Szczególna ochrona zatrudnienia w wieku przedemerytalnym (art. 39 k.p.), nie pozwala aby podane przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30 § 4 k.p.), ocenione negatywnie przez sąd pracy, były aplikowane przed sądem drugiej instancji jako podstawy klauzul generalnych z art. 8 k.p. (w zw. z art. 4771 k.p.c.) przeciwko przywróceniu pracownika do pracy.

1. Wynagrodzenie dodatkowe, o którym mowa w art. 224 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, stanowi dodatkowy ekwiwalent wynagrodzenia za pracę, ale dopiero w sytuacji, gdy wskazane w wyżej zaprezentowanym przepisie przesłanki wystąpią łącznie. Mowa w tym przypadku o zasądzeniu kosztów sądowych na rzecz pracodawcy radcy prawnego, którego reprezentuje w danym postępowaniu (koszty zastępstwa sądowego oraz

Wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu pracy) nie jest warunkiem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 18(3d) k.p. z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy. Jeżeli więc pracownik uważa

W przypadku orzekania o stopniu niepełnosprawności, istotne jest uwzględnienie faktu, że niepełnosprawność może wpływać na zdolność do wykonywania pracy, ale także na zdolność do pełnienia innych ról społecznych. Dlatego też, ocena niepełnosprawności musi uwzględniać zarówno aspekty zawodowe, jak i społeczne życia osoby niepełnosprawnej.

1. Rozwiązanie stosunku zatrudnienia w trybie art. 53 Kodeksu pracy, jakkolwiek jest warunkowane niezdolnością pracownika do pracy, to jednak różni się od wypowiedzenia umowy o pracę. Na potrzeby wypowiedzenia wystąpić mogą bowiem przerywane, częste okresy absencji. Natomiast rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika wymaga, by absencja chorobowa trwała

1. Dla uznania zachowania pracownika za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych muszą wystąpić łącznie trzy elementy: bezprawność zachowania (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie lub zagrożenie interesów pracodawcy, oraz zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. 2. Brak reakcji pracodawcy na opóźnienia w informowaniu o nieobecności

Nieuzasadnione rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 k.p. i zasądzenie na rzecz pracownika zwolnionego w trybie natychmiastowym przez Sąd Pracy odszkodowania z art. 58 k.p., umożliwiało takiemu pracownikowi wystąpienie z roszczeniem o świadczenie przewidziane w zakładowym porozumieniu zbiorowym tylko dla pracowników, którzy otrzymali wypowiedzenie umowy o pracę (art. 9 § 4 k.p

Katalog dopuszczalnych potrąceń z wynagrodzenia pracownika zawarty w art. 87 k.p. nie przewiduje kosztów zakwaterowania oraz logistyki.

Rozwiązanie stosunku pracy na skutek odmowy przyjęcia nieistotnych zmian warunków zatrudnienia kwalifikuje się jako "inna forma wygaśnięcia umowy o pracę" i podlega przepisom dotyczącym zwolnień grupowych, gdy w określonym czasie zwolniono co najmniej pięć pracowników.

Upływ nadmiernie długiego okresu między przeprowadzeniem konsultacji związkowych a datą wypowiedzenia umowy o pracę stanowi naruszenie przepisów Kodeksu pracy i obliguje pracodawcę do ponownej konsultacji, niezależnie od aktualności przyczyny wypowiedzenia.

1. Do stwierdzenia mobbingu nie jest wymagane wykazanie umyślnego zamiaru wywołania rozstroju zdrowia u pracownika. Skutki zachowania mobbera, które są istotną cechą mobbingu mogą, lecz nie muszą być zamierzone. 2. Podstawą prawną zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę pracownika spowodowaną mobbingiem są regulacje zawarte w art. 943 § 1-3 k.p. Przesłankami uwzględnienia

Ocena przesłanek gotowości do pracy zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, stąd też w kwestii częstotliwości manifestowania przez pracownika gotowości do pracy wyrażano w orzecznictwie różne poglądy, przy akceptacji wyjściowego stwierdzenia, zgodnie z którym bierne oczekiwanie pracownika na wezwanie go przez pracodawcę do wykonywania pracy nie oznacza gotowości do pracy w rozumieniu

Praca konduktora wagonów sypialnych i z miejscami do leżenia jest pracą związaną z częściowym pozostawaniem w pogotowiu do pracy, w rozumieniu przepisu art. 136 § 1 k.p. Do pracownika zatrudnionego na stanowisku konduktora wagonów sypialnych i z miejscami do leżenia może mieć zastosowanie system równoważnego czasu pracy, przewidziany w art. 136 § 1 k.p. Podnieść nadto należy, że czasu przypadającego

W przypadku osoby zarządzającej spółką kapitałową, zatrudnionej na podstawie stosunku pracy, podporządkowanie hierarchiczne jest zastąpione podporządkowaniem autonomicznym, gdzie pracodawca wyznacza jedynie godziny i zakres zadań, pozostawiając pracownikowi swobodę w zakresie sposobu ich realizacji. Brak tradycyjnego podporządkowania pracodawcy oraz specyficzne okoliczności finansowania pracodawcy

Ustanie zatrudnienia może naruszać podstawowe standardy prawa pracy, gdy ustawowe wygaśnięcie stosunku pracy w układzie z ofertą dalszej pracy stanowi dla pracownika nowe dwuelementowe rozwiązanie, aplikowane jeszcze przed ustaniem zatrudnienia, a które wypiera dotychczasową treść stosunku pracy i narusza art. 11 k.p. a contrario, art. 22 k.p. w zw. z art. 30 k.p., art. 67 k.p. w zw. z art. 63 k.p.

Ocena stanu zdrowia osoby w wieku do 16-tego roku życia dokonywana w celu ustalenia, czy jest ona osobą niepełnosprawną musi uwzględniać w pierwszej kolejności ustalenie, czy u takiej osoby występują stany chorobowe wymienione w § 2 ust. 1 pkt 1-9 rozporządzenia w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku. Po ustaleniu, że jeden lub kilka takich stanów chorobowych występuje

W zakresie ochrony stosunku pracy, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest niezgodne z prawem i narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę. W przypadku podejrzenia nadużycia prawa przez stronę w trakcie takiego rozwiązania, sędziowie mają swobodę uznaniową w zakresie zastosowania art. 8 k.p., a jego sfera jest ograniczona do szczególnie rażących i oczywistych przypadków naruszenia. Jednakże

Przejęcie samych zadań nie jest wystarczające dla zastosowania art. 231 k.p. w sytuacji, gdy działalność przedsiębiorstwa opiera się w znaczącej mierze na substracie materialnym, który nie został przejęty.

Przyjmuje się, że niemożliwość lub niecelowość wydania orzeczenia o przywróceniu pracownika do pracy uzasadniają okoliczności wiążące się z jednej strony z funkcjonowaniem zakładu pracy, z drugiej zaś - z pewnymi, nawet niezawinionymi okolicznościami dotyczącymi osoby pracownika, najczęściej jednak z jego na tyle nagannym postępowaniem, że powrót do pracy tego pracownika byłby niewskazany. Za niecelowością

Aby uznać podmiotowość pracodawcy, jednostka organizacyjna powinna spełniać trzy kumulatywne warunki: posiadać wystarczającą samodzielność organizacyjną i majątkową, zatrudniać pracowników we własnym imieniu oraz być wyodrębniona w sposób sformalizowany.

W kontekście ubezpieczeń społecznych, legitymowanie się przez ubezpieczonego statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach stosunku pracy jest ważniejsze niż samo posiadanie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacanie składek z tego tytułu. Oznacza to, że ważne jest, aby stosunek pracy faktycznie był realizowany poprzez wykonywanie pracy, a nie tylko formalnie istniał,

Istotą zakazu retroakcji właściwej, ujętego w art. 3 in principio k.c., jest to, że jeśli dane zdarzenie cywilnoprawne wywołało skutek określony przepisami składającymi się na stan prawny obowiązujący w czasie zajścia tego zdarzenia, to skutek ten nie może następnie podlegać zmianie w wyniku wprowadzenia nowych przepisów, regulujących tę samą sytuację prawną. Inaczej rzecz ujmując, skutki wywołane

1. Art. 17 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości nie normuje mocy dowodowej badania przeprowadzonego przez uprawnione organy, nie wyklucza dopuszczalności podważania wyników tego badania w procedurze odwoławczej ani nie zakazuje pracodawcom organizowania i przeprowadzania kontroli trzeźwości. Na pracodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia, że pracownik naruszył podstawowe obowiązki pracownicze, a

Zachęcanie pracowników do zerwania zatrudnienia "w zamian" za podwyższenie wynagrodzenia jest niekorzystne dla pracowników, zgodnie z art. 9 § 2 k.p. i ustawą o zmianie niektórych ustaw w związku z obniżeniem wieku emerytalnego. Wykładnia zakładowego układu zbiorowego pracy nie powinna prowadzić do zachęcania pracowników do rozwiązania umowy o pracę równocześnie z osiągnięciem wieku emerytalnego, ponieważ