Przepis § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223) zobowiązywał pracodawcę do utworzenia funduszu premiowego. Naruszenie tego obowiązku może uzasadniać odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy na podstawie art. 471 KC w związku z art. 300 KP.

Wyrażanie przez pracownika wybranego na zebranie delegatów oceny działalności przedsiębiorstwa państwowego i jego dyrektora, wynikające z kompetencji przewidzianych wprost w ustawie, nie może być utożsamiane z wykonaniem obowiązków pracowniczych i tym samym poczytane za ich naruszenie, chociażby zawierało elementy krytyki pod adresem dyrektora.

Pracodawca nie może dyskryminować lekarzy w zakresie przydzielania im dyżurów.

Pobicie pracownika w czasie pracy uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy sprawcy tego czynu (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

1. Upływ trzymiesięcznego okresu nieobecności w pracy z powodu tymczasowego aresztowania skutkuje wygaśnięcie stosunku pracy z powołania (art. 66 § 1 w zw. z art. 69 KP) 2. Okres trzech miesięcy trwania tymczasowego aresztu w rozumieniu art. 66 § 1 KP należy liczyć od dnia zatrzymania (art. 224 KPK).

1. Zgłoszenie przez pracownika zamiaru powrotu do zakładu pracy przed upływem roku od rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy może nastąpić przez każde jego zachowanie, które ujawnia ten zamiar w sposób dostateczny. 2. Pracownik po przejściu na emeryturę może skorzystać z uprawnienia określonego w art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania

Występujący przeciwko spółce cywilnej pracownik powinien w pozwie wskazać jako stronę pozwaną nie tylko tę spółkę, ale także wszystkich wspólników.

W sprawie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków polegających na spowodowaniu szkody w mieniu pracodawcy, obowiązek udowodnienia zawinionego (w postaci co najmniej ciężkiego niedbalstwa) zachowania lub braku działania pracownika spoczywa na pracodawcy.

Samowolne opuszczenie stanowiska pracy przez dyspozytora pracującego w przedsiębiorstwie komunikacji samochodowej może uzasadniać rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z jego winy (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 15. poz. 19 ze zm.) dyrektor szkoły może rozwiązać z nauczycielem stosunek pracy, gdy nie jest możliwe dalsze zatrudnienie wszystkich nauczycieli danej specjalności.

Nieważna jest umowa o pracę, którą jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i zarazem prezes jej dwuosobowego - wraz z małżonkiem - zarządu zawarł z tą spółką za pośrednictwem pełnomocnika ustanowionego przez siebie działającego w charakterze zgromadzenia wspólników.

Podjęcie przez pracownika nowego zatrudnienia po rozwiązaniu z nim umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy (art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz. U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.) nie jest przesłanką, która pozbawia go prawa do wcześniejszej

Odwołanie od orzeczenia Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli wniesione po upływie terminu czternastodniowego, Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania.

1. W przypadku współuczestnictwa materialnego pracowników pozwanych z tytułu wspólnej odpowiedzialności materialnej na tej samej podstawie faktycznej i prawnej ich obowiązków (art. 72 § 1 pkt 1 in fine KPC), o dopuszczalności kasacji decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia określona osobno w stosunku do każdego z pozwanych (art. 393 § 1 pkt 1 KPC w zw. z art. 378 § 3 i 39319 KPC). 2. Zgodnie z art.

1. Wskazanie podstawy kasacyjnej (art. 3933 KPC) przez powołanie konkretnego przepisu prawa, który miał zostać naruszony oraz uzasadnienie tego zarzutu, może nastąpić w dowolnym miejscu skargi kasacyjnej. Naruszenie prawa materialnego, jako podstawa kasacji, może mieć charakter pośredni. 2. Nie dochodzi do porozumienia stron stosunek pracy w zakresie przekształcenia jego treści tylko przez sam fakt

Pracownik skierowany do pracy w Niemczech, który spełnił warunki do otrzymania ulgi podatkowej według przepisów prawa niemieckiego, nie może żądać zasądzenia od pracodawcy kwoty nadpłaconego przez niego podatku od wynagrodzenia, jeżeli z umowy o pracę wynikało, że pracodawca opłaca podatek od wynagrodzenia pracownika, który otrzymuje wynagrodzenie netto.

Związek Zawodowy Pracowników Rolnictwa w Rzeczypospolitej Polskiej nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia rewizji nadzwyczajnej w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.).

1. W sprawie dotyczącej ustalenia istnienia (nieistnienia) stosunku prawnego lub prawa, kasacja jest dopuszczalna bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) 2. Przepis § 17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1991 r. w sprawie urlopów wychowawczych (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 76, poz. 454 ze zm.) nie mógł być podstawą „przeniesienia” nauczyciela do pracy

Pisemne oświadczenie woli pracodawcy określające nowe zasady wynagradzania pracownika nie jest wypowiedzeniem zmieniającym, jeżeli nie zawiera oświadczenia o wypowiedzeniu dotychczasowych warunków umowy o pracę (art. 42 § 1 KP).

Przyczyny leżące po stronie pracownika nie uzasadniają wypowiedzenia, zawartej na czas określony umowy o pracę za granicą (§ 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawach niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (tekst jednolity: Dz. U. z 1990 r., Nr 44, poz