W przypadku ustalenia, że pracownik wykonujący pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z podmiotem trzecim w istocie wykonywał tę pracę na rzecz pracodawcy, to jest w warunkach określonych w art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a świadczenie (wynagrodzenie) wypłacane temu pracownikowi na podstawie takiej umowy nie zostało pomniejszone o wartość składek na ubezpieczenia

W przypadku umowy kredytu mieszkaniowego hipotecznego denominowanego w walucie obcej, gdzie kredyt został wypłacony i jest spłacany w walucie krajowej, sama zasada denominacji kredytu z zastosowaniem spreadu walutowego nie jest niezgodna z prawem i nie prowadzi automatycznie do nieważności takiej umowy. Ważność umowy kredytu należy oceniać z uwzględnieniem zasad prawa bankowego obowiązujących w momencie

1. W sytuacji, gdy pracownik – obywatel polski, zatrudniony przez pracodawcę posiadającego siedzibę na terytorium Polski – dochodzi naprawnienia szkody (krzywdy) doznanej wskutek wypadku przy pracy, który miał miejsce w trakcie wykonywania pracy na terytorium innego państwa, kluczowe znaczenie ma ustalenie prawa właściwego do oceny roszczeń powoda, w świetle przepisów rozporządzenia Rzym II. Rozstrzygnięcie

Nie ma przeszkód, aby oświadczenie konsumenta co do tego, czy i jakie konsekwencje wyprowadza ze stwierdzonej abuzywności klauzul umownych, złożone zostało przez należycie umocowanego do tego pełnomocnika.

Winę (lub jej brak) członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości lub o wszczęcie postępowania układowego należy oceniać w odniesieniu do chwili, w której powstał obowiązek zgłoszenia takiego wniosku, a nie do okresu późniejszego.

Powód zachowuje interes prawny do wytoczenia powództwa o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego, mimo przysługującego mu powództwa o świadczenie lub mimo wytoczenia przeciwko niemu takiego powództwa przez stronę przeciwną na podstawie spornego stosunku prawnego, jeżeli z tego stosunku wynikają jeszcze inne, lub dalej idące skutki, których dochodzenie w drodze powództwa o świadczenie nie jest możliwe

Więź w postaci wspólności łącznej, wynikającej z ustroju ustawowego, sprawia, że podjęta wspólnie przez małżonków czynność prawna musi być traktowana w jednorodny sposób. Zawierając umowę kredytu, małżonkowie tracą swoją odrębność na rzecz łączącej ich wspólności. Jeśli mąż nie może być uznany za konsumenta, ponieważ podjęta przez niego czynność pozostaje w związku z prowadzoną przez niego działalnością

Ustawodawca nie wprowadził expressis verbis w art. 18 ustawy o ochronie lokatorów ograniczenia co do zastosowania przepisów ust. 1 i 2 jedynie do osób pełnoletnich zajmujących lokal, jak to uczynił w art. 6881 § 1 k.c. w odniesieniu do najemcy i stale zamieszkujących z nim osób. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie lokatorów do zapłaty odszkodowania zobowiązane są osoby zajmujące lokal, jednak

Postanowienie wykraczające poza granice swobody umów w rozumieniu art. 3531 k.c., które z tej przyczyny może być jednocześnie zakwalifikowane jako niedozwolone postanowienie umowne, nie jest bezwzględnie nieważne, ale nie wiąże konsumenta w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c.

Pojęcie "konsument" użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być rozumiane wyłącznie w znaczeniu cywilnoprawnym, zgodnie z art. 221 k.c. Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którym norma ta zapewnia ochronę "wszelkim podmiotom, w szczególności osobom fizycznym" mającym słabszą pozycję wobec profesjonalnego podmiotu. Natomiast pojęcie "konsument"

W przypadku umów zawierających klauzule abuzywne zasadą jest sankcja szczególna przewidziana w art. 3851 § 1 k.c. Nie jest jednak wykluczone, że w razie zaistnienia szczególnych sytuacji wykraczających poza zakres unormowania przewidzianego w art. 3851 § 1 k.c., możliwe będzie zastosowanie sankcji wynikających z art. 58 k.c.

Działania procesowe, które mogą pogorszyć sytuację małoletnich wymagają zezwolenia sądu opiekuńczego. Brak takiej zgody powoduje odrzucenie pozwu, jest to jednak brak usuwalny (art. 199 KPC).

