Orzeczenia
Odrzucenie apelacji sporządzonej przez profesjonalnego pełnomocnika bez wzywania do usunięcia jej braków(art. 3701 k.p.c.) może mieć miejsce wtedy, gdy określone w art. 368 § 1 pkt 1-3 i 5 k.p.c. wymagania konstrukcyjne nie zostały spełnione w sposób, uniemożliwiający identyfikację przedmiotu apelacji, granic zaskarżenia, zarzutów i wniosków apelacyjnych.
Od zażalenia w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową, niezależnie od tego kto je wnosi (pracownik, czy pracodawca; powód, czy pozwany).
Jeżeli wyrok rozstrzyga o powództwie głównym i wzajemnym, to na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) pobiera się osobno opłatę od apelacji dotyczącej tej części wyroku, w której orzeczono o powództwie głównym oraz osobno opłatę od apelacji dotyczącej tej części wyroku, która rozstrzyga o powództwie wzajemnym
Całej opłacie sądowej (art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) podlega skarga kasacyjna wniesiona w sprawie z zakresu prawa pracy, a rodzaj opłaty (podstawowa wynosząca 30 złotych lub stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu zaskarżenia) jest uzależniony od wartości przedmiotu sporu, określonej według reguł zawartych
odmawia podjęcia uchwały.
Niewskazanie w apelacji wartości przedmiotu zaskarżenia uniemożliwia nadanie jej prawidłowego biegu wówczas, gdy przedmiotem roszczenia materialnego nie jest oznaczona kwota pieniężna (art. 187 § 1 pkt 1 w związku z art. 19 § 1 i art. 368 § 2 k.p.c.).
Skarżący obowiązany jest uiścić opłatę od apelacji wraz z jej złożeniem, nie później niż w terminie do jej wniesienia (art. 1302 § 3 k.p.c.).
Ograniczenie żądania pozwu w postępowaniu apelacyjnym (art. 193 w związku z art. 391 § 1 k.p.c.) powoduje ponowne określenie wartości przedmiotu sporu, o której mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
Od apelacji lub skargi kasacyjnej w sprawie z zakresu prawa pracy należy uiścić opłatę stosunkową od wartości przedmiotu zaskarżenia, choćby była niższa od 50.000 zł, jeżeli wartość przedmiotu sporu określona według reguł zawartych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 19 i następne) przekracza tę kwotę (art. 13 w związku z art. 18 ust. 2 i art. 35 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 28
Do skargi kasacyjnej od wyroku sądu drugiej instancji wydanego przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), wniesionej po jej wejściu w życie, stosuje się przepisy tej ustawy.
Opłatę podstawową przewidzianą w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) wnosi zarówno pracownik będący powodem, jak i pozwany pracodawca.
Sprawa o ustalenie zobowiązania członka zarządu spółki za nieopłacone przez spółkę składki na ubezpieczenie społeczne jest sprawą o prawa majątkowe, w której o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.
Odrzucenie przez sąd drugiej instancji na rozprawie apelacji, która ulegała odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji, nie narusza art. 373 k.p.c.
Skargę kasacyjną, od której opłatę podstawową uiszczono znakami opłaty skarbowej, należy uznać za nieopłaconą w rozumieniu art. 3986 § 2 k.p.c.
Przepis art. 1302 § 3 k.p.c. nie dyskryminuje adwokatów, radców prawnych i rzeczników patentowych.
W sprawie z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50.000 złotych, od apelacji wniesionej przez pracodawcę, pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł (art. 35 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
Do rozpoznania sprawy o sprostowanie okresowej oceny kwalifikacyjnej pracownika mianowanego zatrudnionego w Najwyższej Izbie Kontroli właściwy jest sąd pracy.
Nie zachodzi wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 4241 § 2 k.p.c., jeżeli strona przed wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, której nie wniosła ze względu na błędne pouczenie sądu drugiej instancji.
Uiszczenie opłaty w niższej wysokości niż wymagana od zażalenia wniesionego przez adwokata jest nienależnym opłaceniem pisma, które z tego względu podlega odrzuceniu bez wzywania o uiszczenie pozostałej części opłaty (art. 1302 § 3 k.p.c.).
Nieodprowadzenie na rachunek bankowy partii politycznej kwot przekazanych do kasy z tytułu darowizn od osób fizycznych, a tym samym naruszenie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.), nie może być usprawiedliwione nieprawidłowościami w zakresie dokumentacji księgowej.
Obowiązek wniesienia opłaty podstawowej od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej oraz skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie oznacza naruszenia prawa ubezpieczonego do sądu.
Ograniczenie do 30 zł wysokości opłaty podstawowej od skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu prawa pracy nie ma wpływu na obowiązek oznaczenia przez stronę skarżącą wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3984 § 2 w związku z art. 3982 § 1 k.p.c.).
Ustawowe, podmiotowe zwolnienie od opłat sądowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wynikające z art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), obejmuje także zwolnienie od uiszczania opłaty podstawowej określonej w art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.