Art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. nie odwołuje się do oczywistego naruszenia prawa, ale do oczywistej zasadności skargi, co oznacza, że oczywista zasadność skargi może wynikać z oczywistego i kwalifikowanego naruszenia przepisu prawa, pod warunkiem jednak, że skarżący wykaże, że uchybienie to zadecydowało o wyniku sprawy.

W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, w której spór nie dotyczy tego, czy ubezpieczony podlega ubezpieczeniom społecznym ani jaki jest tytuł ubezpieczenia, lecz tego, kto jest płatnikiem składek, dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia wyznaczonej wartością składek.

Instytucja wznowienia postępowania opiera się na przysługującej poza tokiem instancji skardze o presumpcję wadliwego procesu i zastąpienie zapadłego orzeczenia orzeczeniem nowym. Nie można zaś oceniać zarzucanych w skardze/wniosku o wznowienie nieprawidłowości zaistniałych w toku prawomocnie zakończonego postępowania sądowego, toczącego się według procedury cywilnej, przez pryzmat przepisów Kodeksu

Art. 3983 § 3 k.p.c, zgodnie z którym podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, należy pojmować w ten sposób, że wyklucza on nie tylko przeprowadzenie dowodów przez Sąd Najwyższy, lecz także badanie czy sąd drugiej instancji nie przekroczył granic swobodnej ich oceny (por. np. wyrok z 24 kwietnia 2018 r., I UK 91/17, LEX nr 2552671). Ustalenia natury

Samodzielną podstawę podlegania ubezpieczeniom społecznym stanowi posiadanie statusu wspólnika spółki jawnej wpisanej do KRS. Można również stwierdzić, że wpis spółki jawnej do KRS i brak jej wykreślenia (mimo nieprowadzenia działalności gospodarczej przez wspólników) stanowi samodzielną podstawę podlegania ubezpieczeniom społecznym przez wspólników takiej spółki, co wynika wprost z jednoznacznego