Eliminacja z treści umowy postanowień dotyczących głównych świadczeń stron, według których miały zostać określone raty kapitałowo-odsetkowe oraz niezapłacona część kredytu, musiałaby prowadzić do wniosku, że istotne przedmiotowo postanowienia kredytu w tej umowie w ogóle nie zostały określone. Tymczasem bez takich postanowień nie może dojść do ważnego zawarcia umowy kredytu indeksowanego kursem CHF

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, umożliwiające bankowi jednostronne kształtowanie kursów walutowych i obciążające kredytobiorcę ryzykiem kursowym oraz zmiany stóp procentowych, bez jednoznaczności tych klauzul i realnej możliwości wpływu kredytobiorcy na ich kształt, stanowią niedozwolone postanowienia umowne, naruszające interesy konsumenta i prowadzą do stwierdzenia

Przyjęty model elektronicznego postępowania upominawczego zakłada minimalną aktywność sądu dla osiągnięcia nadrzędnego celu stawianego temu postępowaniu, jakim jest uzyskanie rozstrzygnięcia sporu w możliwie najkrótszym czasie. W konsekwencji takiego założenia, rozpoznając sprawę wywołaną pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym sąd nie prowadzi postępowania dowodowego sensu stricto

Wyłączenie w art. 3983 § 3 k.p.c. z podstaw skargi kasacyjnej zarzutów dotyczących oceny dowodów pozbawia skarżącego możliwości powoływania się na zarzut naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c., a taki przepis powołał skarżący w podstawach kasacyjnych. Przepis art. 3983 § 3 k.p.c. wprawdzie nie wskazuje expressis verbis konkretnych przepisów, których naruszenie

Nie można też przyjąć, że ryzyko kursowe ponoszone przez kredytobiorców jest równoważone przez przewidzianą w umowie możliwość przewalutowania kredytu, z której kredytobiorcy nie skorzystali. Skoro umowa mówi o o „możliwości” dokonania zmiany waluty przez Bank, to kredytobiorcy nie mogli dokonać jednostronnego przewalutowania kredytu ani nie mieli roszczenia o takie przewalutowanie. Okoliczność, że

Jeżeli wyniki postępowania wskazywały na to, że - w związku z niejasnością i abuzywnym charakterem postanowień umowy kredytowej, odnoszących się do głównych świadczeń stron - umowa zawarta przez strony nie może być utrzymana, a spełnione na jej podstawie świadczenia są nienależne i powodowie zażądali ich zwrotu, to sąd powinien orzec o takim żądaniu niezależnie od tego, czy pozwany uważa umowę za ważną

Nie jest możliwe utrzymanie obowiązywania umowy kredytu denominowanego kursem CHF – po wyeliminowaniu z niej abuzywnych postanowień – w której kwota kredytu wyrażona zostałaby w PLN, a jego oprocentowanie zostałoby oznaczone z odwołaniem do stawek LIBOR.

Sędzia, który zawarł z bankiem będącym stroną postępowania umowę kredytu hipotecznego denominowanego lub indeksowanego we frankach szwajcarskich, nie jest z tej przyczyny wyłączony z mocy ustawy w sprawie, której przedmiotem są roszczenia związane z taką umową zawartą przez ten bank z innym podmiotem (art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c.).

Trzyletni termin przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi, który rozpoczął bieg i nie upłynął przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy- Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1104), kończy się ostatniego dnia roku kalendarzowego (art. 118 zdanie drugie k.c. w związku z art. 5 ust.1 powołanej ustawy).

Ustawodawca w art. 445 § 1 k.c. zawarł normę prawną zgodnie z którą „sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”. Powołany przepis prawa nie reguluje sposobu ustalenia wysokości zadośćuczynienia, stwierdza jedynie, że ma to być „odpowiednia suma”. Ustawodawca nie określił bezpośrednich, normatywnych kryteriów, jakimi ma kierować się sąd

1. Niedozwolone postanowienie umowy w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. jest ex lege pozbawione mocy wiążącej od samego początku i każdy organ orzekający w sprawie dotyczącej roszczenia z umowy z udziałem konsumenta jest obowiązany z urzędu to uwzględnić, chyba że konsument temu się sprzeciwi w sposób niewymuszony i jednoznaczny. Konsekwencją nieuwzględnienia z urzędu przez sąd niedozwolonych postanowień