Brak weryfikacji przez organ administracji twierdzeń skarżącej o braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania, na podstawie dostarczonych dokumentów medycznych, stanowi naruszenie art. 58 § 1 k.p.a., wpływające na ważność rozstrzygnięcia w sprawie przywrócenia tego terminu.
Umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, w odróżnieniu od umów o dzieło, wymagają starannego działania, a nie uzgodnienia konkretnego, jednorazowego, samoistnego i weryfikowalnego rezultatu. W przypadku umów, których celem jest wykonywanie zadań wymagających określonej staranności i osobistych umiejętności, nawet jeśli obejmują one elementy twórcze, należy stosować
Świadczenia wykonywane przez wspólników spółki z o.o. w ramach działalności zarządczej, cechujące się charakterem ciągłym i stałym, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z ustawą o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.
Umowa, której przedmiotem jest wykonywanie czynności dla innej osoby i w jej interesie, mająca charakter starannego działania bez uzgodnienia konkretnego, jednorazowego rezultatu, powinna być kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co powoduje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach
Umowa, której przedmiotem jest wykonywanie określonych czynności (np. przygotowanie układu choreograficznego) i która nie prowadzi do osiągnięcia samoistnego, weryfikowalnego rezultatu, powinna być kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, nie zaś umowa o dzieło, i z tego tytułu podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Posiadanie statusu wspólnika spółki jawnej jest wystarczające do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę.
Na gruncie art. 24 ust. 3 ustawy SENT, organ administracyjny powinien uwzględniać przesłankę interesu publicznego oraz zasadę proporcjonalności przy podejmowaniu decyzji o nałożeniu kary pieniężnej, w szczególności biorąc pod uwagę cel ustawy i okoliczności stanu faktycznego danej sprawy.
Podmiotem, wobec którego odpowiedzialność za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry może być egzekwowana, jest każdy, kto – zapewniając m.in. miejsce i warunki do instalacji urządzeń do gier – współurządza gry na automatach, nawet w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego. Teza od Redakcji
Urządzanie gier hazardowych na automatach poza kasynem gry bez wymaganej koncesji lub zezwolenia jest naruszeniem przepisów ustawy o grach hazardowych, skutkującym nałożeniem kary pieniężnej. Teza od Redakcji
Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT jest uzasadnione, jeżeli niezgodność dokumentacji przewozowej nie utrudnia realizacji celów ustawy, a kary pieniężne nie mogą być nakładane automatycznie oraz z naruszeniem zasady proporcjonalności.
W przypadkach, w których kara pieniężna za naruszenie ustawy SENT jest nałożona na przewoźnika, organy administracji publicznej mają obowiązek rozważyć odstąpienie od nałożenia kary, uwzględniając zasadę proporcjonalności oraz analizując, czy odstąpienie jest zgodne z ważnym interesem przewoźnika bądź interesem publicznym.
Podmiot, który aktywnie uczestniczy w organizacji i funkcjonowaniu automatów do gier hazardowych, nawet jeżeli formalnie jedynie dzierżawi lokal, w którym te automaty się znajdują, może zostać uznany za urządzającego gry hazardowe w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.
Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznego stwierdzenia nieważności podjętych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, które w momencie wydania były zgodne z obowiązującym prawem.
Brak bezpośredniego wniosku pasażera o wypłatę odszkodowania oraz cesja wierzytelności na rzecz spółki trzeciej nie zwalniają przewoźnika lotniczego z obowiązku wypłaty odszkodowania zgodnie z Rozporządzeniem nr 261/2004, jeśli skarga reklamacyjna została wniesiona poprawnie przez umocowanego pełnomocnika.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o opłatach abonamentowych, domniemanie używania odbiornika telewizyjnego powstaje w chwili jego posiadania w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, a obowiązek jego rejestracji oraz uiszczenia opłat abonamentowych jest uzasadniony posiadaniem takiego odbiornika.
Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego aktu, lecz umożliwia wzruszenie tych decyzji w trybie wznowienia postępowania administracyjnego. Teza od Redakcji
W zakresie postępowania wyjaśniającego nałożonego przez organ administracyjny, kluczowym jest, aby organy administracyjne dokładnie zbadały i uzupełniły materiał dowodowy dotyczący zarzutów związanych z nielegalnym wydobyciem kopalin oraz, aby decyzje były podejmowane w oparciu o kompletny i wiarygodny zbiór dowodów.
Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie. Teza od Redakcji
Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznie nieważności podjętych na jego podstawie aktów administracyjnych; taki akt podlega wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym.
Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznie nieważności wydanych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, jeśli w dniu ich wydania akt ten był formalnie obowiązujący.