Brak dowodu homologacji przy rejestracji nowego pojazdu z kraju spoza UE narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., ale nie jest rażącym naruszeniem zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Oczywiste naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w procesie rejestracyjnym pojazdu, niewystarczające do kwalifikacji jako rażące. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że wątpliwości interpretacyjne przepisów prawa nie uzasadniają uznania decyzji za nieważną.

Sąd oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, że brak uiszczenia opłaty elektronicznej jest naruszeniem zasługującym na karę, niezależnym od wadliwego działania systemu e-Toll, którego konsekwencje spoczywają na korzystającym z drogi publicznej.

Decyzja o rejestracji pojazdu, podjęta bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, narusza prawo, choć nie ma charakteru rażącego w świetle art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., z uwagi na jednoznaczny obowiązek zgodności z przepisami krajowymi i unijnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że decyzja o rejestracji pojazdu bez wymaganego dokumentu homologacji stanowi oczywiste naruszenie przepisów art. 72 p.r.d., lecz nie kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Brak przedłożenia dokumentu homologacyjnego przy pierwszej rejestracji pojazdu na terenie UE stanowi oczywiste, lecz nie rażące naruszenie prawa, nie uzasadniające stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w związku z koniecznością przedstawienia dokumentu homologacji dla nowego pojazdu sprowadzonego spoza UE jest rażące, co uzasadnia uchylenie decyzji rejestracyjnej starosty Wałeckiego.

Decyzja rejestracyjna Starosty Wałeckiego naruszyła prawo poprzez brak wymaganego świadectwa homologacji, naruszenie to było oczywiste, lecz nie uznane za rażące. NSA potwierdził obowiązek stosowania przepisów unijnych dot. homologacji pojazdów.

Decyzja o rejestracji pojazdu, wydana w oczywistym naruszeniu art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz unijnego rozporządzenia nr 167/2013, mimo niepełnej dokumentacji homologacyjnej, jest nieważna z uwagi na rażący charakter uchybienia. Skarga kasacyjna oddalona.

W przypadku nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego organy mogą ustalać takie kwoty niezależnie od uprzedniego uchylenia decyzji przyznającej płatność, pod warunkiem, że beneficjent nie spełnił warunku posiadania zgłoszonych gruntów.

Utrzymując decyzję organów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że trudna sytuacja materialna oraz zdrowotna nie stanowią wystarczających przesłanek do umorzenia zadłużenia. Prawidłowość postępowania administracyjnego została potwierdzona.

Sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. stanowiąca podstawę nieważności postępowania zachodzi, gdy wyrok został wydany jednoosobowo przez sędziego powołanego na urząd sędziego sądu apelacyjnego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych

Automaty oferujące gry z elementami losowości, niezależnie od dostępności dodatkowych funkcji, podlegają reżimowi koncesyjnemu ustawy o grach hazardowych. Ich użycie bez koncesji stanowi podstawę do nałożenia kar pieniężnych.

Urządzanie gier na automatach bez koncesji, zezwolenia lub zgłoszenia stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych, a gry zawierające element losowy uznaje się za gry hazardowe podlegające sankcjom prawnym.

Samo wskazanie adresu nieruchomości jako siedziby spółki w KRS, bez faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, nie stanowi podstawy do żądania zwrotu bonifikaty udzielonej z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Automaty do gier, na których urządzano gry losowe bez koncesji lub zezwolenia, spełniają przesłanki gier hazardowych z art. 2 u.g.h., co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h.

1. W razie wątpliwości postanowienie umowy deweloperskiej, zastrzegające na rzecz konsumenta karę umowną za każdy dzień zwłoki w zawarciu umowy przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, które nie przewiduje uprawnienia konsumenta do żądania odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary umownej (art. 484 § 1 zdanie drugie k.c.), uważa się za niedozwolone postanowienie umowne

W przypadku zatrzymania tego samego prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o kierujących pojazdami, organ administracyjny powinien prowadzić jedno postępowanie i wydać jedną decyzję obejmującą wszystkie przesłanki do zatrzymania dokumentu, o ile nie straciły one aktualności.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż naruszenie warunków rejestracji pojazdu rolniczego jest oczywiste, ale nie rażące, z uwagi na brak istotnych skutków gospodarczych. Skarga kasacyjna jest bezzasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że oczywiste naruszenie przepisów rejestracyjnych przez Starostę Wałeckiego nie miało charakteru rażącego, a jego kwalifikacja wymaga badania skutków społeczno-gospodarczych.

W przypadku koincydencji przesłanek zatrzymania prawa jazdy w art. 102 ust. 1 u.k.p., organ jest zobowiązany do prowadzenia jednego postępowania i wydania jednej decyzji administracyjnej, zawierającej wszystkie zbiegające się przesłanki.

Decyzja o rejestracji pojazdu pochodzącego spoza UE bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., a takie naruszenie jest oczywiste i rażące, co uzasadnia uchylenie tej decyzji.

Skarga kasacyjna K.W. Sp. z o.o. Sp.k. dotycząca rażącego naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w procesie rejestracji pojazdu została oddalona przez NSA, jako że naruszenie było oczywiste, lecz nie rażące.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż brak dokumentów homologacyjnych przy rejestracji pojazdu rolniczego stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie decyzji rejestracyjnej. Sąd podkreślił konieczność zgodności decyzji administracyjnych zarówno z prawem krajowym, jak i unijnym.