przyznania płatności bezpośrednich wobec skarżącego z powodu zaniechania działalności rolniczej i niewykazania wpływu siły wyższej na całość upraw jest zasadna, a decyzje organów administracyjnych pozostają w mocy.

Decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o wyborze operatora wyznaczonego winna opierać się na ustaleniach konkursowych. Utrata statusu operatora pocztowego skutkuje utratą legitymacji stronności w postępowaniu.

Przychód uzyskany przez podatnika w ramach nabycia akcji w programie motywacyjnym, organizowanym przez zagraniczną jednostkę dominującą, kwalifikuje się jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie jako przychód z innych źródeł. Koszty uzyskania przychodów ze zbycia akcji określa się zgodnie z przepisami o przychodach nieodpłatnych.

Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług zarządzania projektami IT, sklasyfikowanej pod PKWiU 70.22.20.0, nie są usługami doradztwa związanego z zarządzaniem, i mogą być opodatkowane ryczałtem w wysokości 8,5%.

Skarga kasacyjna powodów oparte na zarzucie naruszenia art. 435 § 1 k.c., nie wykazała adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy ruchem przedsiębiorstwa a szkodą; śmierć poszkodowanego wynikła z jego wyłącznej winy. Zasady odpowiedzialności ryzyka uznają poszkodowanego za jedynego winnego, co uzasadniało oddalenie żądania odszkodowania.

Usługi zarządzania projektami prowadzone przez wnioskodawcę, sklasyfikowane jako "pozostałe usługi zarządzania projektami, z wyłączeniem projektów budowlanych" w PKWiU 70.22.20.0, podlegają opodatkowaniu stawką ryczałtu w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wydatki na Internet wykorzystywany do celów działalności gospodarczej kwalifikować mogą się jako koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem udokumentowania oraz proporcjonalnego rozdzielenia między cele prywatne a służbowe zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprawa o pozbawienie wspólnika prawa reprezentowania spółki jawnej (art. 30 § 2 k.s.h.) jest sprawą o prawa majątkowe.

Przychody osiągane z tytułu świadczenia usług doradczych oraz pośrednictwa komercyjnego, sklasyfikowanych według PKWiU 74.90.20.0 i 74.90.12.0, mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych w stawce 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy ryczałtowej.

Osoba trzecia, która spełniała świadczenia należne dożywotnikowi od zobowiązanego z umowy o dożywocie, w tym świadczenia opiekuńcze o charakterze osobistym, może żądać od zobowiązanego zwrotu wartości spełnionych świadczeń na podstawie bezpodstawnego wzbogacenia (art. 405 k.c.), przy czym roszczenie to nie może przekraczać wartości świadczonych przez osobę trzecią ani zakresu obowiązków, do których

Stwierdzenie abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej prowadzi do nieważności całej umowy kredytowej, jeżeli wyeliminowanie tych postanowień uniemożliwia utrzymanie umowy bez zmiany jej głównego przedmiotu, a bank nie dopełnił obowiązków informacyjnych dotyczących ryzyka walutowego, przy czym niedopuszczalne jest zastąpienie abuzywnych klauzul

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną M.N. uznał, że zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego, odnoszące się do rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji, były nieuzasadnione. Skarga nie spełniała wymogów formalnych, a jej zarzuty nie podważyły prawidłowości ustaleń faktycznych dotyczących wartości celnej towarów.

Skarga kasacyjna M.N. zarzucająca błędną interpretację przepisów unijnego kodeksu celnego oraz naruszenia procedur przez WSA została oddalona, potwierdzając zgodność decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z przepisami prawa.

Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia wartości celnej towarów nie została uwzględniona ze względu na brak wystarczających dowodów na podważenie ustaleń faktycznych oraz prawidłowości działań administracyjnych; oddalenie skargi potwierdza legalność działania organów celnych.

Postanowienia umowy kredytu waloryzowanego kursem obcej waluty, które nie spełniają wymogu przejrzystości i jednoznaczności, są abuzywne, co skutkuje nieważnością umowy. Bank jest zobowiązany do informowania konsumentów o pełnym zakresie ryzyka kursowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw, a zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku została prawidłowo uzasadniona poprzez wykazanie rzeczywistej wartości transakcyjnej towarów, zgodnie z unijnym kodeksem celnym.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Skarżącego została oddalona; Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził niezbędność rzetelnej deklaracji wartości celnej towarów zgodnie z unijnym kodeksem celnym i uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył prawa materialnego ani procesowego.

Przemiany stanu prawnego związane z retroaktywną zmianą zasad przedawnienia roszczenia nie stanowią podstawy do pozbawienia wykonalności tytułu egzekucyjnego na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

Oddala się skargę kasacyjną w zakresie weryfikacji wartości celnej importowanych towarów z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw kasacyjnych, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych oraz kontrolę legalności postępowania celnego przez organy skarbowe.

NSA stwierdza, iż skarga kasacyjna M. N. nie znajduje usprawiedliwionych podstaw ani w zakresie naruszenia prawa materialnego, ani procesowego, wobec czego zostaje oddalona. Kwota należności celnych ustalona przez organy celne pozostaje w mocy.