W znaczeniu językowym ujawnić to odkryć coś, stwierdzić istnienie czegoś oraz podać do wiadomości coś, co było trzymane w tajemnicy. Ujawnienie prawa do nieruchomości to również pokazanie czegoś, co dotychczas było ukryte.

Właściwe zachowanie zasady dwuinstancyjności postępowania wymaga nie tylko podjęcia dwóch kolejnych rozstrzygnięć przez właściwe organy, ale konieczne jest aby rozstrzygnięcia te zapadły w wyniku przeprowadzenia przez każdy z tych organów postępowania merytorycznego, tak aby dwukrotnie oceniono dowody i przeanalizowano wszystkie istotne okoliczności sprawy.

Zauważa się przede wszystkim, że jakkolwiek czynność procesowa sporządzenia pisemnego uzasadnienia dokonywana już po rozstrzygnięciu sprawy i ma sprawozdawczy charakter, a więc sama przez się nie może wpływać na to rozstrzygnięcie jako na wynik sprawy, to niemniej tylko uzasadnienie spełniające określone ustawą warunki stwarza podstawę do przyjęcia, że będąca powinnością sądu administracyjnego kontrola

Zasada proporcjonalności nie może służyć za podstawę ochrony interesu wynikającego z naruszenia prawa.

Interes prawny powinien być indywidualny, konkretny, realny i znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, które uzasadniały zastosowanie normy prawa materialnego.

Prace, które mają być przeprowadzane na nieruchomości muszą mieć charakter celu publicznego i być przewidziane w planie miejscowym, a w razie braku takiego w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W sytuacji, gdy decyzja związana została wydana w postępowaniu zwykłym (jurysdykcyjnym) zgodnie z obowiązującym prawem, wówczas zmiana lub uchylenie decyzji ostatecznej w tym trybie mogłaby prowadzić do naruszenia prawa.

Instancyjność postępowania sądowego pełni wiele doniosłych funkcji. Pozostaje ona prawem podmiotowym przysługującym wszystkim uczestnikom postępowania, prowadząc do weryfikacji prawidłowości, poprawności i legalności postępowania przed sądem niższej instancji oraz zapadłego w nim rozstrzygnięcia.

Ustawowa definicja świadczenia nienależnie pobranego obejmuje dwie sytuacje faktyczne występujące w alternatywie rozłącznej, które związane są z przedstawieniem przez stronę nieprawdziwych informacji lub niepoinformowaniem o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej.

Decyzja o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjenta i stwierdzającą jej zaniechanie jest decyzją kształtującą sytuację prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych. Kształtuje sytuację prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych przez stwierdzenie naruszenia obowiązków prawnych oraz stwierdzenie , że zaniechał ich naruszenia. Decyzja o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe

W piśmiennictwie wskazuje się, że uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego w sytuacji, gdy towarzyszy mu deficyt odnoszący się do wyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, nie pełni ani funkcji kontroli jego trafności, ani też funkcji perswazyjnej i dalekie jest również od realizacji funkcji legitymacyjnej.

Właściwym dokumentem, z którego wynikałoby upoważnienie do udzielenia pełnomocnictwa procesowego przez stowarzyszenie zwykłe, jest dokument podpisany przez wszystkich członków stowarzyszenia zwykłego. Źródłem takiego upoważnienia nie można natomiast uznać regulaminu, jako dokumentu statuującego tylko powstanie stowarzyszenia zwykłego.

Umieszczenie w domu pomocy społecznej jest ostatecznością i powinno być poprzedzone oceną możliwości udzielenia pomocy osobie potrzebującej w miejscu jej zamieszkania oraz wnikliwym zbadaniem jej sytuacji rodzinnej, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Granice skargi kasacyjnej wyznaczają wskazane w niej podstawy. Naczelny Sąd Administracyjny, ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich bądź w inny sposób korygować. Do autora skargi kasacyjnej należy wskazanie konkretnych przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które w

W piśmiennictwie trafnie wywodzi się, że jeżeli dana kwestia nie była przedmiotem rozważań sądu i nie znalazła wyrazu w pisemnym uzasadnieniu zapadłego orzeczenia, nie można wówczas uznać, że mogłaby w jakikolwiek sposób wiązać zarówno organ administracji publicznej, jak i sąd administracyjny. Brak stanowiska sądu odnośnie do danej kwestii nie może być traktowany jako milcząca aprobata działania organu

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

W judykaturze trafnie wskazuje się, że nakazanie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania jest możliwe tylko wówczas, gdy zobowiązany nie wykonał w terminie nałożonych obowiązków lub mimo wstrzymania użytkowania obiektu budowlanego, w dalszym ciągu kontynuował zmieniony sposób użytkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny, ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich bądź w inny sposób korygować. Do autora skargi kasacyjnej należy wskazanie konkretnych przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które w jego ocenie naruszył Sąd pierwszej instancji i precyzyjne wyjaśnienie