Przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych w danym roku podatkowym na objęcie akcji w spółce pracowniczej, której celem była prywatyzacja przedsiębiorstwa państwowego, bez względu na to, czy nastąpił wpis tej spółki do rejestru handlowego

Przeznaczenie przez Radę Miejską w uchwale budżetowej środków finansowych na naprawę prywatnych domów wielomieszkaniowych, w których lokale mieszkalne objęte są najmem nawiązanym na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem publicznej gospodarki lokalowej albo szczególnego trybu najmu /art. 56 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali

1. Wniesienie, na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, przez gminę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na rozstrzygnięcie organu nadzorczego nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Celem wprowadzenia art. 26 ust. 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych na powstawanie nowych mieszkań. Z tego punktu widzenia jest obojętne, czy lokal taki znajduje się w budynku nowo wybudowanym od podstaw, jako zupełnie nowy obiekt budowlany, czy też, znajduje

1. Opakowanie zwrotne nie jest towarem służącym do wyprodukowania sprzedawanego w nim towaru, jest jedynie jego opakowaniem wielokrotnego użytku, oraz jest przedmiotem umowy odrębnej od tej, której przedmiotem jest sprzedawany w nim towar. Opakowania zwrotne, za które pobrano kaucję nie są zatem towarem nabytym dla wytworzenia innego towaru. Jednocześnie nie są, w przypadku strony skarżącej - producenta

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ zwolnieniu podlegała tylko ta część dochodu podatnika osiągnięta z działalności pozarolniczej, która została przeznaczona na wynagrodzenia wypłacone członkom i domownikom zajmującym się produkcją rolną.

1. Skafandry wraz z aparatem do nurkowania, filtry powietrza, maski płetwotwarzowe, węże gumowe ze względu na specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej /prace podwodne/ stanowią środki bezpieczeństwa pracy i przy spełnieniu warunków określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i

W sytuacji, gdy anonim został włączony do akt i miał wpływ na toczące się postępowanie, nie można pozbawić strony wglądu do akt tylko z tego powodu, że anonim nie stanowi dowodu. Przepis art. 74 Kpa nie daje podstaw do odmowy udostępniania akt tylko z tego powodu, że dokument nie jest dowodem.

1. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć dany wyrób jak również w razie sporów między producentem a organami państwowymi względnie innymi zainteresowanymi jednostkami należy zwrócić się o pomoc do właściwej jednostki autorskiej względnie Głównego Urzędu Statystycznego /pkt 4.1.3. Zasad Metodycznych SWW/. Wydane w takim przypadku opinie statystyczne posiadają

Regulacja z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest o tyle odmienna od regulacji zawartej w art. 168 i art. 169 Kpa, że w przypadku prowadzenia ewidencji innej od wymaganej /różnice muszą być nie tylko w nazwie/, albo braku takowej nie prowadzi się postępowania wyjaśniającego w kierunku usunięcia braku, ale niezwłocznie

1. W ewidencji prowadzonej dla potrzeb VAT powinny być ujmowane tylko te kwoty podatku naliczonego, które obniżają podatek należny, a nie wszelkie koszty podatku naliczonego. Ujęcie w ewidencji tych kwot podatku naliczonego, o które podatnik nie miał prawa pomniejszyć podatku należnego, i w konsekwencji dokonanie takiego odliczenia stanowi naruszenie obowiązków ewidencyjnych, o czym traktuje art. 27

Dla biegu terminów o których stanowi art. 18 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie ma znaczenia to, że art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ posługuje się pojęciem "decyzja ustalająca", skoro przepisy podatkowego prawa materialnego /art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku

1. Deklaracja podatkowa stanowi opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku. Zarówno istnienie tego obowiązku

Artykuł 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest samoistną podstawą do wydania decyzji deklaratoryjnej przez organ podatkowy, korygującej wysokość podatku wykazanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z podstawową zasadą państwa prawnego lex retro non agit, nie można stosować wprowadzonych później ostrzejszych przepisów do stanów faktycznych zaistniałych wcześniej. Powyższa zasada ma w pełni zastosowanie do postępowania w sprawach podatkowych. Jedynie w określonych sytuacjach dopuszcza się możliwość zastosowania przepisów późniejszych, obowiązujących w chwili wydawania decyzji, jednakże

Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ani przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311 ze zm./ nie dają upoważnienia organowi administracyjnemu do rozstrzygania w drodze postępowania

1. Sankcji przewidzianej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z uwagi na jej wysokość, która może przekraczać zysk osiągnięty przez podatnika, nie sposób uznać za podatek. Istotą podatku jest bowiem oddanie Skarbowi Państwa przez podatnika tylko części uzyskanego przysporzenia majątkowego. 2. Skutkiem

Ustalenie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może wynikać z samego tylko faktu obniżenia lub zwrotu kwoty różnicy podatku należnego na podstawie faktury wystawionej przez podmiot nie figurujący w rejestrach VAT. Niezbędne jest bowiem ustalenie, czy podatnik miał realną możliwość aby ustalić

Analiza treści przepisów art. 3 ust. 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz art. 13 i art. 20 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu /Dz.U

Pomiędzy klimatyzatorem a samochodem osobowym brak jest więzi, o której mowa w art. 47 par. 2 Kc. Klimatyzator nie stanowi części składowej samochodu.

Wysokość stawek miesięcznych karty podatkowej ustalają organy podatkowe. Już użycie określenia "ustalają" może wskazywać na charakter konstytutywny tych decyzji. Jeśli jeszcze uwzględnić fakt, iż wykluczone tu jest samo obliczenie wysokości karty przez podatnika, to należy stanąć na stanowisku, że mamy do czynienia z decyzją o charakterze konstytutywnym, co oznacza, że zobowiązanie podatkowe powstaje