NSA uznał, że liczba naruszeń i charakter działalności H.Z. wykluczały możliwość uznania wagi naruszenia jako znikomej, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej zgodnie z obowiązującym prawem o ruchu drogowym.

NSA oddalił skargi kasacyjne, potwierdzając prawidłowość ustalenia wartości celnej przez organy podatkowe i sąd I instancji oraz zasadność przypisania solidarnej odpowiedzialności celnej. Podstawy prawne przedstawione przez skarżących nie wykazały błędów w interpretacji czy subsumpcji prawa przez sąd niższej instancji.

Nie można uznać naruszenia obowiązku zgłoszenia zbycia pojazdu za znikome, gdy dotyczy ono przedsiębiorcy prowadzącego profesjonalną działalność w branży motoryzacyjnej. Nałożenie kary w dolnym zakresie przewidzianym prawem jest uzasadnione.

Przychody Wnioskodawcy ze świadczenia usług zarządzania projektami sklasyfikowanych pod PKWiU 70.22.20.0 mogą być opodatkowane ryczałtem w wysokości 8,5%, jako że nie są to usługi doradztwa związane z zarządzaniem, objęte stawką 15%, zgodnie z art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną C. S.A., podtrzymując decyzję organów celnych o prawidłowym ustaleniu wartości celnej towarów oraz przypisaniu odpowiedzialności solidarnej przedstawicielowi bezpośredniemu za dług celny.

Zmiana rozmiaru opon na osi napędowej pojazdu, bez wykonania przeglądu tachografu przez zatwierdzony warsztat, stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 92a ustawy o transporcie drogowym i wytycznymi UE. NSA uchyla wyrok WSA jako niespełniający wymogów legalności z tego zakresu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że znikomą wagę naruszenia obowiązku zawiadomienia starosty o zbyciu pojazdu należy oceniać z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru działalności strony oraz integralności obowiązujących przez długi czas przepisów, podtrzymując przy tym prewencyjne cele ustanowionych kar pieniężnych.

Uznanie właściwie opisanego przelewu bankowego na poczet zaliczki podatkowej jako skutecznego oświadczenia o wyborze ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, przy zachowaniu terminu, wprowadza prawnie dopuszczalne uproszczenie formy takich oświadczeń, uwzględniając brak ustawowego wymogu pisemnej formy.

Decyzje ustalające kwoty nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych nie były wydane w warunkach przedawnienia, ponieważ program wieloletni trwał do 2014 r., a decyzje organów administracyjnych przerywały bieg terminu przedawnienia.

Sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię, wykorzystywanej częściowo w działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu podatkowego, gdyż jej charakter mieszkalny oraz upływ pięcioletniego okresu od nabycia wykluczają opodatkowanie w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Dla uznania, że funkcjonariusz Służby Celnej nabył emeryturę policyjną, konieczne jest bezpośrednie wykonywanie zadań o charakterze policyjnym przez co najmniej 5 lat, jak wynika z wykładni przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, co NSA potwierdził uchylając wyrok WSA.

Członek zarządu spółki z o.o. jest odpowiedzialny za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie, niezależnie od liczby wierzycieli. Zobowiązania podatkowe uznaje się za wymagalne, jeśli ich nieuregulowanie trwa ponad trzy miesiące.

Domniemanie niewypłacalności dłużnika powstaje po upływie 3 miesięcy od nieuregulowania zobowiązań, niezależnie od liczby wierzycieli, tym samym członkowie zarządu obligatoryjnie są zobowiązani do złożenia wniosku o upadłość spółki. Brak takiego wniosku skutkuje ich odpowiedzialnością za zobowiązania podatkowe.

Usługi projektowania interfejsów użytkownika (UX/UI design), sklasyfikowane pod PKWiU 62.01.12.0, związane są z oprogramowaniem i podlegają opodatkowaniu 12% stawką ryczałtu, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2b lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wypłata zysku z kapitału zapasowego przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością powstałą z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej na rzecz jej byłego właściciela stanowi przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, pomimo wcześniejszego opodatkowania tych zysków jako dochodów z działalności gospodarczej.

Przychody z działalności gospodarczej lekarza specjalisty, uzyskiwane na podstawie kontraktu z byłym pracodawcą, mogą być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o ile zakres czynności, które były wykonywane na podstawie umowy o pracę, nie jest tożsamy z usługami świadczonymi w ramach działalności gospodarczej.

Odpowiedzialność członka zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe spółki może być przypisana w razie niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie.

Przychody z usług marketingowych sklasyfikowanych jako PKWiU 74.90.20.0 mogą być opodatkowane ryczałtowo według stawki 8,5%, o ile nie obejmują doradztwa w zakresie zarządzania, zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że ustalenie nienależnie pobranych płatności nie wymaga uprzedniego wzruszenia decyzji przyznającej płatność, a procedury dokonywane w trybie art. 29 ustawy o ARiMR są samodzielnym postępowaniem administracyjnym.

Ustalenie nienależności pobranych płatności unijnych przez beneficjenta I. N. nie wymaga uprzedniego wzruszenia decyzji przyznającej płatności, a postępowanie w zakresie nienależności jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym w ramach art. 29 ust. 1 ustawy o ARiMR.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja nakazująca zwrot nienależnie pobranych środków z tytułu zalesiania gruntów była uzasadniona. Organ prawidłowo stwierdził, iż przyznanie środków nastąpiło w wyniku wprowadzenia w błąd, co wyklucza zastosowanie art. 7 ust. 3 rozporządzenia UE nr 809/2014.

Wynagrodzenie nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego może być ustalone niezależnie od uprzedniego wzruszenia decyzji przyznających płatność, w ramach odrębnego postępowania administracyjnego, gdy ustalono nienależność świadczenia.

Oznaczenie "200 panoramicznych" nie posiada wymaganej wtórnej zdolności odróżniającej, a zatem odmowa prawa ochronnego na znak towarowy jest uzasadniona. Analizowane oznaczenie nie nabrało charakteru odróżniającego przed datą zgłoszenia, co wyklucza przyznanie ochrony na podstawie prawa własności przemysłowej.

Stosowanie aplikacji mobilnej do przewozu osób za opłatą mieści się w definicji działalności gospodarczej w transporcie drogowym, wymagającej licencji. Działania te, choćby niesystematyczne, podlegają sankcjom przewidzianym w ustawie o transporcie drogowym.