1. Kara dyscyplinarna wydalenia z pracy pracownika urzędu państwowego nie powoduje sama przez się rozwiązania stosunku pracy, lecz stanowi podstawę do podjęcia w tym przedmiocie decyzji przez organ będący pracodawcą /kierownika urzędu/. 2. Od decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy przysługuje pracownikowi odwołanie do kierownika urzędu nadrzędnego, a na decyzję tego organu - skarga do Naczelnego Sądu
1. Par. 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych z dnia 21 marca 1983 r. w sprawie wykonywania robót na cele publiczne przez osoby wpisane do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy /Dz.U. nr 17 poz. 81/ określa wymogi, jakie powinno spełniać "wezwanie" organu administracji państwowej skierowane do osoby mającej stawić się w danym miejscu i czasie celem wykonania
Sprawy nauki nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy art. 196 par. 2 pkt 14, ani na mocy ustawy szczególnej, a zatem Sąd ten nie jest właściwy w sprawach ze skarg na odmowę zatwierdzenia stopnia naukowego doktora habilitowanego.
"Czy w związku z zawieszeniem działalności związków zawodowych na podstawie par. 1 Zarządzenia nr 51 Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1981 r. w sprawie zawieszenia związków zawodowych i niektórych organizacji społecznych na czas obowiązywania stanu wojennego /M. P. nr 30 poz. 273/ członek rady zakładowej, /Komisji zakładowej/ związku zawodowego, będący pracownikiem mianowanym, korzysta w okresie
Niezachowanie formy pisemnej, o której mowa w art. 29 § 1 kp, nie powoduje nieważności umowy o pracę.
Granica wieku jest również warunkiem, od którego prawo uzależnia możność uzyskania przymiotu pracownika.
W postępowaniu przed okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawach o roszczenia pracowników ze stosunku pracy stroną procesową nie jest Skarb Państwa, lecz państwowa jednostka organizacyjna, będąca zakładem pracy [pracodawcą] w rozumieniu art. 3 k.p., reprezentowana przez jej kierownika lub innego pracownika upoważnionego do działania w określonym zakresie w imieniu zakładu pracy (art.
Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 8) świadczenia pieniężne określone w ustawie przysługują pracownikowi uspołecznionego zakładu pracy, który uległ wypadkowi przy pracy. Rolnicza spółdzielnia produkcyjna jest wprawdzie uspołecznionym zakładem pracy, ale jej członkowie nie są pracownikami w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym
1. Praca wykonywana przez więźnia w zakładzie pracy ma swoje źródło nie w umowie o pracę, lecz w nakazie administracyjnym zarządu zakładu karnego i nie powoduje nawiązania stosunku pracy między więźniem a zakładem pracy. 2. Więzień, który uległ wypadkowi przy pracy, może dochodzić swych roszczeń na zasadach ogólnych w drodze powództwa przed sądem.