Decyzja Ministra Sprawiedliwości o powołaniu notariusza i wyznaczeniu siedziby kancelarii została uchylona bezprawnie wskutek niewłaściwej oceny dowodów przez WSA; brak formalnego zasiedzenia lokalu nie był przeszkodą.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że decyzja Starosty Piotrkowskiego o rejestracji pojazdu, nie poparta wymaganym oświadczeniem producenta, narusza prawo w sposób rażący, co uzasadnia jej stwierdzenie nieważności.

Skarga kasacyjna J. W. na wyrok WSA w Krakowie została oddalona przez NSA, który potwierdził prawidłowość decyzji dotyczącej ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności rolno-środowiskowych i klimatycznych, oraz brak podstaw do uznania siły wyższej.

Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych jest uprawniona do wyznaczania radców prawnych do prowadzenia spraw z urzędu wyłącznie spośród swoich członków. OIRP we Wrocławiu postąpiła zgodnie z prawem, dokonując wyłącznie wewnętrznego doboru radców.

Rada OIRP we Wrocławiu słusznie ograniczyła wyznaczenie radców prawnych do udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej do członków swojej izby, co znalazło potwierdzenie w regulacjach samorządu oraz wyroku NSA.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, że decyzja Starosty o rejestracji pojazdu z rażącym naruszeniem przepisów o homologacji jest nieważna. Oświadczenie homologacyjne od producenta jest niezbędne przy zmianach konstrukcyjnych pojazdu.

Naczelny Sąd Administracyjny, oceniwszy brak przesłanek nieważności oraz skuteczności zarzutów kasacyjnych, oddala skargę kasacyjną J.K. uznając, iż decyzje Dyrektora ARiMR o nienależnie pobranych płatnościach rolnośrodowiskowych były prawidłowe i zgodne z przepisami prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że szeroka interpretacja przesłanek uzasadniających odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej, w tym zasady proporcjonalności, jest niezbędna dla uniknięcia nadmiernej dolegliwości sankcji administracyjnych w indywidualnych przypadkach.

W sytuacji, gdy praca egzaminacyjna kandydata na notariusza jest obarczona istotnymi wadami, które podważają zdolność do należytego wykonywania zawodu, organy egzaminacyjne działają w granicach prawa, utrzymując negatywną ocenę pracy, nawet jeśli dodatkowe błędy ujawnione zostaną na etapie odwołania.

Decyzja o rejestracji pojazdu, wydana z rażącym naruszeniem prawa wskutek niedopełnienia wymogów homologacyjnych, podlega unieważnieniu. Sąd potwierdza, że zmiany konstrukcyjne bez odpowiedniego poświadczenia producenta stanowią wystarczającą przesłankę do stwierdzenia nieważności.

Decyzja o rejestracji pojazdu została wydana z rażącym naruszeniem § 14 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia MI z 2002 r., skutkując koniecznością stwierdzenia jej nieważności z uwagi na brak wymaganego oświadczenia producenta dotyczącego homologacji po modyfikacjach technicznych.

Wydanie decyzji o rejestracji pojazdu bez wymaganego oświadczenia producenta, potwierdzającego zgodność danych technicznych po modyfikacjach, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności.

Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary pieniężnej na podstawie ustawy SENT, bowiem kontrola SENT nie stanowi kontroli podatkowej.

Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych art. 174 i 176 PPSA, a zarzuty naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych są nieuzasadnione; decyzja o odmowie płatności obszarowych utrzymana przez WSA jest prawidłowa, z uwagi na niewystarczające przygotowanie działki do rolniczego wykorzystania.

Decyzja rejestracyjna pojazdu wydana bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz rozporządzenie 167/2013. WSA i NSA zgodnie uznały naruszenie za oczywiste i rażące, podtrzymując uchylenie decyzji SKO.

Brak dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE stanowi uchybienie oczywiste, jednak nie rażące, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. W przypadku decyzji rejestracyjnych brak rażącego naruszenia uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przewoźnika drogowego, w świetle proporcjonalności oraz w kontekście ochrony bezpieczeństwa transportu publicznego, jest uzasadnione niezależnie od działań naprawczych podjętych przez przedsiębiorcę, które okazały się niewystarczające.

Przesłanki stwierdzenia rażącego naruszenia prawa muszą obejmować ewidentność uchybienia, jednoznaczność przepisu oraz skutki społeczno-gospodarcze powodujące nieakceptowalność decyzji. Przy braku jednej z przesłanek, nie można mówić o kwalifikowanym naruszeniu prawa uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż naruszenie przepisów o rejestracji pojazdu, polegające na braku dokumentów homologacyjnych, było oczywiste, lecz nie rażące; tym samym oddalając skargę kasacyjną, podtrzymał decyzję WSA dotyczącą uchylenia decyzji.

NSA utrzymuje, iż wykonawca przejazdu ma obowiązek zapewnienia uiszczenia opłaty elektronicznej za użycie drogi, a wadliwości systemu czy późniejsze uiszczenie opłaty nie zwalniają z odpowiedzialności administracyjnej.

Decyzja o rejestracji pojazdu wbrew wymogom ustawowym, stwierdzająca oczywiste, choć nie rażące naruszenie prawa, nie spełnia kryteriów uznania jej za nieważną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jeśli wynika z złożonego procesu interpretacyjnego regulacji krajowych i unijnych.

Brak dokumentu homologacji dla pojazdu sprowadzonego spoza UE, stanowi rażące naruszenie przepisów, co uzasadnia uchylenie decyzji rejestracyjnej; odnosi się to zwłaszcza do przepisów rozporządzenia 167/2013 UE wymagających homologacji dla nowych pojazdów.

Decyzja administracyjna o rejestracji pojazdu naruszająca art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. jest nieważna, jeśli naruszenie skutkuje rażącymi konsekwencjami gospodarczymi, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie. Skarga kasacyjna oddalona.

Decyzja o rejestracji ciągnika rolniczego, wydana bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz przepisami rozporządzenia nr 167/2013, dokument o którym mowa, był konieczny.