Pojęcie posiadania jako znamię przestępstwa przewidzianego w art. 22 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz.U. 1993 r. Nr 127, poz. 584) jest równoznaczne z posiadaniem w rozumieniu art. 336 kodeksu cywilnego, nie obejmuje natomiast innych form władania rzeczą.
Sformowanie zawarte w art. 358 § 1 kpk, dopuszczające możliwość odroczenia wydania wyroku na czas nie przekraczający 3 dni, rozumieć należy jako odnoszące się do sytuacji typowych, w których nie mają zastosowania szczególne przepisy dotyczące sposobu obliczania terminów w wypadku, gdy koniec owego trzydniowego terminu przypadałby na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy. W takim bowiem
Przewidziana w art. 388 pkt 2 kpk bezwzględna przyczyna odwoławcza polegająca na tym, że sąd był nienależycie obsadzony, zachodzi wówczas, gdy skład sądu orzekającego w konkretnej sprawie jest różny od tego, który przewidziany jest w ustawie jako wyłączny do rozpoznawania określonej kategorii spraw, w sądzie danego szczebla i w określonym trybie. Sytuacja taka nie zachodzi, gdy ustawa przewiduje
Przestępstwem przeciwko mieniu popełnionym z użyciem przemocy, w rozumieniu art. 60 § 2 kk, może być każde przestępstwo w którym przedmiotem ochrony jest mienie popełnione przez fizyczne oddziaływanie na osobę bezpośrednio lub pośrednio (tzn. poprzez postępowanie z osobą trzecią lub oddziaływanie na rzecz).
Przepisy zawarte w art. 222 kpk dotyczą jedynie czasu rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności na podstawie postanowienia o zastosowaniu (przedłużeniu) tymczasowego aresztowania w danej sprawie, nie mają więc zastosowania do sprawy dalszego stosowania (utrzymania) tego środka zapobiegawczego wobec oskarżonego odbywającego karę pozbawienia wolności w innej sprawie. Jeżeli wobec oskarżonego, w
Przedmiotem wykroczenia określonego w art. 122 § 1 kw może być także mienie pochodzące z kradzieży z włamaniem (art. 208 kk), jeżeli jego wartość nie przekracza 250 zł.
Kontrola sądu odwoławczego, rozpoznającego na podstawie art. 368 § 2 kpk zażalenie oskarżonego na postanowienie sądu pierwszej instancji o ustaleniu kosztów postępowania, polegać może nie tylko na zbadaniu prawidłowości orzeczenia pod względem rachunkowym i formalnym, lecz także na sprawdzeniu zasadności wypłacania przez organ procesowy w toku postępowania karnego określonych kwot, np. z tytułu należności
W sytuacji, gdy apelacja została pozostawiona bez rozpoznania przez sąd odwoławczy z powodu jej złożenia po terminie (art. 379 kpk), dopuszczalne jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do złożenia apelacji. Sądem właściwym do jego rozpoznania jest sąd pierwszej instancji, jako sąd, przed którym, należało dokonać czynności.
Uzasadniona wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, skutkująca, zgodnie z art. 420 pkt 3 kpk, niedopuszczalność postępowania uproszczonego, nie zostaje usunięta przez sam fakt wydania opinii przez biegłych psychiatrów, stwierdzających, że poczytalność oskarżonego nie była w chwili czynu zniesiona ani w znacznym stopniu ograniczona.
Przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 227 § 2 kk nie mogą być jako nie będące prawnym środkiem płatniczym pieniądze wycofane z obiegu, chociażby podlegały wymianie w banku.
Przestępstwo określone w art. 140 § 1 kk, polegające na sprowadzeniu niebezpieczeństwa powszechnego dla życia lub zdrowia ludzkiego, jest umyślnym przestępstwem przeciwko życiu, zdrowiu, o którym mowa w art. 108 § 2 kk.
Artykuł 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.) nie zmienia okresu odpowiedzialności dziennikarza za przestępstwo określone w art. 178 § 1 kk.
Kierowca-konduktor autobusu PKS nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 120 § 11 zd. 4 kk, przeto nie korzysta z ochrony prawnokarnej przewidzianej w art. 233 kk.
Orzekając o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbywania kary pozbawienia wolności, wynikającej ze zsumowania nie podlegających połączeniu kar z dwóch lub więcej wyroków, z których pierwszy, skazujący za przestępstwo popełnione w warunkach art. 60 § 1 kk, wydany został przed wejściem w życie ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. (Dz.U. 1995 r. Nr 95, poz. 475), drugi zaś (lub inny kolejny) wydany został
Na postanowienie prokuratora o zarządzeniu na podstawie art. 208 kpk zatrzymania i przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki do innego sądu rejonowego.
Przewidziany w art. 211 § 2 kpk, obowiązek określenia w postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania terminu, do którego ma ono trwać, odnosi się również do sytuacji, gdy postanowienie takie zostaje wydane przez sąd w postępowaniu jurysdykcyjnym do czasu wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji.
Zasadniczym kryterium, od którego zależy przyjęcie, że szkoda, o której jest mowa w art. 145 § 1 kk, jest poważna, winno być takie wyrządzenie jej przez uczestnika ruchu drogowego w mieniu innej osoby (fizycznej lub prawnej), które polega na całkowitym zniszczeniu albo istotnym uszkodzeniu tego mienia (najczęściej pojazdu mechanicznego), świadczącym o dużej sile zderzenia, a w konsekwencji o poważnym
Tajemnicą służbową w rozumieniu art. 264 § 1 kk jest wiadomość nie stanowiąca tajemnicy państwowej, z którą pracownik zapoznał się w związku z pełnieniem swoich obowiązków w państwowej, spółdzielczej lub społecznej jednostce organizacyjnej, a której ujawnienie może narazić na szkodę interes społeczny, uzasadniony interes tej jednostki organizacyjnej lub obywatela (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia