Dokumenty urzędowe oraz zeznania świadków muszą w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzać prawo własności do nieruchomości pozostawionych poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, aby można było przyznać prawo do rekompensaty. Brak takich dowodów uzasadnia odmowę przyznania rekompensaty.

W wyniku prywatyzacji likwidacyjnej przedsiębiorstwa komunalnego nie dochodzi do sukcesji uniwersalnej po stronie nowo powstałej spółki; prawo do uwłaszczenia mają wyłącznie podmioty, którym przysługiwało prawo zarządu do gruntu na dzień 5 grudnia 1990 r.

Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a § 1 k.p.a., jeżeli w tej samej sprawie wcześniej wydano ostateczne decyzje administracyjne.

Prawo zarządu nieruchomością przez państwową jednostkę organizacyjną musi być ustanowione w formie przewidzianej prawem, a dowód zarządu w postaci wpisu do księgi wieczystej nie wystarcza do uznania istnienia tego prawa w sensie prawnym.

Decyzje o warunkach zabudowy są kierowane do inwestora, a nie do osoby zmarłej, a posiadacz nieruchomości bez uregulowanego tytułu prawnego nie posiada interesu prawnego umożliwiającego uzyskanie statusu strony w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy.

Interes prawny w zaskarżeniu rozstrzygnięcia administracyjnego może dotyczyć zarówno interesu wynikającego z prawa materialnego, jak i procesowego. Posiadanie interesu prawnego w zaskarżeniu decyzji administracyjnej nie jest tożsame z byciem stroną w postępowaniu administracyjnym.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom rezygnującym z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną niezależnie od ich wieku; decydująca jest ocena związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a sprawowaną opieką.

Ostateczne i prawomocne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej wyklucza możliwość wszczęcia kolejnego postępowania administracyjnego w tej samej sprawie, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, co zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a. obliguje organ do odmowy wszczęcia postępowania.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego definitywnego zrezygnowania z przysługującego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza jednoczesne przyznanie obu świadczeń za ten sam okres oraz konieczność całkowitego uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.

Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi przesłankę uniemożliwiającą ponowne wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie już prawomocnie rozstrzygniętej, w tym przypadku dotyczącej odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.

Powaga rzeczy osądzonej wynikająca z wcześniejszej ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego, zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a.

Naruszenie przepisów o minimalnych odległościach od gazociągów przy wydawaniu decyzji o pozwoleniu na budowę nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeżeli odległość ta nie zagraża bezpieczeństwu życia i mienia oraz zapewnia operatorowi sieci gazowej sprawowanie właściwej ochrony urządzeń oraz przeprowadzenie odpowiednich akcji ratowniczych w przypadku awarii.