Zgodnie z art. 398(3) § 3 k.p.c., skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Podważanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu II instancji, nawet pod pozorem błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego, jest sprzeczne z tym przepisem i stanowi podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej.

1. W przypadku umów kredytowych indeksowanych do CHF, klauzule umożliwiające bankom swobodne ustalanie kursów walut są abuzywne i rażąco naruszają interesy konsumentów. 2. Prawomocny wyrok zasądzający roszczenie nie zamyka drogi do postępowania kasacyjnego, nawet pomimo ogłoszenia upadłości dłużnika. 3. Po usunięciu abuzywnych klauzul z umowy, ta powinna nadal obowiązywać, o ile jest to prawnie możliwe

W kontekście umów kredytu złotowego waloryzowanego kursem waluty obcej, klauzule określające mechanizm waloryzacji, które nie są jednoznaczne i nie poddają się obiektywnej weryfikacji, wypełniają przesłankę abuzywności postanowień określających główne świadczenia stron. Stwierdzenie abuzywności takich klauzul waloryzacyjnych uniemożliwia utrzymanie umowy w mocy bez wprowadzenia nowych instrumentów,

1. W umowach zawieranych z konsumentami nieuczciwe klauzule indeksacyjne, które nie były przedmiotem indywidualnych negocjacji i uzgodnień oraz nie zostały w sposób jasny i zrozumiały przedstawione konsumentowi, są abuzywne i z mocy prawa nieważne, co skutkuje ochroną konsumenta przed ich niekorzystnymi skutkami, bez względu na jego wiedzę czy doświadczenie. 2. Sądy nie są uprawnione do modyfikowania