W przypadku przekształcenia jednoosobowej działalności w spółkę z o.o., spółce przekształconej przysługuje prawo rozliczenia kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę przed przekształceniem oraz kontynuacja ujęcia przychodów zgodnie z zasadą sukcesji. Korekty przychodów i kosztów mogą być stosowane bieżąco pod warunkiem braku oczywistych błędów.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok WSA z uwagi na sprzeczności w uzasadnieniu i sentencji oraz przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, nakazując przemyślane rozstrzygnięcie zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorcy wobec udostępnienia informacji publicznej.

Skarga kasacyjna, w której kwestionowano odmowę przyznania płatności z tytułu obszarów z ograniczeniami naturalnymi, jest niezasadna. Sztuczne struktury powiązanych podmiotów celem obejścia przepisów były niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej.

Sposób działania skarżącej spółki oraz powiązanych z nią podmiotów stanowi przejaw obejścia przepisów dotyczących limitów płatności poprzez tworzenie sztucznych warunków, co jest niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania płatności unijnych przez połączone podmioty gospodarcze, zarządzane centralnie przez te same osoby, narusza prawo unijne. Takim podmiotom nie przysługuje status samodzielnych gospodarstw rolnych uprawnionych do indywidualnych płatności unijnych.

Ładowarka teleskopowa, wyposażona w napęd mechaniczny i wysięgnik, jest urządzeniem podlegjącym obowiązkowi posiadania kwalifikacji do obsługi. NSA utrzymał wymóg prawny zgodnie z przepisami o dozorze technicznym.

Sąd potwierdził, że decyzje administracyjne dotyczące kosztów usunięcia pojazdu, wydane po upływie pięciu lat od prawomocnego orzeczenia o jego własności, są obciążone wadą prawną. Orzeczenie sądowe ustalające własność pojazdu równoważy orzeczenie o przepadku w kontekście art. 130a ust. 10k p.r.d., co wyłącza dalsze roszczenia finansowe.

Prezydent RP, działając na podstawie art. 39 w zw. z art. 111 § 2 ustawy o Sądzie Najwyższym, jest związany oświadczeniem sędziego dotyczącym przejścia w stan spoczynku, co oznacza, że stwierdza datę zgodnie z wolą wyrażoną przez sędziego w jego oświadczeniu.

Sąd administracyjny utrzymuje, że decyzja odmowna wobec T. Sp. z o.o. była prawidłowa, gdyż spółka niewłaściwie wnioskowała o płatności w sztucznie stworzonych warunkach, co uzasadniałoby przyznanie płatności sprzecznie z prawem wspólnotowym.

Skarżąca G.D. jest zobowiązana do poniesienia kary pieniężnej za przejazd pojazdem ciężarowym po płatnym odcinku drogi krajowej bez uiszczenia wymaganej opłaty elektronicznej, a każdy brak zapłaty stanowi naruszenie wynikające z art. 13 ust. 1 pkt 3 u.d.p.

NSA uznaje, że nie dopuszcza się sumowania administracyjnych kar pieniężnych, jeżeli jedno naruszenie kwalifikuje się wyłącznie do jednej pozycji załącznika nr 3 do u.t.d. Graniczna wartość 25 000 zł dotycząca kar w przedsiębiorstwie oferującym usługi transportowe nie została przekroczona, mimo błędów matematycznych w ustaleniach organu niższej instancji.

Brak formalnego uzasadnienia uchwał organów samorządowych nie zawsze skutkuje jej nieważnością; nieuprawnione przesłanki wpływające na treść uchwały mogą jednak uzasadniać stwierdzenie nieważności aktu, jeżeli nie ujawniono istotnych motywów lub przesłanek podjętej decyzji.

Sztuczne tworzenie warunków, mające na celu uzyskanie korzyści finansowych w ramach wsparcia rolnego w sprzeczności z celami Unii Europejskiej, skutkuje prawidłową odmową płatności na podstawie regulacji zawartych w art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów transportu drogowego ma charakter obiektywny. Zastosowanie art. 92c ust. 1 u.t.d. wymaga wykazania wyjątkowych okoliczności uniemożliwiających przewidzenie naruszenia, co Spółka nie udowodniła.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie odmowy przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej jest niezasadna z uwagi na prawidłową ocenę przesłanek uzyskania płatności oraz brak podstaw do uwzględnienia zarzutów kasacyjnych.

Skarga kasacyjna C. S.A. na decyzję Prezesa UKE dotyczącą ustalenia kwoty udziału w pokryciu Dopłaty 2011 jest niezasadna, jako że zobowiązanie nie podlega przedawnieniu, a postępowanie WSA było prawidłowe.

Tworzenie sztucznych warunków dla uzyskania płatności w systemie wsparcia rolniczego stanowi naruszenie prawa, jeśli są one skierowane na uzyskiwanie korzyści niezgodnie z celami regulacji prawnych, co uzasadnia odmowę przyznania płatności przez organ administracyjny.

Sąd administracyjny uznał, że utworzenie przez T. Sp. z o.o. i podmioty powiązane sztucznych warunków dla uzyskania nienależnych unijnych płatności było sprzeczne z celami prawa wspólnotowego, co uzasadniało odmowę ich przyznania.

Sztuczne stworzenie warunków dla uzyskania płatności rolnej narusza zasady wspólnej polityki rolnej, jeśli podstawowym celem takiego działania jest uzyskanie zwiększonej płatności, co uzasadnia odmowę ich przyznania przez ARiMR.

Postanowienie Prezydenta RP o stwierdzeniu daty przeniesienia sędziego w stan spoczynku podlega sądowej kontroli, a data przeniesienia winna być ustalona zgodnie z momentem uprawomocnienia się właściwej uchwały KRS.

Zatarcie skazania nie wyklucza organu z uwzględnienia wcześniejszych negatywnych zachowań przy ocenie rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu notariusza, ponieważ ocena ta obejmuje kompleksowo zarówno cechy charakteru, jak i prognozę jego przyszłego działania w zawodzie zaufania publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja o nałożeniu kar pieniężnych na przewoźnika za naruszenia przepisów transportowych, w tym stanu technicznego pojazdu i czasu pracy kierowcy, była zgodna z prawem oraz utrzymanie jej przez WSA było właściwe. Skarga kasacyjna została oddalona.

Sankcja administracyjna nałożona zgodnie z art. 22 ustawy SENT, za nieprzekazywanie danych geolokalizacyjnych, jest zgodna z prawem. Odstąpienie od kary jest niezasadne, gdy brak jest wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a obowiązki monitoringu stanowią narzędzie ochrony tego interesu.

Uchwała organu samorządowego dotycząca wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów, ustalona w oparciu o maksymalne stawki bez rzetelnej analizy kosztów, narusza art. 130a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym, co skutkuje jej nieważnością.