Posiadanie licencji na przewóz osób taksówką nie uprawnia do wykonywania innych form transportu drogowego z naruszeniem wymogów technicznych pojazdu i bez odpowiedniego zezwolenia. Naruszenie tych reguł uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, nawet jeśli przewóz zamówiono przez aplikację.

Przewóz osób realizowany za pośrednictwem aplikacji mobilnej bez spełnienia technicznych wymogów i posiadania właściwych licencji stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym; odpowiedzialność za tę niezgodność ponosi organizator, mimo niedokładnej kontroli organów co do okoliczności współpracy kierowcy-zleceniodawcy.

Bezczynność organu administracyjnego w terminowym rozpoznaniu wniosku, choć stwierdzona, nie stanowi rażącego naruszenia prawa bez oczywistej sprzeczności z przepisami lub wywołania nieakceptowalnych skutków; sąd administracyjny może odmówić przyznania sumy pieniężnej bez wykazania przez skarżącego konkretnych argumentów.

Skarga kasacyjna od wyroku dotyczącego zatrzymania prawa jazdy za przekroczenie prędkości w terenie zabudowanym, oparta na zarzutach proceduralnych dotyczących kalibracji urządzeń pomiarowych i interpretacji prawnej, została uznana za bezzasadną i oddalona w całości.

Decyzje administracyjne nie podlegają wznowieniu na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., jeżeli w momencie ich wydania organ dysponował wiedzą o okolicznościach faktycznych będących rzekomą podstawą wznowienia. Prawidłowe uchylenie takich decyzji wymaga zgodnego z art. 135 p.p.s.a. postępowania przez organy sądowe.

Dla uznania informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa niezbędne jest wykazanie zarówno wartości gospodarczej tych informacji, ich nieujawnienia, jak i podjęcia formalnych działań zabezpieczających poufność. Bez wykazania przesłanki formalnej informacja nie jest prawnie chroniona jako tajemnica.

NSA stwierdził, że skarga kasacyjna dotycząca uchylenia decyzji odmowy przyznania płatności bezpośrednich, oparta na zarzutach naruszeń prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, a zarzuty te nie miały wpływu na zasadność decyzji organu.

NSA potwierdza, że przesłanki wznowienia postępowania muszą być spełnione łącznie; rażące naruszenie tej procedury uzasadnia uchylenie decyzji administracyjnych. Kwestie proceduralne muszą być dokładnie przestrzegane, aby nie podważać zasad trwałości decyzji administracyjnych.

Administracyjna kara pieniężna za posiadanie w lokalu niezarejestrowanego automatu do gier nie ulega przedawnieniu, jeżeli w okresie epidemii COVID-19 zawieszono termin przedawnienia. Posiadacz samoistny lokalu odpowiada za obecność takiego automatu, nawet jeśli jego część wynajęto innemu podmiotowi.

Znak towarowy „perlage” posiada pierwotną zdolność odróżniającą na polskim rynku wód mineralnych, gdyż nie jest postrzegany w Polsce jako opisowy. Odmowa rejestracji z powodu opisowości została uznana za nietrafną.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze, polegającej na blokowaniu używania wcześniejszych oznaczeń przez osoby trzecie, może prowadzić do unieważnienia prawa ochronnego, jeżeli zgłoszeniu towarzyszą dowody na naganne zamiary zgłaszającego.

Osoba, która dostarcza i obsługuje automaty do gier losowych poza kasynem, dokonując czynności takich jak podłączenie i serwisowanie, podlega odpowiedzialności z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, niezależnie od notyfikacji przepisów.

Oddalenie skargi kasacyjnej P.L. przez NSA z powodu braku wykazania przesłanek posiadania i użytkowania gruntów wymaganych do przyznania płatności ONW oraz uznanie prawidłowości postępowania sądów niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż decyzje administracyjne wydane przez nieuprawnione osoby, bez stosownego upoważnienia, są dotknięte wadą rażącego naruszenia prawa i podlegają stwierdzeniu nieważności, potwierdzając ograniczoną moc wewnętrznych aktów regulacyjnych organu administracyjnego.

Skarga kasacyjna C. Sp. z o.o. wniesiona przeciwko wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, jako oczywiście bezzasadna, podlega oddaleniu, z uwagi na brak uzasadnionych podstaw merytorycznych.

Nieuzasadniona jest skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego utrzymujący w mocy decyzję organów nakładających karę pieniężną za niedokonanie zgłoszenia SENT, gdyż działania te miały na celu ochronę interesu publicznego zgodnego z ustawowymi wymogami monitorowania przewozu towarów wrażliwych.

E.G., organizując gry na automatach bez koncesji, dokonała naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych. Sąd potwierdza prawidłowość oceny organów, że automaty wykorzystywały element losowości, wymagając koncesji, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżąca urządzając gry hazardowe bez koniecznej koncesji naruszyła przepisy, potwierdzając prawidłowość karnej decyzji administracyjnej.

Nie jest zgodne z prawem automatyczne nakładanie kar pieniężnych za naruszenia zgłoszeń SENT, jeśli istnieją przesłanki "interesu publicznego". Należy analizować indywidualnie proporcjonalność kar oraz skutek naruszenia dla interesu Skarbu Państwa.

Podstawą decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy nie może być wyłącznie informacja od policji o przekroczeniu prędkości, jeżeli przepis prawa, na którym się ona opiera, uznany został za niezgodny z Konstytucją, co wymaga ponownego rozpatrzenia sprawy przez właściwy organ z uwzględnieniem wymogu weryfikacji dowodowej.

Okoliczności związane z awarią i błędami ludzkimi, prowadzące do niedochowania terminu na złożenie tłumaczenia patentu europejskiego, nie stanowią nadzwyczajnych okoliczności w rozumieniu art. 243 ust. 6 p.w.p. Brak skutecznego nadzoru i monitorowania procesu patentowego obciąża stronę postępowania.

Przewóz okazjonalny drogowy między Polską a Białorusią nie wymaga zezwolenia, pod warunkiem czterokrotnego przekroczenia granicy (dwa razy z pasażerami, dwa razy na próżno). Brak spełnienia tego warunku wymusza posiadanie zezwolenia.

Opinia psychiatryczno-psychologiczna stwierdzająca uzależnienie od alkoholu może stanowić wystarczającą podstawę do skierowania kierowcy na badania lekarskie, celem oceny przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 5 u.k.p.

Decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z 13 sierpnia 2020 r. jest nieważna z powodu podpisania jej przez osobę nieposiadającą stosownego upoważnienia, co stanowi rażące naruszenie prawa.