Członek zarządu chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości spółki, powinien wykazać, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości spółki albo, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy; bądź też powinien wskazać mienie spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Teza od Redakcji

Członek zarządu chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości spółki, powinien wykazać, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości spółki albo, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy; bądź też powinien wskazać mienie spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Teza od Redakcji

Zakwestionowanie kryterium posiadania jako wyłącznie przesądzającego o istnieniu związku z działalnością gospodarczą, stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie oznacza, że w każdym przypadku konieczne stanie się poszukiwanie innego kryterium poza posiadaniem w takim sensie, aby wskazać na aspekt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej

Zakwestionowanie kryterium posiadania jako wyłącznie przesądzającego o istnieniu związku z działalnością gospodarczą, stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie oznacza, że w każdym przypadku konieczne stanie się poszukiwanie innego kryterium poza posiadaniem w takim sensie, aby wskazać na aspekt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej

Zakwestionowanie kryterium posiadania jako wyłącznie przesądzającego o istnieniu związku z działalnością gospodarczą, stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie oznacza, że w każdym przypadku konieczne stanie się poszukiwanie innego kryterium poza posiadaniem w takim sensie, aby wskazać na aspekt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej

Śmierć strony postępowania administracyjnego prowadzi do zawieszenia postępowania, chyba że przedmiot postępowania odnosi się ściśle do praw i obowiązków osobistych zmarłego. W razie śmierci strony postępowanie może być podjęte z udziałem następców prawnych po zgłoszeniu przez nich przystąpienia do sprawy.

Skarga kasacyjna w postępowaniu administracyjnym musi być wystarczająco szczegółowa i sformalizowana, aby umożliwić sądowi zajęcie merytorycznego stanowiska (art. 174 p.p.s.a.).

Koszty egzekucyjne powinny być ustalane na podstawie jednoznacznie określonego stanu faktycznego i odpowiednich regulacji prawnych, uwzględniających wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 czerwca 2016 r. SK 31/14, celem zapewnienia adekwatności tych kosztów i unikania nadmiernej ingerencji administracyjnej.

Ważny interes podatnika nie może być ograniczany tylko i wyłącznie do sytuacji nadzwyczajnych lub też zdarzeń losowych uniemożliwiających uregulowanie zaległości podatkowych. Pojęcie to funkcjonuje w zdecydowanie szerszym znaczeniu, uwzględniającym nie tylko sytuacje nadzwyczajne, ale również normalną sytuację ekonomiczną podatnika, wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów oraz wydatków. Teza od

Koszty egzekucyjne muszą być ustalane indywidualnie, adekwatnie do realnych kosztów poniesionych w danej sprawie, a formalne uzasadnienie metody ich obliczenia nie jest tożsame z uzasadnieniem adekwatności tej metody do konkretnej sprawy egzekucyjnej, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 czerwca 2016 r., SK 31/14.

Formalne uzasadnienie zastosowania określonej metody obliczenia opłat egzekucyjnych musi być poparte uzasadnieniem adekwatności tej metody do indywidualnych realiów danej sprawy egzekucyjnej.

Solidarna odpowiedzialność podatkowa członków zarządu spółki za jej zobowiązania może być oceniana na podstawie alternatywnych przesłanek niewypłacalności wskazanych w art. 11 ust. 1 i 2 Prawa upadłościowego; spełnienie choć jednej z tych przesłanek wystarcza do uznania, że wniosek o upadłość powinien zostać złożony. Teza od Redakcji

Zastosowanie środka egzekucyjnego w postaci zajęcia rachunków bankowych w kilku bankach jest zgodne z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i nie stanowi zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, gdyż egzekucja z rachunku bankowego umożliwia zobowiązanemu swobodne dysponowanie nadwyżką ponad zajętą kwotę.

Zarzut przedawnienia zobowiązania podatkowego, jeżeli był już przedmiotem rozstrzygnięcia w odrębnym postępowaniu podatkowym, administracyjnym lub sądowym, jest niedopuszczalny do ponownego rozpatrzenia w postępowaniu egzekucyjnym.

W świetle postanowień art. 7 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ egzekucyjny ma obowiązek stosować środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego, a więc nie te, które są najbardziej dogodne dla organu. Jeśli jest możliwość wyboru środków, ustanowione tym przepisem kryterium jest decydujące. Teza od Redakcji

Przepis art. 15zzzzzn2 ustawy COVID ma zastosowanie do prawa podatkowego i daje podstawę do przywrócenia terminu prawa materialnego. Teza od Redakcji

W świetle postanowień art. 7 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ egzekucyjny ma obowiązek stosować środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego, a więc nie te, które są najbardziej dogodne dla organu. Jeśli jest możliwość wyboru środków, ustanowione tym przepisem kryterium jest decydujące. Teza od Redakcji

Ocena przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej powinna nastąpić z uwzględnieniem kwoty zobowiązania podatkowego określonego w decyzji, a nie deklaracji podatkowej, nawet jeżeli decyzja ta została wydana w okresie, kiedy członek zarządu nie pełnił już funkcji. Teza od Redakcji

Ocena przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej powinna nastąpić z uwzględnieniem kwoty zobowiązania podatkowego określonego w decyzji, a nie deklaracji podatkowej, nawet jeżeli decyzja ta została wydana w okresie, kiedy członek zarządu nie pełnił już funkcji. Teza od Redakcji

Ten sam organ, orzekając w trybie odwoławczym, nie może ani przekazać sobie samemu sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż przekazać można sprawę tylko innemu organowi, ani wskazać sam sobie okoliczności faktycznych, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Nie może być co do zasady mowy o przekazywaniu sprawy, którą organ sam się zajmuje i którą ma obowiązek rozstrzygnąć decyzją co do