W sprawie o przywrócenie do pracy i odszkodowanie za czas pozostawania bez pracy (art. 56 § 1 i art. 57 § 1 KP) kasacja nie przysługuje, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia ustalona w wyniku zliczenia wartości tych roszczeń jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 393 § 1 KPC w związku, z art. 21 i 231 KPC).

Ograniczenie zakresu podmiotowego zastosowania ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080 ze zm.) może nastąpić w sposób pośredni przez odpowiednią zmianę przepisów dotyczących pracowników instytucji kultury (w wyniku przekształcenia tych jednostek z prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych

Kwestia braku lub ustalenia niewłaściwych kryteriów doboru nauczycieli do przeniesienia w stan nieczynny (art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) bądź też typowania ich do zwolnienia (art. 20 ust. 1 tej Karty) należy do sfery faktów. Nie świadczy natomiast o występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego,

W sprawie o przywrócenie do pracy kasacja jest niedopuszczalna (art. 3921 § 1 KPC), gdy wartość przedmiotu zaskarżenia określona stosownie do art. 231 KPC jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych.

Zasadność zasądzenia odszkodowania zamiast żądanego przywrócenia do pracy (art. 56 § 2 KP w związku z art. 45 § 2 KP) podlega ocenie w okolicznościach faktycznych konkretnej sprawy i w związku z tym nie stanowi istotnego zagadnienia prawnego w rozumieniu art. 393 § 1 KPC.

Przepis art. 69 KP, wyłączający stosowanie do stosunku pracy na podstawie powołania niektórych przepisów dotyczących trybu postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę, orzekania o bezskuteczności wypowiedzeń, przywrócenia do pracy i odszkodowania, nie stanowi podstawy odrzucenia pozwu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej (art. 199 pkt 1 KPC).

Orzeczenia wydawane w postępowaniu przed zespołami do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności są decyzjami w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Każde orzeczenie zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności niezależnie od tego, czy rozstrzyga sprawę co do jej istoty, czy też jedynie kończy postępowanie w sprawie, podlega zaskarżeniu do sądu powszechnego w drodze

"Decyzja" marszałka województwa, o której mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem administracyjnym, w związku z czym nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na dokonaną w tym trybie odmowę umorzenia

Mianowani pracownicy służby cywilnej, zatrudnieni w trybie ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, dochodzą roszczeń z tytułu wypowiedzenia im stosunku pracy przed sądem pracy, a nie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

W sprawie o nakazanie pracodawcy wydania dokumentu związanego ze stosunkiem pracy kasacja nie jest wyłączona przez art. 393 pkt 6 KPC.

1. Domaganie się od pracodawcy zaniechania sporządzania tzw. notatek służbowych, a więc zachowania mającego prawną doniosłość w świetle przepisów prawa pracy o zasadach prowadzenia dokumentacji zatrudnieniowej, jest sprawą o roszczenie ze stosunku pracy (art. 476 § 1 pkt 1 KPC). 2. Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. Nr 133, poz. 883 ze zm.) mają zastosowanie

Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny nie jest prawnym obowiązkiem pracodawcy.

W sprawie o przywrócenie do pracy kasacja przysługuje bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC w brzmieniu sprzed 1 lipca 2000 r.) także wówczas, gdy sąd na zasadzie art. 45 § 2 KP - bez żądania pracownika - zasądził odszkodowanie.

Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikami zatrudnionymi w wyniku powołania uregulowane jest w przepisach kodeksu pracy i podlega jurysdykcji Sądu powszechnego - Sądu pracy.

Dopuszczalność kasacji w sprawie wszczętej na skutek odwołania od decyzji ustalającej wysokość składki na ubezpieczenie społeczne adwokatów niepełnosprawnych zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC).

Sprawa o prawo do świadectw rekompensacyjnych (ustawa z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, Dz.U. Nr 30, poz. 164 ze zm.) jest sprawą o prawo, a nie o świadczenie i nie ma do niej zastosowania art. 393 pkt 1 KPC.

Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,

O dopuszczalności kasacji decyduje istota sprawy, a nie błędna kwalifikacja żądania pozwu przez sądy obu instancji. Jeżeli pracownik żąda sprostowania świadectwa pracy, to wniosek sądów obu instancji, iż chodzi mu o ustalenie okresów zatrudnienia dla celów emerytalnych, w czym brak jest interesu prawnego (art. 189 KPC), nie oznacza, że kasacja jest dopuszczalna (art. 393 pkt 6 KPC).

Prawna ochrona roszczeń Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o zwrot wypłaconych świadczeń, przewidziana w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.), obejmuje również zwolnienie Funduszu od ponoszenia wydatków w postępowaniu egzekucyjnym.